Καταιγισμός νέων ταινιών αυτή την εβδομάδα, καθώς τέλειωσε το πάρτι των Όσκαρ. Από τις εννέα ταινίες που βγαίνουν απόψε στους κινηματογράφους, ξεχωρίζουν η ελληνική “Απόστρατος”, η περιπέτεια “Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης”, με τον Χάρισον Φορντ και το ντοκιμαντέρ “Η Γη του Μέλιτος”, που ήταν υποψήφια για Όσκαρ.
“Απόστρατος”
Δραματική ταινία, ελληνικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Ζαχαρία Μαυροειδή, με τους Μιχάλη Σαράντη, Γιώτα Φέστα, Θανάση Παπαγεωργίου, Αλέξανδρο Μαυρόπουλο, Γιάννη Νιάρρο, Άκη Σακελλαρίου, Ξένια Καλογεροπούλου κ.ά.
Καλό δείγμα ελληνικού σινεμά που δεν μιμείται αγγλοσαξωνικά μοντέλα και φόρμες, δεν αναμασά στερεότυπα, αλλά χαράσσει το δικό του κινηματογραφικό δρόμο, με εγκράτεια, δίχως υπερβολές, προσφέροντας ανόθευτη συγκίνηση και αναδεικνύοντας τη διακριτική δύναμη της αγάπης, της ανθρωπιάς.
Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής, στη δεύτερη ταινία του, αποδεικνύει και πάλι ότι κατέχει την τέχνη της αφήγησης καταφέρνοντας να δώσει ψυχή στους χαρακτήρες του και να καταπιαστεί με ένα “βαρύ” θέμα χωρίς να γίνεται εισαγγελέας. Κρατά αποστάσεις και αφήνει μέσα από τους ήρωές του και τις δικές τους αλήθειες να μιλήσει για το χθες, το σήμερα και το αύριο. Το χθες είναι οι πληγές του εμφυλίου, το σήμερα είναι η οικονομική κρίση (η ιστορία τοποθετείται στο 2012) και η απολιτίκ νέα γενιά και το αύριο είναι η συνειδητοποίηση ότι η ανθρωπιά μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο.
Το καλογραμμένο, για ελληνική παραγωγή, σενάριο περιγράφει την ιστορία ενός εργένη νέου που λατρεύει τον ιταλικό καφέ και θέλει να κάνει μια δουλειά με μηχανές εσπρέσο, και που εξαιτίας της κρίσης επιστρέφει στο σπίτι τού μακαρίτη παππού του στου Παπάγου, ενός στρατηγού που χάρισε ένα σπίτι στο γνωστό προάστιο σε έναν φίλο του “συμμορίτη”, γεγονός που θα του “λερώσει” το τιμημένο όνομά του. Ο νεαρός θα γνωρίσει το “συμμορίτη” και μέσα από τις παιδικές μνήμες αλλά και τα κειμήλια του παππού του θα έρθει αντιμέτωπος για πρώτη φορά με την ενηλικίωση και την αυτογνωσία.
Ο Μαυροειδής δεν βγάζει σκελετούς από την ντουλάπα ούτε ξυπνά εφιάλτες. Άλλωστε μια ολόκληρη γενιά αγνοεί την ιστορία του εμφυλίου και σχεδόν αδιαφορεί για το τι πραγματικά έγινε εκείνη τη ζοφερή περίοδο της ιστορίας μας. Απομυθοποιεί στερεότυπα και τη γενικευμένη μυθολογία που διχάζει και χαμηλόφωνα μας λέει την ιστορία του. Αρκεί ένας καφές στη χόβολη και μια παρτίδα τάβλι για να καταλάβει ότι η ζωή είναι κάτι περισσότερο από το “να περνάμε καλά” ή να τρέχουμε πίσω από τις μόδες και τη γενικευμένη σαχλαμάρα. Όπως και ο παππούς του, ο στρατηγός του εθνικού στρατού, και ο φίλος του, ο “συμμορίτης”, που πολέμησαν τον εχθρό και ήταν έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους για την πατρίδα, έτσι κι αυτός και η γενιά του έχει να δώσει αγώνες, σε δύσκολους καιρούς, με πιο ύπουλους αντιπάλους.
Οι ερμηνείες, τόσο του νεαρού και ταλαντούχου Μιχάλη Σαράντη όσο και του έμπειρου και ταιριαστού για το ρόλο του, Θανάση Παπαγεωργίου, στέκονται μακριά από θεατρικότητα και την υπερβολή, κερδίζοντας τον θεατή, όπως και το συνολικό αποτέλεσμα που μας γεμίζει ελπίδες για ένα νέο ελληνικό σινεμά που θα αφήσει πίσω του επιτέλους τις παθογένειες της μεταπολίτευσης, τους βερμπαλισμούς και τη θολούρα.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Με την εταιρεία εισαγωγών μηχανών εσπρέσο που διευθύνει σε αδιέξοδο, ο Γλυφαδιώτης εργένης Άρης Νικολόπουλος “αποστρατεύεται” στο σπίτι του ένδοξου παππού Αριστείδη στον υποτονικό Παπάγου. Το στοκ των μηχανών εσπρέσο στοιβάζεται στο αραχνιασμένο γραφείο του απόστρατου αξιωματικού, καθώς ο εγγονός ξανασμίγει με παιδικούς φίλους κολλημένους εσαεί στο προάστιο των αξιωματικών, αλλά και μ’ έναν πρώην συναγωνιστή του παππού του, παραδόξως κομμουνιστή. Αντιμέτωπος με ηρωικά φαντάσματα του παρελθόντος ο απολιτίκ εγγονός θα νιώσει την ανάγκη να φανεί αντάξιος του ονόματός του. Όμως, όσο πλησιάζει τον θρύλο του παππού Αριστείδη, τόσο αυτός αλλάζει όψη.
“Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης”
(“The Call Of The Wild”) Περιπέτεια, αμερικανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Κρις Σάντερς, με τους Χάρισον Φορντ, Νταν Στίβενς, Ομάρ Σι, Κάρεν Γκίλαν, Μπράντλεϊ Γουίτφορντ, Κόλιν Γούντελ κ.ά.
Μερικές φορές δεν χρειάζονται και πολλά για να γίνει μια καλή ταινία. Αρκεί ένα κλασικό μυθιστόρημα των αρχών του 20ου αιώνα απ’ τον Τζακ Λόντον, ένας αξιολάτρευτος σκύλος και ο Χάρισον Φορντ -που επιτέλους εγκαταλείπει τη μανιέρα του τυποποιημένου σύγχρονου Αμερικάνου ήρωα-, για να γίνει ένα συναρπαστικό ψυχαγωγικό φιλμ που αν μη τι άλλο θα ευχαριστηθεί όλη η οικογένεια. Αν στα παραπάνω προσθέσετε και τη ζεστασιά με την οποία περιβάλλει ο σκηνοθέτης το φυσικό σκηνικό της ιστορίας, αυτό της παρθένας φύσης και της άγριας ζωής, τότε έχουμε κάτι παραπάνω από μια εύπεπτη γλυκιά ιστορία. Εντάξει, η ταινία δεν ξεφεύγει από το στενό πλαίσιο του Χόλιγουντ, αλλά δεν είναι και λίγο ότι υπενθυμίζει τη σπουδαιότητα της προστασίας της φύσης και της άγριας ζωής.
Και όλα αυτά χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς εύκολες συνταγές, αλλά ακολουθώντας απλώς το πνεύμα του βιβλίου του Τζακ Λόντον. Απλή αφήγηση, που ρέει όπως ένας ποταμός στα βουνά της Αλάσκας, συγκίνηση, ανθρωπιά, ρυθμοί που εναρμονίζονται με τα όμορφα τοπία και τη θέληση για μια ελεύθερη ζωή, μακριά από την περιβόητη οικονομική ανάπτυξη με κάθε κόστος.
Καλός ο Χάρισον Φορντ, συγκρατημένος, στέκεται δίπλα στον πρωταγωνιστή σκύλο Μπακ, χωρίς να διεκδικεί τα πρωτεία, καταφέρνοντας να κερδίσει ξανά την εκτίμησή μας.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Η ευτυχισμένη ζωή του καλόκαρδου σκύλου Μπακ ανατρέπεται όταν ξαφνικά μεταφέρεται από το σπίτι του στην Καλιφόρνια, στην εξωτική και άγρια Αλάσκα, κατά τη διάρκεια της μεγάλης εξόρυξης χρυσού τη δεκαετία του 1890. Ως το νεότερο μέλος μιας ομάδας σκύλων για αποστολές αλληλογραφίας, ο Μπακ θα βιώσει την εμπειρία της ζωής του, βρίσκοντας τελικά την αληθινή του θέση σε αυτό τον κόσμο και φροντίζοντας πια ο ίδιος τον εαυτό του.
“Η Γη του Μέλιτος”
(“Honeyland”) Ντοκιμαντέρ, βορειομακεδονικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Ταμάρα Κοτέβσκα και Λούμπομιρ Στεφάνοφ.
Συνταρακτικό ντοκιμαντέρ για έναν τρόπο ζωής, για τον κύκλο της πραγματικής ζωής, που πλέον έχουμε βαλθεί να εξολοθρεύσουμε. Από τη μια η απλότητα, η φύση, η δύναμη του ανθρώπου και από την άλλη η οικονομία, παγκόσμια, αδηφάγα και σχεδόν χωρίς καμία ντροπή αναζητά κι’ άλλα κέρδη κι άλλη μεγέθυνση. Από τη μια η ταπεινότητα, η ανέγγιχτη φύση και το ανθρώπινο μέτρο και από την άλλη η απληστία, το μοντέλο που περιφρονεί τη φύση, τον άνθρωπο που έχει απαντήσεις για τα πάντα, απλώς ρίχνοντας μια ματιά στο εγχειρίδιο οδηγιών ή με κάποια τεχνολογική φούσκα. Όλα αυτά δηλαδή που οδηγούν τον πλανήτη και τον άνθρωπο προς ένα αποτρόπαιο τέλος, προς χάριν μιας εφήμερης ευημερίας. Κυρίως των αριθμών.
Μια κινηματογραφική εμπειρία με θέμα τη ζωή μίας παραδοσιακής μελισσοκόμου, τουρκόφωνης, στα βουνά της Βόρειας Μακεδονίας, που προτάθηκε για τα βραβεία Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και ντοκιμαντέρ, αλλά έμεινε έξω από τις βραβεύσεις. Το αντίθετο θα ήταν όχι μόνο τεράστια έκπληξη, αλλά και σχιζοφρενικό, για τα μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας.
Μία ταινία, που δεν είναι ευχάριστη, δεν έχει ανάσες, ομορφιές, καρτ- ποστάλ πλάνα, που κάθεται σαν πέτρα στο στομάχι, αλλά καταδεικνύει ότι το πρόβλημα του πλανήτη δεν είναι όλα αυτά που αναδεικνύει με μεγαλοστομίες η “αφρόκρεμα” των δημοσιολογούντων ή των μεγαλοσχημόνων, αλλά η γενικευμένη πεποίθηση ότι το φυσικό περιβάλλον είναι χρυσό πεδίο εκμετάλλευσης και πλουτισμού και ότι ο εθισμός στην κατανάλωση μπορεί να αντιμετωπιστεί με ένα τηλεφώνημα στους “ειδικούς”, όπως προτείνεται με ψιλά γράμματα κάτω από πολλές διαφημίσεις….
“Οι Αεροναύτες”
(“The Aeronauts”) Περιπέτεια εποχής, βρετανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Τομ Χάρπερ, με τους Φελίσιτι Τζόουνς, Έντι Ρεντμέιν, Χιμές Πατέλ, Λιούιν Λόιντ, Φίμπι Φοξ, Τομ Κόρτνεϊ κ.ά.
Ακόμη μία θεαματική περιπέτεια για όλη την οικογένεια, που κάποιες φορές θυμίζει Ντίσνεϊ, με παλιομοδίτικο ύφος, αλλά χωρίς τη χάρη και την έμπνευση και άλλες παραγωγή του BBC, με την ακαδημαϊκή προσέγγιση του θέματος, ενώ είναι ελάχιστες αυτές που ξεχωρίζουν και θυμίζουν την ικανότητα του τηλεοπτικού σκηνοθέτη Χάρπερ (“Peaky Blinders”).
Η ιστορία μάς ταξιδεύει στα μέσα του 19ου αιώνα, στο Λονδίνο, όπου συναντώνται ένας επιστήμονας και μια αεροναύτης, η μετεωρολογία με την γλύκα του κινδύνου και τη γοητεία των αερόστατων. Αυτό όμως το συναρπαστικό στόρι, που είναι προϊόν πραγματικής ιστορίας και μυθοπλασίας, μένει πολλές φορές ξεκρέμαστο, χωρίς πνοή, προκαλώντας την αδιαφορία παρά τα ωραία πλάνα πάνω από τα σύννεφα. Οι κοινοτυπίες δίνουν και παίρνουν, ενώ και το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, των Φελίσιτι Τζόουνς και Έντι Ρεντμέιν, δεν θα το ΄λεγες και το πιο ελκυστικό, παρά τις προσπάθειές του να φανερώσει την αντίθεση των χαρακτήρων τους και αυτό που τους έφερε κοντά.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Λονδίνο, 1862. Ανυπόμονοι θεατές συγκεντρώνονται στο χώρο εκτόξευσης των αερόστατων, ενώ ο μετεωρολόγος James Glaisher περιμένει εναγωνίως την εντυπωσιακή είσοδο της πιλότου Amelia Wren. Ο νεαρός επιστήμονας είναι απελπισμένος να τον πάρουν επιτέλους στα σοβαρά και έχει ελάχιστη υπομονή για τους θεατρινισμούς της Wren. Όμως, εκείνη είναι σίγουρη ότι ένα καλό σόου θα προσελκύσει την πολυπόθητη χρηματοδότηση. Η πτήση τους έχει διπλό σκοπό: να σπάσει το γαλλικό ρεκόρ υψομέτρου και να βοηθήσει τον Glaisher να συλλέξει δεδομένα για να προωθήσει τις αμφιλεγόμενες θεωρίες για την πρόβλεψη του καιρού.
“EMA”
(“Ema”) Δραματική ταινία, χιλιανής παραγωγής 2019, σε σκηνοθεσία Πάμπλο Λαρέν, με τους Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Μαριάνα Ντι Τζιρόλαμο κ.ά.
Άγρια, αλλόκοτη ταινία από τον γνωστό σκηνοθέτη Πάμπλο Λαρέν, που αφήνει τις βιογραφίες ιστορικών προσώπων (“Νερούδα”, “Jackie” κλπ) για να καταπιαστεί με μία αντισυμβατική ιστορία που φτάνει στα άκρα, για να μιλήσει, με αφορμή τα προβλήματα υιοθεσίας στη Χιλή, για την οικογένεια, τον έρωτα, την εγκατάλειψη, την κοινωνική υποκρισία, τα μικρά και μεγάλα που στοιχειώνουν τις ζωές των ανθρώπων.
Έχοντας ως ηρωίδα μία νεαρή χορεύτρια μοντέρνου χορού, που χάνει το υιοθετημένο παιδί της λόγω της άστατης ζωής της και της αδιέξοδης ερωτικής της σχέσης, ο Λαρέν θέλει να μιλήσει για πολλά και ταυτόχρονα να δώσει το δικό του κινηματογραφικό στίγμα με μία εικαστική προσέγγιση που πολλές φορές κερδίζει το μάτι, αλλά χάνει στην ουσία. Όπως και η αναφορά του στο χορό ως τέχνη εκφραστικής ελευθερίας, αφού η ηρωίδα και οι φίλες της προτιμούν το χορό στους δρόμους παρά στις αίθουσες τέχνης για τους λίγους. Αυτό όμως δεν είναι καινούργιο. Ακόμη και η Βασιλική Ακαδημία Χορού του Λονδίνου έχει εντάξει στα εκπαιδευτικά της προγράμματα τους χορούς του δρόμου.
Η ταινία κινείται πολλές φορές αλλοπρόσαλλα, χωρίς ειρμό και δημιουργώντας αμφιβολίες για το πού το πάει ο σκηνοθέτης, μέχρι να έρθει το τέλος που είναι απολαυστικό, καθώς απογυμνώνει τους καθωσπρέπει οικογενειάρχες και κερδίζει η ηρωίδα το δικαίωμά της να μεγαλώσει το παιδί της.
Συμπαθητική η ερμηνεία της Μαριάνα Ντι Τζιρολάμο, η οποία όμως ορισμένες φορές μοιάζει αδύναμη να αποδώσει την ψυχική της κατάσταση.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Μετά από ένα τραυματικό γεγονός που θα συγκλονίσει την οικογενειακή της ζωή, η Έμα, μια νεαρή γυναίκα που ζει μέσα από τον χορό, προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή της, αναλαμβάνοντας κάθε ρίσκο για να το καταφέρει.
“Sonic Η Ταινία”
(“Sonic the Hedgehog”) Περιπέτεια φαντασίας, αμερικανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Τζεφ Φάουλερ, με τους Τζέιμς Μάρσντεν, Τίκα Σούμφτερ, Μπεν Σβαρτς, Τζιμ Κάρεϊ, Νιλ ΜακΝτόνα κ.ά.
Ακόμη ένα βιντεοπαιχνίδι μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, για να εξαργυρώσει την επιτυχία του στο παιδικό και εφηβικό κοινό. Απ’ αυτά που συνδυάζουν animation με ηθοποιούς, σπέσιαλ εφέ με χαρακτήρες κόμικς, χαβαλέ με προσχηματικό σενάριο.
Μπορεί η ταινία του Φάουλερ να έχει στιγμές που γελάς, να είναι μια προσεγμένη παραγωγή, να χρησιμοποιεί όλες τις πετυχημένες συνταγές του είδους, αλλά οι περιπέτειες του σκαντζόχοιρου Σόνικ φαίνονται εγκλωβισμένες στην κονσόλα και για τους εθισμένους των παιχνιδιών αυτού του τύπου.
Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Σόνικ απολαμβάνει το νέο του σπίτι στη Γη, μέχρι να σημάνουν οι φασαρίες. Τώρα, αυτός ο νέος καλύτερος φίλος του, Τομ, συνεργάζονται από κοινού για να υπερασπιστούν τον πλανήτη από τον διαβολικό Δρ. Ρομπότνικ και τα σχέδια του για παγκόσμια κυριαρχία.
“Σπύρος Μελετζής – Ο Φωτογράφος της Αντίστασης και ο Εικαστικός Φωτογράφος”
Ντοκιμαντέρ, ελληνικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Σαράντου Σακελλάκου.
Ιστορικό ντοκιμαντέρ για τον Σπύρο Μελετζή, τον φωτογράφο της Αντίστασης όπως έγινε γνωστός από τις υπέροχες φωτογραφίες που τράβηξε στα ελληνικά βουνά αλλά και για το περίφημο κάδρο με τον Άρη Βελουχιώτη. Ο Μελετζής, εκτός από ένας ιδεολόγος αγωνιστής, ήταν ένας εξαιρετικός φωτογράφος, από τους καλύτερους που έβγαλε ποτέ αυτή η χώρα και που κατάφερε να φωτίσει μοναδικά το χρονικό της Αντίστασης, αλλά και τη ζωή των απλών ανθρώπων του βουνού.
Το ντοκιμαντέρ του Σακελλάκου, που δεν είναι απλώς ένα λεύκωμα των φωτογραφιών από την Αντίσταση, συνοδεία της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη, αναδεικνύει και την προσωπικότητα του Μελετζή, ο οποίος το 1990 μίλησε στον σκηνοθέτη για τις στιγμές της φωτογράφησης του Άρη Βελουχιώτη στη Βίνιανη και για τα Δεκεμβριανά. Αφήνοντας κατά μέρος λεπτομέρειες και τις αδυναμίες μιας περιορισμένης οικονομικά παραγωγής, το πολύτιμο ντοκιμαντέρ για τον Μελετζή είναι ταυτόχρονα ένας φόρος τιμής για τους σημαντικότατους φωτογράφους των παλαιότερων χρόνων, που με ελάχιστα μέσα, δίχως εκπαίδευση και κάτω από αντίξοες συνθήκες, ακολουθώντας το απίστευτο πάθος τους και το ένστικτο, που απαιτεί το επάγγελμά τους κατέγραψαν την ιστορία στη χώρα μας και πολλές φορές ανέδειξαν τη φωτογραφία σε τέχνη υψηλής αισθητικής και αξίας.
Η ταινία προβάλλεται αποκλειστικά στο κινηματογραφικό στέκι “Studio”, πίσω από την πλατεία Αμερικής.
Επίσης Προβάλλονται
Το ιταλικό θρίλερ “Στο Λαβύρινθο” του πρωτοεμφανιζόμενου και γνωστού συγγραφέα αστυνομικών βιβλίων Ντονάτο Καρίζι, με τη συνύπαρξη δυο σπουδαίων ηθοποιών στο καστ, του Ντάστιν Χόφμαν και του Τόνι Σερβίλιο και το ιστορικό δράμα “Αξιωματικοί”, σοβιετικής παραγωγής του 1971, σε σκηνοθεσία Βαλντιμίρ Ρογκοβί, που βασίζεται σε έργο του συγγραφέα Μπόρις Βασίλιεφ.
