Μια από τις πιο παραγωγικές στιγμές που μπορεί κάποιος να βιώσει αυτές τις μέρες, μιας και ο ελεύθερος χρόνος είναι αρκετός για τους περισσότερους, είναι εκείνη της αυτοκριτικής. Αυτές τις ημέρες, είχα μεγάλη αγωνία να δω τους χειρισμούς της κυβέρνησης αλλά περισσότερο από όλα ανυπομονούσα να δω και να καταλήξω για την στάση της πλειοψηφίας αυτού του τόπου.
Γράφει ο Γιάννης Ρουσόπουλος*
Εκείνο που έκανε λαμπρά και μεγαλοπρεπή τα σκανδιναβικά κράτη δεν ήταν ο κρατικός πατερναλισμός, όπως οι σοσιαλδημοκράτες θέλουν να πιστεύουμε, αλλά το κοινωνικό κεφάλαιο. Η ατομική ευθύνη και η εντιμότητα. Εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία που σίγουρα έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια από την χώρα μας καθώς σε αυτόν τον τόπο, πρώτα από όλα κατέρριξε η ηθική. Όλα τα υπόλοιπα ήρθαν σαν φυσικό επακόλουθο, σαν ντόμινο. Θεωρώ, όμως, ότι η οικονομική κρίση των προηγούμενων ετών τα ανέδειξε ως ύψιστης σημασίας και κατέστησε σαφή την αναγκαιότητα αυτών των στοιχείων.
Με χαρά παρατηρώ, λοιπόν, πως εμείς, η κοινωνία των πολιτών, ερχόμαστε βήμα-βήμα όλο και πιο κοντά σε εκείνα τα απαραίτητα συστατικά στοιχεία μιας υγιούς κοινωνίας. Νομίζω, όμως, πως δεν καταφέραμε μονάχα αυτό. 420 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως επηρεάστηκαν από την αναστολή της λειτουργίας των σχολείων. Αυτή η αναστολή γέννησε αυτόματα και στην χώρα μας μια τεράστια πρόκληση. Έπρεπε και πρέπει να διατηρηθεί ζωντανή η εκπαιδευτική διαδικασία αυτές τις δύσκολες ώρες αλλά αυτό που μένει στο τέλος της ημέρας, αφότου αυτές οι έκτακτες στιγμές παρέλθουν, είναι η εξοικείωση, η καλλιέργεια και η εμβάθυνση των ψηφιακών δεξιοτήτων σε ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα.
Εμείς αφουγκραστήκαμε την νέα εποχή που ξεπροβάλλει μπροστά μας και εντάξαμε στην καμπάνια μας “Το Σχολείο που θες” τις Ψηφιακές Δεξιότητες ως έναν από τους 12 βασικούς πυλώνες μας. Γνωρίζαμε καλά έπειτα από τον συνεχή διάλογο που είχαμε με μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς πως απαιτείται να ληφθούν άμεσα μέτρα ώστε οι ψηφιακές δεξιότητες να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Γνωρίζουμε καλά πως δεν πρέπει να χάσουμε κι αυτό το τρένο, αυτό της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Οι προτάσεις, όμως, δοκιμάζονται από το σύνολο της κοινωνίας των πολιτών και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι που πιάσαμε τον παλμό και σήμερα δικαιωνόμαστε.
Νομίζω πως θα πρέπει να προσεγγίσουμε την εξ αποστάσεως εκπαίδευση ως συστατικό στοιχείο της σύγχρονης εποχής κι όχι ως εργαλείο ειδικών περιστάσεων. Κατανοώ και μπορώ να κατανοήσω βαθύτερα τις αμφιβολίες αναφορικά με την πρωτοβάθμια και την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αδυνατώ, όμως, να κατανοήσω κάθε είδους αμφιβολία αναφορικά με την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εκεί υπάρχουν μονάχα εμμονές. Ας παραδειγματιστούμε από την γειτονική Κύπρο, όπου τα κυπριακά ΑΕΙ προσφέρουν μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών με τη μέθοδο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο δεν αρκεί και ιδεολογικά μιλώντας δεν δύναται εμείς να αφήνουμε μονοπώλια στην αγορά. Ας κάνουμε την κρίση ευκαιρία. Ας αφήσουμε την δημιουργικότητα που παράγει αυτή η έκτακτη ανάγκη να κάνει την δουλειά της.
*Ο Γιάννης Ρουσόπουλος είναι Μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου ΟΝΝΕΔ – Υπεύθυνος ΜΑΚΙ
