Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης για το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο της ΕΕ για την περίοδο 2021-2027. Ουδείς έχει λόγο να είναι ικανοποιημένος από την εξέλιξη της συζήτησης, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει από τις αρχές 2019. Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος να είμαστε απαισιόδοξοι ή να διασπείρουμε σενάρια κινδυνολογίας.
Της Μαριέττας Γιαννάκου*
Η απώλεια της Βρετανίας, η οποία είχε την τρίτη μεγαλύτερη συνεισφορά στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, είναι δεδομένο ότι προκαλεί ένα δυσαναπλήρωτο κενό και από την άποψη αυτή. Αλλά δεν είναι επαρκής λόγος για να δικαιολογηθεί μία στάση άρνησης εκ μέρους των πλουσιότερων κρατών.
Είναι σαφές ότι το ύψος της συνεισφοράς ενός κράτους-μέλους δεν μπορεί να εξεταστεί αυτοτελώς. Θα πρέπει να έχουμε μία συμπληρωματική ανάλυση της ωφέλειας του κάθε κράτους-μέλους. Είναι κοινή παραδοχή ότι η Ενιαία Αγορά ωφελεί περισσότερο τις αναπτυγμένες χώρες με ισχυρή βιομηχανία και πρόσβαση στα δίκτυα διακίνησης εμπορευματικών αγαθών. Για χώρες όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, η ΕΕ εξακολουθεί να παραμένει η προνομιακή αγορά για την εξαγωγή του μεγαλύτερου μέρους των αγαθών που παράγουν.
Ταυτόχρονα, η ΕΕ δεν πρέπει να παραμερίσει τον στόχο της διόρθωσης των περιφερειακών ανισοτήτων. Δεν κινούνται όλες οι περιφέρειες της Ευρώπης με τους ίδιους ρυθμούς, ούτε έχουν ισότιμη πρόσβαση στα οφέλη της ευημερίας. Αυτό συμβαίνει λόγω της γεωγραφικής θέσης τους ή των χαρακτηριστικών στοιχείων της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας (π.χ. αποβιομηχάνιση). Η ΕΕ μπορεί να παρουσιάσει εξαιρετικά επιτυχημένες περιπτώσεις περιφερειών οι οποίες απέκτησαν νέες υποδομές, οι οποίες δημιούργησαν προϋποθέσεις για νέες οικονομικές δραστηριότητες και θέσεις εργασίας, οι οποίες απέφεραν εισοδήματα και περιόρισαν την μετακίνηση του τοπικού πληθυσμού.
Στην Ελλάδα ένα τέτοιο εξαιρετικό παράδειγμα αποτελεί η Περιφέρεια της Ηπείρου, η οποία κατά τα τελευταία δέκα πέντε χρόνια συνδέθηκε με σύγχρονους αυτοκινητόδρομους με την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη δημιουργώντας νέα δεδομένα για τη διακίνηση αγαθών και την προσέλκυση επισκεπτών.
Θα πρέπει να σημειώσουμε, όμως, ότι, παρά τα διαδοχικά προγράμματα στήριξης από την Πολιτική Συνοχής της ΕΕ, περιφέρειες όπως η Ήπειρος εξακολουθούν να υστερούν έναντι των πλουσιότερων περιφερειών εντός της επικράτειας. Τα στοιχεία αυτά πρέπει να μας καθοδηγήσουν σε δύο βασικές πρωτοβουλίες.
Κατά πρώτο λόγο, να διεκδικήσουμε μαζί με άλλα κράτη-μέλη περισσότερους πόρους από την ΕΕ στο πλαίσιο του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου 2021-27. Αυτό απαιτεί η ισότιμη μεταχείριση των κρατών-μελών, αλλά και η ανάλυση κόστους-ωφέλειας.
Κατά δεύτερο λόγο, να σχεδιάσουμε με τον κατά το δυνατόν καλύτερο τρόπο τα περιφερειακά και τομεακά προγράμματα προκειμένου να αναπτύξουμε στοχευμένες δράσεις και να απαλείψουμε τις περιφερειακές ανισότητες, οι οποίες διατηρούνται στο εσωτερικό της χώρας.
Οι αποφάσεις θα ληφθούν κατά τα φαινόμενα κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Προεδρίας. Κατά συνέπεια, υπάρχει χρόνος για την κατάλληλη προετοιμασία όλων των εμπλεκόμενων πλευρών.
*H Μαριέττα Γιαννάκου ειναι βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ
