Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στη Συρία και ειδικότερα στο πεδίο επιχειρήσεων του Ιντλιμπ, δείχνουν να επιβεβαιώνουν ότι από καιρό έχει διαφανεί για Πουτιν και Ερντογαν. Ανοχή δηλαδή ουσιαστικά και κατευνασμός του Τούρκου Προέδρου ακόμα και επί ζημιά των κατά τα αλλά πιστών Συμμάχων Σύρων του καθεστώτος Άσαντ.
Γράφει ο Πολύκαρπος Αδαμίδης
Στο πλαίσιο αυτό οι Τούρκοι ενισχύουν τις δυνάμεις τους στην επαρχία του Ιντλιμπ, σε Συριακό έδαφος που θεωρητικά βρίσκεται υπό την ομπρέλα της Ρωσικής αεροπορικής προστασίας. Η αρχή έγινε με τους Κούρδους τόσο στο Αφριν όσο και στη Βορειοανατολική Συρία. Που κατέληξε ακόμα και σε Ρωσοτουρκικη σύμπραξη και κοινό έλεγχο της περιοχής.
Είναι προφανές πως το διακύβευμα είναι μεγάλο για τους Ρώσους. Τόσο που επέτρεψε να ξεχαστεί η κατάρριψη του Ρωσικού αεροσκάφους από τους Τούρκους το 2015 και να ανοίξει ο δρόμος για επικερδή συμβόλαια. Η απόκτηση των S 400 είναι κορυφαία απόδειξη, όπως μάρτυρα και το τίμημα των 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα εισπράξει η Ρωσία. Και δεν είναι βέβαιο μόνο αυτό.
Η Ρωσική κρατική ουσιαστική εταιρεία Rosatom, έχει αναλάβει να κατασκευάσει το πρώτο Τουρκικό πυρηνικό εργοστάσιο στο Ακουγιου. Θα περιλαμβάνει τέσσερις αντιδραστήρες και ο πρώτος προγραμματίζεται να παραδοθεί το 2023 και να συμπέσει με τους πανηγυρισμούς για τα εκατόχρονα του κοσμικού κράτους που ίδρυσε ο Μουσταφά Κεμαλ το 1923. Θα κοστίσει το όλο έργο 20 δισεκατομμύρια δολάρια και θα αποπληρωθεί μέσα από το δικαίωμα πώλησης της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας για 49 χρόνια στην Rosatom, με συμφωνημένη τιμή πώλησης. Όπως σχεδιάζεται θα καλύψει περί το 7% των ηλεκτρικών αναγκών της Τουρκίας. Και ως προς τις περιβαλλοντικές ανησυχίες και τους κινδύνους που επιφυλάσσει η σεισμογενής περιοχή, ούτε λόγος. Το προηγούμενο της Φουκοσιμα είναι μακρινό και σίγουρα όχι ικανό να αποτρέψει τα Φαραωνικά σχέδια Ερντογαν- Πούτιν.
Κοντά σε αυτά μόλις πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2020, οι δυο χώρες σε πανηγυρική τελετή στην Κωνσταντινούπολη. στην οποία συμμετείχαν και οι ηγέτες Σερβίας και Βουλγαρίας, εγκαινίασαν τον Turkish Stream. Τον αγωγό δηλαδή διάδοχο του South Stream που είχε κατά βάση μπλοκάρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ένα έργο, 930 χιλιομέτρων, που διακλαδίζεται σε δυο αγωγούς συνολικής χωρητικότητας 31,5 δισεκατομμυρίων κμ φυσικού αερίου, διασχίζει τη Μαύρη θάλασσα και καταλήγει στη Βουλγαρία, όπου μετονομάζεται σε Balkan Stream. Όπως μάλιστα λέγεται σε επόμενη φάση θα τροφοδοτεί τη Σερβία και την Ουγγαρία. Και βέβαια την ενεργειακά αδηφάγο Τουρκία, που είναι η Τρίτη σημαντικότερη αγορά ενέργειας για τις Ρωσικές εξαγωγές. Και για να μην ξεχνιόμαστε ο αγωγός αυτός, όπως και ο Nord Stream 2 παρακάμπτει την Ουκρανία και απομειώνει τη σπουδαιότητα της χώρας για τη Ρωσική ενεργειακή πολιτική. Αυτό ήδη φαίνεται και από το γεγονός ότι μέσω Ουκρανίας θα διοχετεύονται 40 δισεκατομμύρια κμ φυσικού αερίου έναντι 65 που διοχετεύονται σήμερα. Χωρίς αυτό να περιορίζει ούτε κατ’ ελάχιστο την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία. Τουναντίον.
Απέναντι στο τόσο αυτό σημαντικό οικονομικό υπόβαθρο των ΡωσοΤουρκικων σχέσεων δεν μπορούμε να έχουμε ψευδαισθήσεις. Ιδιαίτερα τώρα που οι οικονομικές ανάσες για τη Ρωσική οικονομία είναι όσο ποτέ πολύτιμες. Ιδίως στον απόηχο των διεθνών κυρώσεων για την Κριμαία και με περιορισμένα τα έσοδα λόγω της χαμηλής τιμής του πετρελαίου. Την ίδια στιγμή μάλιστα η Ρωσία μπαίνει σε μια νέα κούρσα εξοπλισμών αφού πρώτα ναρκοθέτησε τη διεθνή συμφωνία για την απαγόρευση των πυρηνικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς.
Τα αντανακλαστικά μας πρέπει να είναι σε εγρήγορση.
*Ο Πολύκαρπος Αδαμίδης είναι Δικηγόρος, LL.M (Harvard’ 95), ΔΝ, αν. Καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
