Από την πρώτη στιγμή που ο Ντόναλντ Τράμπ, πραγματοποίησε το, για τα υπεροπτικά και προκλητικά αδιάφορα για την καθημερινότητα του απλού Αμερικανού πολίτη, ακατόρθωτο, δηλαδή να κερδίσει στις προεδρικές εκλογές, το είδωλο του Αμερικανικού και παγκόσμιου συστήματος, Χίλαρι Κλίντον, το Κόμμα των Δημοκρατικών, ειδικά στη Βουλή των Αντιπροσώπων, υπό την ηγεσία της σημερινής Προέδρου, Νάνσι Πελόσι, άρχισε να στήνει μια στρατηγική παραπομπής και αποπομπής του από την Προεδρία.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Ευτελίζοντας την πραγματικά σημαντική ιστορία και συνεισφορά των Δημοκρατικών στην Αμερικανική Δημοκρατία, η κυρία Πελόσι και η εξτρεμιστική ομάδα που έχει αναλάβει τα ηνία των Δημοκρατικών στη Βουλή των Αντιπροσώπων, κατάφερε μετά από τρία χρόνια να βρει μια πραγματικά γελοία αφορμή για να παραπέμψει τον Πρόεδρο Τράμπ, και από χθες βρίσκεται σε εξέλιξη η πολύκροτη, για τα μέσα ενημέρωσης της σημερινής εποχής, δίκη του Προέδρου στην Γερουσία των ΗΠΑ. Ας μιλήσουμε λοιπόν για αυτή την κατάντια των Δημοκρατικών, για να ακουστεί και μια κόντρα στο κύμα άποψη.
Ήθελα να αποφύγω να ασχοληθώ με την υπόθεση της παραπομπής, αλλά βλέποντας ότι δεν υπάρχει καταγραφή της άλλης άποψης νομίζω ότι είναι σωστό να γραφτούν λίγα λόγια για την γελοία προσπάθεια σπίλωσης ενός Προέδρου των ΗΠΑ, από μια παρέα που οι πολιτικές που πρεσβεύουν έχουν οδηγήσει στη διάλυση του Ιράκ, και στην καταστροφή που έχει επέλθει από την υποστήριξή τους στην αποκαλούμενη Αραβική Άνοιξη και την διεφθαρμένη παγκοσμιοποίηση.
Η κυρία Πελόσι και η παρέα της δεν μπορεί να κρύψει την κατάντια της και βλέποντας το βατερλό που την περιμένει στη Γερουσία, δεν έκρυψε τη χολή της σημειώνοντας, “έχει παραπεμφθεί για πάντα, δεν μπορούν να το σβήσουν αυτό”. Αυτός άλλωστε ήταν και ο στόχος, και ας έχει κάνει κουρελόχαρτο την ιστορία του Δημοκρατικού Κόμματος, και τις θεμελιώδεις αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε το πιο άμεσο και ελεύθερο δημοκρατικό πολίτευμα του σύγχρονου κόσμου.
Δυστυχώς, φαίνεται ότι ο παντοτινός λεκές θα είναι για την ίδια και την παρέα της και όχι για τον Πρόεδρο Τράμπ. Η Γερουσία θα αθωώσει πανηγυρικά τον Αμερικανό Πρόεδρο και ι ιστορία θα καταδικάσει το Κόμμα των Δημοκρατικών και την ίδια.
Οι ιδρυτές της Αμερικανικής Δημοκρατίας, δεν έβαλαν την πρόβλεψη για παραπομπή και αποπομπή του Προέδρου στο πολιτικό σύστημα ως ένα καθαρά κομματικό εργαλείο, για ατελείωτες διαδικασίες έρευνας, ψευδείς καταγγελίες, παράνομες παρακολουθήσεις, και ανυπαρξία ελέγχου στη διαδικασία εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων. Με απλά λόγια δεν περίμεναν ότι θα έλθει ποτέ η στιγμή που θα γίνονταν χρήση αυτής της διαδικασίας για να εξευτελιστεί το Σύνταγμα.
Όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί από έγκυρους ιστορικούς των ΗΠΑ και έχει αποδειχθεί πολλές φορές στην πολιτική ιστορία αυτής της πραγματικά μεγάλης δημοκρατίας, οι Αμερικανοί πολίτες προτιμούν να επιλέγουν τους Προέδρους τους με εκλογές, και όποτε η διαδικασία παραπομπής και αποπομπής χρησιμοποιείται για να ανατρέψει αυτή την επιλογή, το αποτέλεσμα δεν είναι καλό για αυτούς που το επιχειρούν, αλλά δεν είναι και καλό και για την ίδια τη χώρα. Εάν η κυρία Πελόσι είχε μπει στον κόπο να ανατρέξει στην ιστορία της Αμερικής, θα είχε δει τις τραγικές επιπτώσεις που έχουν τέτοιες κινήσεις.
Την πολιτική τραγωδία που βιώνει, λόγω της Πελόσι και της παρέας της, η Αμερική είχε περιγράψει με γλαφυρό τρόπο ένας από τους θεμελιωτές της Αμερικανικής Δημοκρατίας, ο Αλεξάντερ Χάμιλτον. Όπως είχε επισημάνει ο μεγαλύτερος κίνδυνος που υπάρχει είναι η διαδικασία παραπομπής να στηριχτεί απλά στο ποιο κόμμα διαθέτει τους περισσότερους ψήφους στη Βουλή των Αντιπροσώπων και η διαδικασία αποπομπής να στηριχτεί στο ποιο κόμμα διαθέτει τους περισσότερους ψήφους στη Γερουσία. Και ακριβώς αυτό είναι που συμβαίνει σήμερα στην Ουάσιγκτον. Δεν υπάρχει Πρόεδρος στην ιστορία της Αμερικής από την εποχή του Τζόν Άνταμς μέχρι σήμερα που να εφαρμόζει ριζοσπαστικές και δυσάρεστες για το σύστημα πολιτικές και να μην έχει κατηγορηθεί για κατάχρηση εξουσίας. Δηλαδή άμα δεν αρέσει η πολιτική του Προέδρου στο Κογκρέσο, θα παραπέμπει τον Πρόεδρο; Έτσι αντιλαμβάνεται η κυρία Πελόσι και η παρέα της το βασικό πυλώνα του πολιτεύματος της Αμερικής που είναι το αποκαλούμενο checks and balances;
Είναι θεμιτό και επιβαλλόμενο όταν ένα Κόμμα διαφωνεί με την πολιτική του Προέδρου, να αντιστέκεται. Αυτό είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Είναι όμως τραγικό και επικίνδυνο όταν ένα Κόμμα διαφωνεί με τις πολιτικές του Προέδρου, να το παραπέμπει για αποπομπή. Τότε είναι που πραγματικά απειλείται το Σύνταγμα της χώρας και κατ΄ επέκταση η ίδια η δημοκρατία.
Κατηγορούν οι Δημοκρατικοί της Πελόσι, τον Πρόεδρο Τράμπ, για κατάχρηση εξουσίας, αλλά τελικά μήπως είναι αυτοί που προχωρούν σε κατάχρηση της διαδικασίας παραπομπής; Διότι δεν υπάρχει σοβαρός νομικός και σοβαρός αναλυτής στις ΗΠΑ, που να μην λέει ότι τα παραπτώματα που η Πελόσι και η παρέα της κατηγορούν τον Αμερικανό Πρόεδρο, δεν πλησιάζουν καν το επίπεδο παραπομπής.
Άλλωστε η σπουδή της καθυστέρησης των άρθρων παραπομπής στη Γερουσία, από την Πελόσι, οδήγησε σε κατάρρευση την οποιαδήποτε μάσκα αξιοπιστίας της διαδικασίας.
Και θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας εδώ στην Ελλάδα. Καλό θα είναι να επιλέγουμε και καμια δημοσκόπηση πέραν του απαξιωμένου στην ίδια την Αμερική CNN. Έχει άραγε αφιερώσει χρόνο να δει κανείς που βρίσκονται τα επίπεδα τηλεθέασης του CNN στις ΗΠΑ. Και πως είναι δυνατόν να έχει αξιοπιστία ένα τηλεοπτικό δίκτυο που έχει καταντήσει να είναι μονοθεματικό, στην πολιτική του κάλυψη, δηλαδή συνεχής επίθεση στον Αμερικανό Πρόεδρο.
Η εταιρία Gallup που κάνει μια ανάλυση των βασικότερων δημοσκοπήσεων καταγράφει ότι το 51% των Αμερικανών πολιτών είναι κατά της αποπομπής του Προέδρου Τράμπ και υπέρ της παραμονής του στην προεδρία. Σίγουρα υπάρχει ένας κομματικός διχασμός με το 84% των Δημοκρατικών να είναι υπέρ της αποπομπής του Προέδρου και 93% των Ρεπουμπλικανών κατά. Οι ανεξάρτητοι είναι μοιρασμένοι στη μέση.
Και όσο αφορά το πόσο καλή δουλειά κάνει ο Τράμπ σαν Πρόεδρος, το 88% των Ρεπουμπλικανών, το 37% των ανεξάρτητων και το 10% των Δημοκρατικών, πιστεύει ότι κάνει πολύ καλή δουλειά.
Επίσης, επιμελώς τα μέσα ενημέρωσης αποφεύγουν να μιλούν για την κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Τράμπ, αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλία τους από το βήμα του Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός, για να περιγράψει την εξαιρετική κατάσταση της οικονομίας των ΗΠΑ.
Πολύ απλά η κρίση της ιστορίας θα είναι ότι μια ομάδα εξτρεμιστών που έχει καταλάβει τον έλεγχο του ιστορικού Δημοκρατικού Κόμματος στη Βουλή των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ, θέτοντας το κομματικό συμφέρον και την εξτρεμιστική ατζέντα της πάνω από το συμφέρον της χώρας, ξεφτίλισε το Σύνταγμα, έπληξε το κύρος της Αμερικής διεθνώς, λέγοντας ψέματα για τον εκλεγμένο Πρόεδρο της χώρας.
Η ιστορία και πολύ πιθανόν η κάλπη του Νοεμβρίου θα καταδικάσει την Πελόσι και την εξτρεμιστική παρέα της και όχι τον Πρόεδρο Τράμπ.
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
