Πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν τις τελευταίες ώρες γύρω από την κυβέρνηση που σχημάτισε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Τα περισσότερα από τα σχόλια ήταν θετικά και συνοδεύονταν από πραγματική αγωνία και επιθυμία ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, να πετύχουν για το καλό της πατρίδας και του έθνους, ειδικά μετά τα τέσσερα και πλέον χρόνια εθνομηδενισμού, φουλ επίθεσης εναντίον της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας, και προσπάθεια εξαφάνισης της μεσαίας αστικής τάξης, τα οποία βιώσαμε. Παρόλα αυτά, υπήρχαν και αυτοί που έριξαν τη χολή τους, αλλά και αυτοί που προχώρησαν σε ενέργειες, οι οποίες δείχνουν πραγματικά πάρει μυρωδιά τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα, και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Θα σταθώ σε κάποια πρόσωπα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αγνοώ την ποιότητα και τις ικανότητες των υπολοίπων προσώπων της κυβέρνησης, της οποίας η σύνθεση αποτελείται από πραγματικά άξια, με εξαιρετικά προσόντα, και καταξιωμένα στο χώρος τους πρόσωπα.
Ένας από τους πλέον ευαίσθητους και με μεγάλο πρόβλημα τομείς αυτή τη στιγμή στη χώρα είναι αυτός της δημόσιας ασφάλειας και αστυνόμευσης. Δεν είναι δυνατόν σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μάλιστα του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης, να υπάρχουν περιοχές στην πρωτεύουσα της, που οι πολίτες να φοβούνται να περπατήσουν ελεύθερα. Όπως επίσης, δεν είναι δυνατόν τρομοκράτες καταδικασμένοι δολοφόνοι να κυκλοφορούν ελεύθεροι, λες και βρίσκονται σε διακοπές, ενώ θα έπρεπε να σαπίζουν στη φυλακή, σε κελιά που δεν τα βλέπει το φως του ήλιου.
Σε αυτόν το εξαιρετικά κρίσιμο τομέα, ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, κάνοντας την υπέρβαση και αφήνοντας στην άκρη μικροπολιτικές και πολιτικά ταμπού, επέλεξε να τοποθετήσει στο νευραλγικό για τη δημόσια ασφάλεια και την αστυνόμευση, Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, δυο εγνωσμένης αξίας Έλληνες, με αποδεδειγμένα ένσημα επιτυχίας, στο συγκεκριμένο χώρο. Τον Υπουργό που έχει συνδέσει το όνομά του, με την εξάρθρωση της τρομοκρατίας, Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, και στη θέση του Υφυπουργού, τον επίσης καταξιωμένο επιχειρησιακά και πολιτικά στο χώρο της δημόσιας ασφάλειας, Λευτέρη Οικονόμου.
Οι δυο αυτοί άνθρωποι, δεν θα είναι υπερβολή να πει κανείς, ότι έχουν αφιερώσει τη ζωή τους, στο χώρος της δημόσιας ασφάλειας, της αστυνόμευσης και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Με προσωπικό μάλιστα κόστος, αφού ο Υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, έγινε και στόχος απόπειρας δολοφονίας μέσα στο γραφείο του, σε προηγούμενη θητεία του, η οποία στοίχισε τη ζωή σε στενό του συνεργάτη, και έγραψε για πάντα τις ανθρώπινες χορδές του Υπουργού. Ο Υφυπουργός Λευτέρης Οικονόμου, έχει διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο, σε πολύ δύσκολα χρόνια για τον τόπο, στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και αλλού, και είναι ένας άνθρωπος που είναι αφοσιωμένος με μεθοδικότητα και αποφασιστικότητα στην εξασφάλιση της δημόσιας ασφάλειας.
Τις διαπιστώσεις αυτές δεν τις κάνω απλά για να επαινέσω και να γίνω αρεστός σε αυτούς τους δυο σημαντικούς Έλληνες, το γνωρίζουν άλλωστε και οι δυο. Τις κάνω επειδή είχα την τύχη να συνεργαστώ στενά και με τους δυο κατά τη διάρκεια που βρισκόμουν στην Ουάσιγκτον, σε πολύ κρίσιμες εποχές για την καταπολέμηση και εξάρθρωση της τρομοκρατίας στη χώρα μας, όπως και στην τιτάνια προσπάθεια της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.
Είναι μεγάλη τύχη για την πατρίδα, ότι οι δυο αυτοί αφοσιωμένοι υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος, θέτουν τον εαυτό τους, για μια ακόμη φορά, στη διάθεση της χώρας, έτσι ώστε να επανέλθει το αίσθημα της ασφάλειας, στο να καταργηθούν τα άβατα, και στο να διαφυλαχτούν τα σύνορα της χώρας, που τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχαν με ευθύνη μιας εθνικά επικίνδυνης κυβέρνησης είχαν γίνει ξέφραγο αμπέλι.
Μια ακόμη εξαιρετική περίπτωση με την οποία είχα την τύχη να βρεθώ στο ίδιο δωμάτιο και να τη δω σε δράση, είναι η Υπουργός Πολιτισμού, κ. Λίνα Μενδώνη. Όσοι γνωρίζουν την κ. Μενδώνη, ξέρουν ότι πρόκειται για ένα πρόσωπο που αναπνέει και εκπνέει, Ελληνικό Πολιτισμό. Για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση της πιάτσας, το έχει χτίσει το μαγαζί από τα θεμέλια. Η τοποθέτησή της αποτελεί ακόμη μια υπέρβαση, σε ένα τομέα που μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μια βαριά βιομηχανία για τη χώρα.
Το να υπάρχει κομματικός σχηματισμός (ΚΙΝΑΛ) που προχωρά σε διαγραφεί δύο σημαντικών προσωπικοτήτων της πατρίδας μας, όπως είναι ο κ. Χρυσοχοΐδης και η κ. Μενδώνη, δείχνει απώλεια επαφής με την πραγματικότητα και μικροπολιτική νοοτροπία, παλαιολιθικής εποχής. Αντί διαγραφής θα έπρεπε να προχωρήσουν σε ανακοίνωση επαίνου για τον Πρωθυπουργό, και τα δυο καταξιωμένα μέχρι χθες στελέχη τους. Από ότι φαίνεται δεν έχουν καταλάβει και ούτε πρόκειται.
Μια άλλη σημαντική τοποθέτηση, υπέρβασης και αυτή, είναι αυτή του Υφυπουργού Εξωτερικών για θέματα Αποδήμου Ελληνισμού, Αντώνη Διαματάρη, μέχρι χθες εκδότη της μεγαλύτερης ομογενειακής εφημερίδας στις Ηνωμένες Πολιτείες, του Εθνικού Κήρυκα. Παρά τη μακροχρόνια παραμονή μου στην Ουάσιγκτον, δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω προσωπικά τον κ. Διαματάρη, ο οποίος βρίσκονταν στη Νέα Υόρκη, όπου εδρεύουν τα κεντρικά της εφημερίδας. Παρόλα αυτά γνωρίζω από πρώτο χέρι την αγωνία του, και τους αγώνες που έχει κάνει για τα εθνικά συμφέροντα, και την ευημερία της ομογένειας, άσχετα από πολιτικές και προσωπικές απόψεις.
Η τοποθέτηση του στην κυβέρνηση, με αρμοδιότητα την ομογένεια, είναι μια διορατική και ταυτόχρονα ριζοσπαστική απόφαση, η οποία πρέπει να τύχει ευρείας στήριξης από τον πολιτικό κόσμο και από το σύνολο της ομογένειας σε παγκόσμια κλίμακα. Η πατρίδα και το έθνος βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή, που υπάρχει ανάγκη στήριξης και ενότητας του απανταχού Ελληνισμού. Ο κ. Διαματάρης, πέρα από αυτά που μπορεί να προσφέρει στον κρίσιμο τομέα της ομογένειας, μπορεί να συνδράμει τον Πρωθυπουργό, στην οικοδόμηση μια πολύ καλής σχέσης με την κυβέρνηση του Προέδρου Τράμπ, στην Ουάσιγκτον, διότι είναι ένα πρόσωπο με μακροχρόνια εμπειρία και πολύ καλές διασυνδέσεις στις ΗΠΑ.
Πέρα από αυτές τις παραπάνω περιπτώσεις, η επιλογή του Πρωθυπουργού να ζητήσει να συνεισφέρουν στην κυβέρνηση του πρόσωπα από το χώρο της αγοράς, αποδεδειγμένα επιτυχημένα το καθένα στο χώρο του δείχνει ότι είναι ένας πολιτικός υπέρβασης που παίρνει το ρίσκο να λειτουργήσει πέρα από τα στενά όρια της πολιτικής με στόχο το εθνικό συμφέρον.
Όσοι λοιπόν αδυνατούν να δουν αυτή την αναγκαία, για το καλό της πατρίδας και του έθνους, υπέρβαση τότε το πρόβλημα το έχουν αυτοί και πολύ σύντομα θα εξαφανιστούν μέσα στο βάλτο της μικροπολιτικής και των ξεπερασμένων για την εποχή και της ανάγκες μια σύγχρονης χώρας ιδεολογιών.
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
