Στην εφημερίδα Le Monde δημοσιεύεται κύριο άρθρο, με τίτλο: «Βουλευτικές εκλογές: υποχώρηση των άκρων και δικομματισμός, η Ελλάδα έγινε μια κανονική χώρα και πάλι».
Το κεντροδεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας κέρδισε τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Αυτές οι εκλογές χαρακτηρίστηκαν επίσης, από έναν επαναπροσδιορισμό των πολιτικών δυνάμεων και την επιστροφή στον δικομματισμό. Αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, οι Έλληνες έφτασαν επικίνδυνα στην άκρη της αβύσσου. Οι κοινοβουλευτικές εκλογές, που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 7 Ιουλίου, είναι από αυτή την άποψη διπλά καθησυχαστικές: σηματοδοτούν μια ευπρόσδεκτη ωριμότητα της ελληνικής πολιτικής ζωής παράλληλα με τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης και εντάσσονται σταθερά στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Όχι μόνο η Ελλάδα επιστρέφει στην κανονικότητα, αλλά αφού υπήρξε προάγγελος της κρίσης στην Ευρώπη, θα μπορούσε ίσως να δείξει το δρόμο του επαναπροσδιορισμού του πολιτικού τοπίου.
Η ξεκάθαρη νίκη του κεντροδεξιού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, υπό την ηγεσία του πρώην Yπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη 51 ετών, είναι πρωτίστως εγγύηση της πολιτικής σταθερότητας, αφού με το 40% περίπου των ψήφων και την αυτοδυναμία στο Κοινοβούλιο, ο Πρωθυπουργός δεν χρειάζεται να διαπραγματευτεί συμμαχίες. Συνοδεύεται, ειδικότερα, από την έντονη περιθωριοποίηση του νεοναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής, το οποίο δεν μπόρεσε να υπερβεί το όριο του 3% και επομένως εκδιώχθηκε από το Κοινοβούλιο. Αυτά είναι ένα πολύ καλό νέο.
Στην Αριστερά, αναμενόταν η ήττα του απερχόμενου Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα: πληρώνει τις υποσχέσεις που δεν κράτησε και ιδιαίτερα τα οδυνηρά χρόνια λιτότητας που προκάλεσε το βάθος της ελληνικής κρίσης. Όμως, με το 31,5% των ψήφων για το κόμμα του, τον ΣΥΡΙΖΑ, που εξελίχθηκε από ένα λαϊκιστικό κίνημα της άκρας αριστεράς, στο κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, αυτή η ήττα απέχει πολύ από το να αποτελεί αποτυχία. Ο κ. Τσίπρας διασώθηκε και, στην ηλικία των 44 ετών, μπορεί να επωφεληθεί από την περίοδο στην αντιπολίτευση για να οικοδομήσει ένα πραγματικό κόμμα της σύγχρονης αριστεράς, δομημένο και εδραιωμένο, από αυτό που ήταν αρχικά, ένα ριζοσπαστικό λαϊκιστικό κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι λιγότερο ορμητικός, έχει χαλαρώσει, έμαθε τις ανάγκες της διαχείρισης και του συμβιβασμού και καταλαμβάνει στο εξής, το χώρο του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΠΑΣΟΚ, του οποίου ο κληρονόμος ΚΙΝΑΛ απέκτησε μόνο το 8% των ψήφων.
Εκτός από τον επαναπροσδιορισμό των πολιτικών δυνάμεων και την επιστροφή στον δικομματισμό, σε αντίθεση με τον κατακερματισμό των Κοινοβουλίων πολλών χωρών της ΕΕ όπου τα λαϊκίστικα κινήματα παραμένουν ισχυρά, είναι ο σχετικά μετριοπαθής και φιλόδοξος χαρακτήρας αυτής της προεκλογικής εκστρατείας που εξέπληξε. Τα θέματα της διαμάχης δεν εξέλειπαν, αλλά ο κ. Μητσοτάκης απέφυγε την έντονη εκμετάλλευσή τους και κατάφερε να ελέγξει τους εξτρεμιστές του κόμματός του: το μακεδονικό ζήτημα και η διαχείριση του μεταναστευτικού αναμφισβήτητα μέτρησαν στην ήττα του κ. Τσίπρα, αλλά δεν ήταν αποφασιστικής σημασίας.
Ο μελλοντικός Πρωθυπουργός υποσχέθηκε να αρχίσει αμέσως να εργάζεται. Πράγματι, δεν έχει χρόνο να χάσει. Η Ελλάδα, που βγήκε πριν ένα χρόνο από το τρίτο οικονομικό σχέδιο διάσωσης, παραμένει υπό επιτήρηση και δεν έχει ακόμη πλήρως ανακάμψει, το ποσοστό ανεργίας παραμένει υπερβολικά υψηλό, στο 18%, και, αν και η ανάπτυξη έχει αυξηθεί, είναι μόλις 1,3%. Ο κ. Μητσοτάκης έχει δεσμευτεί να την αυξήσει σε 3%. Πρέπει επίσης, να κερδίσει την εμπιστοσύνη των εταίρων του στην ευρωζώνη, οι οποίοι έχουν μόνο καλές αναμνήσεις για την αξιοπιστία των προκάτοχών του, της Νέας Δημοκρατίας.
Τέλος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γόνος μιας πολιτικής δυναστείας, θα πρέπει να προσέξει ένα ανεπιθύμητο αποτέλεσμα αυτής της κανονικότητας, που ξαναβρήκε η Ελλάδα: το ποσοστό συμμετοχής σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές, ιστορικά χαμηλό (58%), αντικατοπτρίζει μια απογοήτευση του πληθυσμού, τον οποίο θα πρέπει να κινητοποιήσει εκ νέου, εάν θέλει να τηρήσει τις υποσχέσεις του.
