today-is-a-good-day
24.7 C
Athens

Η «προοδευτική» υποκρισία και η πραγματική ευθύνη – Ο Π.Μαρινάκης στο ThePresident

Αν κάποιος ήθελε να αξιοποιήσει την 28η Οκτωβρίου για να προβάλει ένα θετικό μήνυμα, θα είχε αρκετά παραδείγματα: από τα μηνύματα που έστειλαν οι ήρωες του Πολέμου που έχουμε ακόμα την τύχη να βρίσκονται ανάμεσά μας μέχρι τα συγκλονιστικά λόγια του πιλότου στη Θεσσαλονίκη, θα μπορούσε κανείς να βρει πολλά μηνύματα αισιοδοξίας, ενότητας, φιλοπατρίας και δύναμης.

Γράφει ο Π.Μαρινάκης

Αλλά και κάποιος που θα ήθελε να προβάλει ένα μήνυμα υπέρ της διαφορετικότητας και της ενσωμάτωσης, θα είχε επίσης πολλές εικόνες να αξιοποιήσει: εικόνες παιδιών που χάρη στις ικανότητες και την εργατικότητά τους νίκησαν τις δυσκολίες και αξιώθηκαν να κρατήσουν τη σημαία κρατώντας την με σοβαρότητα και συναίσθηση της αποστολής τους. Μάλιστα, οι ιστορίες πολλών από αυτά τα παιδιά που είτε δεν γεννήθηκαν στην Ελλάδα, είτε γεννήθηκαν εδώ από γονείς πρόσφυγες ή μετανάστες είδαν το φως της δημοσιότητας και αντιμετωπίστηκαν με θαυμασμό και επιβράβευση από όλους.

Τι από αυτά έκανε εντύπωση στον λεγόμενο «προοδευτικό» (εντός πολλών εισαγωγικών) χώρο; Δέκα κοπέλες που επέλεξαν να δώσουν μια κακοπαιγμένη παράσταση στη Νέα Φιλαδέλφεια. Μια παράσταση που αποτέλεσε τη διαφήμιση για το «μανιφέστο» που λίγο αργότερα έδωσαν στη δημοσιότητα, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι δεν μπορούν να αντέξουν να είναι «στρατιωτάκια» που δεν πείθονται από τις «ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά». Έδειξαν με το δάχτυλο τους κανονικούς ανθρώπους, τους κατονόμασαν έτσι σαν να τους προσβάλουν.

Φυσικά, όσο ακατανόητη και αν είναι η αντίθεσή τους σε αυτές τις ιδέες, είναι προφανές ότι η θέση τους είναι σεβαστή – και για αυτές πολέμησαν στην Πίνδο οι παππούδες μας. Σε μια δημοκρατία ο καθένας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα. Η ελευθερία όμως αυτή έχει δύο όψεις: εξίσου ελεύθερα κρίνεται το περιεχόμενο της ελεύθερης έκφρασης. Αλήθεια, ποιος συμβολισμός της 28ης Οκτωβρίου, ποια ιδέα που εκπέμπει αυτή η επέτειος δεν τις πείθει; Μήπως η αγάπη για την πατρίδα; Μήπως το θάρρος απέναντι σε στρατούς πολυπληθέστερους και ισχυρότερους που εισέβαλαν απρόκλητα; Μήπως το πνεύμα της ενότητας υπέρ της ελευθερίας;

Ο αντίλογος είναι γνωστός και χιλιοφορεμένος: δεν αμφισβήτησαν το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου (κι ας το αμφισβήτησαν στο «μανιφέστο» τους), αλλά τις παρελάσεις. Ξέχασαν βέβαια να μας πουν ποιος τις ανάγκασε να παρευρεθούν – προφανώς κανείς. Ξέχασαν να μας πουν γιατί δεν επέλεξαν να διοχετεύσουν την κριτική τους με πιο ήπια μέσα – προφανώς γιατί ήθελαν να προκαλέσουν. Και ξέχασαν να μας πουν γιατί το δικό τους δικαίωμα έκφρασης υπερτερεί του δικαιώματος τόσων πολιτών να εκφράσουν με τον τρόπο που εκείνοι θέλουν την ευγνωμοσύνη τους προς τους προγόνους μας – προφανώς γιατί δεν τους ενδιαφέρει η ελεύθερη έκφραση των άλλων.

Και επειδή συγκεκριμένα στελέχη και οργανώσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης έσπευσαν να υπερασπιστούν με τον παραπάνω αντίλογο την κακοπαιγμένη αυτή παράσταση (αλίμονο, τον «προοδευτικό» χώρο διεκδικούν, ύστερα από τεσσεράμισι χρόνια συγκυβέρνησης με την ψεκασμένη ακροδεξιά): αφού δήθεν η παρέα αυτή δεν προσέβαλε το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου, αλλά εξέφρασε την αποστροφή της για τις «αναχρονιστικές» και «μιλιταριστικές» παρελάσεις, γιατί τόσα χρόνια που κυβέρνησαν δεν τις κατήργησαν; Μάλλον γιατί ήταν σφιχτά αγκαλιασμένοι με τον πρώην κυβερνητικό τους εταίρο και δεν ήθελαν να του χαλάσουν χατίρι.

Δεν λέω, στα χρόνια της διακυβέρνησής της αποδείχθηκε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι ικανή για πολλά. Θα περίμενε κανείς καλοπροαίρετα να κοιταχτεί στον καθρέφτη, να δει τις αποτυχίες της και να προσπαθήσει να βελτιωθεί. Η παρουσία της τους τελευταίους τρεις μήνες δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επέστρεψε στις παλιές, καλές μέρες πριν από το 2015: αρκεί να είσαι απέναντι σε όλους και σε όλα, να σου φταίνε όλοι και όλα, για να μην κινδυνεύεις να σε κατηγορήσει κανένας για τίποτα, αλλά στο τέλος δεν θα περιμένει και κανένας τίποτα από σένα.

Τι καλούμαστε να κάνουμε εμείς απέναντι στην επανάσταση του μηδενισμού; Πρώτο και κύριο, να σταματήσουμε να τον βλέπουμε ως μέτρο σύγκρισης, αλλά να τον αντιμετωπίζουμε ως διαπιστωμένο παράδειγμα προς αποφυγή. Να κάνουμε τη δική μας επανάσταση, την επανάσταση της αλλαγής αιώνα, της επιστροφής στο σήμερα, της αναζήτησης των συνθηκών για ένα καλύτερο κοινό αύριο. Η επανάσταση αυτή επιδιώκει την πρόοδο της κοινωνίας για όλους τους πολίτες της και γι’ αυτήν χρειάζονται βαθιές γνώσεις, συνείδηση της πραγματικότητας, ευθύνη, αφοσίωση, καλλιέργεια και σεβασμός ώστε να δώσει καρπούς.

Όσο γενναιόδωρη έχει αποδειχθεί η δημοσιότητα απέναντι σε όσους επιλέγουν τον εύκολο δρόμο, άλλο τόσο αμείλικτη έχει φανεί απέναντί τους η ιστορία. Στο πέρασμα του χρόνου οι εξυπνάδες ξεχνιούνται με το επόμενο θέμα που προσελκύει τα βλέμματα της επικαιρότητας. Αντίθετα, διαχρονικές παραμένουν οι υψηλές αξίες και οι πράξεις που μπορεί να έχουν κόστος, αλλά κινούνται για το κοινό καλό. Η αξιωματική αντιπολίτευση για άλλη μια φορά διάλεξε τον ίδιο δρόμο. Ας επιλέξουμε να τιμήσουμε το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου και να μην την ακολουθήσουμε.

Ο Παύλος Μαρινάκης είναι Δικηγόρος, πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ