Άνευρος, χωρίς έμπνευση, απολογητικός, κουμπωμένος, σε απολύτως ασφαλές δημοσιογραφικό περιβάλλον, χωρίς να΄έχει να πει κάτι καινούργιο εμφανίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας στην πρώτη του ΔΕΘ ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Ο κ. Τσίπρας, επιχείρησε να υπερασπιστεί την τετραετία κατά την οποία υπήρξε πρωθυπουργός, με το καινοφανές εύρημα, ότι όλα τα θετικά τα οποία κατάφερε η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη κατά το πρώτο δίμηνο της παρουσίας της, οφείλεται δήθεν στη δική του διαχείριση.
Ποιος όμως μπορεί να τον πιστέψει όταν επί δικής του ηγεσίας, επιβλήθηκαν τα περίφημα capital cotrols, τα οποία καταργήθηκαν αμέσως από τη σημερινή κυβέρνηση, αυξήθηκαν οι φόροι και οι εισφορές, οι οποίοι επίσης μειώθηκαν αμέσως, βάλτωσαν όλες οι μεγάλες επενδύσεις οι οποίες απελευθερώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από την αποτελεσματικότητα του σημερινού υπουργού Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδη;
Γιατί άραγε τα τεσσεράμισι χρόνια που κυβέρνησε ο κ. Τσίπρας δεν μείωσε τους φόρους τους οποίους παρέλαβε, αλλά αντίθετα τους αύξησε, σκοτώνοντας την μεσαία τάξη αλλά και τις ενδεχόμενες επενδύσεις;
Γιατί άραγε ο κ. Τσίπρας επέβαλε δυσβάσταχτες εισφορές για επαγγελματίες και επιχειρήσεις, αντί να τις περιορίσει όπως κάνει ο Κ.Μητσοτάκης;
Γιατί δεν προχώρησε καμία επένδυση όπως η εμβληματική επένδυση του Ελληνικού, αντί να ψάχνει για προσκόμματα προκειμένου να την μπλοκάρει, επικαλούμενος δήθεν το “δημόσιο συμφέρον”;
Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει ότι οι φετινές του απαντήσεις, μπορεί να μην αφορούν κανέναν από την κοινωνία (η οποία σύμφωνα και με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις του έχει γυρίσει την πλάτη) όμως αποτελούν παρακαταθήκη για όσα θα συμβούν τους επόμενους μήνες μιας και όσα λέει σήμερα καταγράφονται και θα τα βρει μπροστά του.
Γι αυτό και απέφυγε να προχωρήσει σε δεσμεύσεις, εμφανίστηκε δήθεν συναινετικός στα συνταγματικά ζητήματα και στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, γνωρίζοντας όμως ότι δεν φαίνεται πολύ πιθανό ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ανανεώσει τη θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Πολλοί πιστεύουν ότι κ. Τσίπρας εμφανίζεται συναινετικός προς την Κυβέρνηση, προκειμένου να αποφύγει την πολιτική πίεση που θα προκληθεί από την αποκάλυψη των διαφόρων σκανδάλων της κυβέρνησής του, όπως η κολοσσιαία σκευωρία της novartis ή το υπόβαθρο των αλληλοκατηγοριών Καμμένου – Κοτζιά, πιέζοντας όμως ταυτόχρονα σε όλα τα υπόλοιπα θέματα,όπως π.χ. το Μετρό της Θεσσαλονίκης και η επένδυση του Ελληνικού, για τα οποία (επί της ουσίας) διατύπωσε σοβαρές ενστάσεις.
Και μια και αναφερθήκαμε στη Novartis, και διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις, ο κ. Τσίπρας, παρά την επιμονή των δημοσιογράφων, επέλεξε να μην ταυτιστεί με τον περίφημο “Ρασπούτιν”, αποχαρακτηρίζοντας την υπόθεση Novartis από πολιτικό σκάνδαλο και αναμασώντας τα ήδη λεχθέντα περί γενικού ζητήματος για τις τιμές του φαρμάκου κλπ. Με αυτό τον τρόπο, κράτησε τις αποστάσεις του για όσα πιθανόν θα αποκαλυφθούν το επόμενο διάστημα για τη δράση του περίφημου τέως κυβερνητικού στελέχους στους κόλπους της Δικαιοσύνης.
Ο κ. Τσίπρας, αντιλαμβανόμενος ότι η συμφωνία των Πρεσπών μπορεί να του αυξήσει το πολιτικό ακροατήριο και σε κοινά πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, υπεραμύνθηκε της συμφωνίας αυτής, δηλώνοντας μάλιστα “υπερήφανος” και “δικαιωμένος” για το περιεχόμενό της… Πιθανότατα θεωρεί ότι η Συμφωνία των Πρεσπών μπορεί να αποτελεί τον κρίσιμο καταλύτη που ανάλογα με την ερμηνεία της μπορεί να του προσφέρει “άλλοθι” τστις αποφάσεις του, όπως το μεγαλοπρεπές άδειασμα που επεφύλασσε στον μέχρι πρότινος συνεταίρο του Πάνο Καμμένο.
Ενδιαφέρον έχει να ανιχνεύσουμε και το πολιτικό positioning που επιχείρησε να κάνει, απαντώντας μάλιστα σε ερώτηση της Αυγής: Επιχείρησε να τοποθετήσει το κόμμα του στην κεντροαριστερά και όχι στη ριζοσπαστική αριστερά τόσο λεκτικά, όσο και ουσιαστικά, εμφανιζόμενος με πιο “κεντρώο” λόγο, μιας και υπεραμύνθηκε της ασφάλειας των πολιτών, της επιχειρηματικότητας, των επενδύσεων κλπ.
Ο κ. Τσίπρας, τέλος δεν βρήκε να αρθρώσει μία λέξη αυτοκριτικής για την διακυβέρνησή του. Αντίθετα, ως αιτίες της ήττας του προσδιόρισε την αντίδραση της κοινωνίας για τη συμφωνία του με τα Σκόπια, και ότι δήθεν τα πάρα πολλά θετικά της κυβέρνησής του δεν πέρασαν (επικοινωνιακά) στην κοινωνία… Σαν να μην κατάλαβε τίποτε από τις απανωτές του ήττες, σαν να μην κατάλαβε τίποτε από την τεράστια διαφορά με την οποία έχασε τις εκλογές, σαν να μην καταλαβαίνει τίποτε από τις δημοσκοπήσεις στις οποίες η δημοτικότητά του εμφανίζεται με πολύ χαμηλά ποσοστά.
Και κάτι ακόμα: Μέσα σε όλα, ο κ. Τσίπρας δεν ξέφυγε από τη συνήθη πρακτική του και επιτέθηκε για άλλη μια φορά (με ομολογουμένως με κόσμιο, αλλά προφανώς σεξιστικό τρόπο) στη σύζυγο του Πρωθυπουργού, καλώντας τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη να τοποθετηθεί για την επιχειρηματική δραστηριότητά της… Παρατηρώντας όμως κανείς τον τόνο των επιχειρημάτων του, αλλά και τη σειρά στην οποία δόθηκε ο λόγος στην μέχρι σήμερα αγαπημένη του εφημερίδα Documento, διαπιστώνει ότι ο κ. Τσίπρας δείχνει να θέλει να αποστασιοποιηθεί από τις πρακτικές και τα δημοσιεύματα της εφημερίδας αυτής. Πιθανότητα, να έχει σοβαρά λόγο, να θέλει να εμφανίζεται σε απόσταση από τον εκδότη της, γεγονός που θα το διαπιστώσουμε το προσεχές διάστημα…
