today-is-a-good-day
23.5 C
Athens

Ο Θ. Ρουσόπουλος μιλά για όλα στο Thepresident

Τα Σκόπια, η συνέντευξη του Α.Τσίπρα στον Σκάι, οι καμπάνιες των κομμάτων, το Βατοπαίδι

Μια συνέντευξη ιδιαίτερης βαρύτητας παραχωρεί στο ThePresident ο πρ. Υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή και υποψήφιος της Ν.Δ. στον Βόρειο τομέα της Αθήνας Θ.Ρουσόπουλος.

Ο κ. Ρουσόπουλος μιλά για όλα, ανοίγει θέματα ταμπού, όπως η άδικη εμπλοκή του ονόματός του στην υπόθεση του Βατοπεδίου, δίνει απαντήσεις στις αιχμές που αποδίδει η κυβέρνηση στον Κ.Καραμανλή για τη στάση του στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, συγκρίνει τις στρατηγικές και τις καμπάνιες των κομμάτων και ζητά την ψήφο των πολιτών του Β΄Τομέα της Αθήνας μέσω του ThePresident.

Ακολουθεί η συνέντευξη του κ. Ρουσόπουλου:

The President: Καλημέρα. Είναι ιδιαίτερη τιμή να έχουμε μαζί μας σήμερα τον πρώην Υπουργό και, όπως δείχνουν τα πράγματα, Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, κ. Θεόδωρο Ρουσόπουλο. Κύριε Υπουργέ, καλημέρα.

Θ. Ρουσόπουλος: Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Τώρα θα δούμε: οι κάλπες θα ανοίξουν το πρωί της Κυριακής, θα κλείσουν το βράδυ και εμείς οι υποψήφιοι Βουλευτές θα περιμένουμε την εκλογή μας μέχρι τη Δευτέρα το πρωί σίγουρα. Ελπίζουμε όμως.

The President: Φαίνεται όμως ότι ο κόσμος αγκαλιάζει την υποψηφιότητά σας. Θα ήθελα, ξεκινώντας από αυτό να κάνω μια πιο προσωπική ερώτηση. Πριν δέκα χρόνια, αποχωρούσατε από την πολιτική. Αν μπορούσε κάποιος να το ερμηνεύσει, αποχωρούσατε πικραμένος – και αδικημένος θα έλεγα εγώ. Αν κάποιος τότε σας έλεγε ότι μετά από δέκα χρόνια θα επιστρέφατε με μία Νέα Δημοκρατία ισχυρή και εσάς να δικαιώνεστε απολύτως για τις τότε επιλογές σας και τον κόσμο να αγκαλιάζει την υποψηφιότητά σας, τι θα του λέγατε; Ανθρώπινα πώς αισθάνεσθε για αυτό;

Θ. Ρουσόπουλος: Είναι πολύ μεγάλη ικανοποίηση που μου δίνεται η ευκαιρία να διεκδικήσω την ψήφο του κόσμου για να μπορέσω να μπω στη Βουλή. Εκτός από το ότι κανείς είναι στην πολιτική για να μπορέσει να προσφέρει στον τόπο του, στη δική μου περίπτωση ισχύει και κάποιου είδους ηθική δικαίωση. Είναι ένα θέμα δεύτερο στη σειρά, όχι δευτερεύον, αλλά σημαντικό ουσιαστικά. Γιατί, όταν έχει αμαυρωθεί το όνομά σου, αυτό που επιθυμείς – πέραν των δικαστηρίων και των δικαστικών αποφάσεων που όλες με δικαίωσαν, πέραν της δικαίωσης από τους πολιτικούς μου αντιπάλους – είναι αυτή η δικαίωση από την ψήφο του λαού.

Βέβαια θα σας πω, εκπλήσσοντάς σας, κάτι που δεν το έχω πει ποτέ δημοσίως. Σε μία συζήτηση το 2009 με τον Αντώνη Σαμαρά του είχα πει ότι εγώ θα μείνω τουλάχιστον 7 χρόνια εκτός πολιτικής, περιμένοντας πρώτον ότι θα δικαιωθώ -άλλωστε είναι κάτι που το είχα δηλώσει και στην τελευταία ομιλία μου που έκανα ως Υπουργός στη Βουλή- και δεύτερον γιατί ήθελα να ξαναφτιάξω τη ζωή μου από την αρχή σε έναν άλλον χώρο, να δουλέψω για να μπορέσω να ζήσω την οικογένειά μου. Και βέβαια ήξερα από τότε ότι πρέπει να περάσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τη δυσφήμιση την οποία δέχθηκα, προκειμένου να γίνει κατανοητό στο λαό τι ακριβώς είχε συμβεί τότε. Άρα ήταν κάτι που το περίμενα.

The President: Πάντως, για τους ανθρώπους που είναι νεότερης ηλικίας και δε γνωρίζουν, θα θέλαμε να πούμε λίγα λόγια για εσάς. Πέραν της ενασχόλησής σας με την πολιτική έως το 2009, που πιθανόν να θυμούνται, εργαστήκατε για πάρα πολλά χρόνια ως δημοσιογράφος -ως κορυφαίος δημοσιογράφος- στην εποχή του, είστε από τους ανθρώπους που ξεκίνησαν την ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα, με εκπομπές πολύ υψηλής τηλεθέασης και μεγάλης παρεμβατικότητας. Στη συνέχεια, ενώ ήσασταν στο απόγειο της καριέρας σας, δεχθήκατε την πρόταση του Κώστα Καραμανλή και αναλάβατε την εκπροσώπηση τότε της Νέας Δημοκρατίας ως Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και στη συνέχεια ως Κυβέρνησης. Διαχειριστήκατε κρίσιμες καταστάσεις και μεγάλες κρίσεις. Θυμίζουμε τις φωτιές στην Ηλεία. Όλοι τότε είχαν αναγνωρίσει ότι η διαχείριση της κρίσης από την Κυβέρνηση Καραμανλή και το project που διαχειριστήκατε εσείς ήταν απολύτως επιτυχημένα. Μετά την ήττα των εκλογών του 2009, αποσυρθήκατε, όπως είπατε, και διδάξατε στο Πανεπιστήμιο. Τελικά, τι είναι αυτό που σας έκανε να επιστρέψετε στην πολιτική; Η ηθική δικαίωση που είπατε νωρίτερα; Είχατε πράγματα να δώσετε που δεν είχατε ακόμη δώσει; Αφήσατε κάτι ανολοκλήρωτο;

Θ. Ρουσόπουλος: Κοιτάξτε, κατ’ αρχάς στη δημοσιογραφία έμεινα είκοσι χρόνια. Πιστεύω ότι, για να μπεις στην πολιτική, πρέπει να έχεις εργαστεί προηγουμένως. Να έχεις βιώσει εμπειρίες από οποιονδήποτε επαγγελματικό χώρο έχεις επιλέξει. Το 1987 ήμουν από αυτούς που στήσανε την πρώτη ελεύθερη ραδιοφωνική φωνή στην Ελλάδα, τον Αθήνα 98,4. Το 1989, όπως πολύ σωστά είπατε, το MEGA, την πρώτη ιδιωτική τηλεόραση. Ανήκω σε μια δημοσιογραφική γενιά που μάλλον ήταν τυχερή, γιατί η εξέλιξη της τεχνολογίας και οι αλλαγές που έγιναν στη χώρα μας, βοήθησαν έτσι ώστε πολύ γρήγορα να κάνουμε πράγματα που θέλαμε, φανταζόμαστε, αλλά ήταν μόνο στο όνειρό μας μέχρι τότε. Όταν μου ήρθε η πρόταση από τον Κώστα Καραμανλή, ήμουν πλέον έτοιμος μετά από είκοσι χρόνια εμπειρίας στη δημοσιογραφία, και έτσι αποδέχθηκα ενθέρμως. Ευχαριστώ που αναφερθήκατε στο 2007, γιατί θέλω να θυμίσω ότι το 2007 εγώ ήμουν υποψήφιος στην Περιφέρεια Αττικής, αλλά την τελευταία στιγμή μου ζήτησε τότε ο Πρωθυπουργός να διαχειριστώ ζητήματα που αφορούν την επικοινωνιακή διάσταση αλλά και εν γένει την κρίση που δημιουργήθηκε στη χώρα μας από σχεδόν 220 πυρκαγιές κάθε μέρα…

The President: Για να θυμίσουμε στον κόσμο, μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο φτιάχτηκε ένα call center με το οποίο μπορούσαν όλοι οι πολίτες να επικοινωνούν, ο τότε Πρωθυπουργός πέταξε με το ελικόπτερο πάνω από τις πυρκαγιές, μαζί με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πολύ γρήγορα βγήκανε τα επιδόματα για τον κόσμο, προκειμένου να ανακουφιστούν οι πρώτοι πληγέντες και ο πολίτης ένοιωσε ότι το κράτος ήταν δίπλα του. Και όλη αυτήν τη διαχείριση την αναλάβατε εσείς -είχατε την υψηλή εποπτεία εσείς.

Θ. Ρουσόπουλος: Ακριβώς, πήγαμε στην Ηλεία, είχε έρθει και ο Μπαρόζο. Ήταν η πρώτη φορά που το κράτος στάθηκε πραγματικά δίπλα στον πολίτη τόσο γρήγορα…

The President: Και γι’ αυτό κέρδισε μετά από μια τέτοια μεγάλη δυστυχία η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τις εκλογές.

Θ. Ρουσόπουλος: Βέβαια. Και έλαβε παραπάνω έδρες στην Ηλεία. Φαντάζεστε ότι μπορεί να κερδίσει ο Σύριζα σήμερα παραπάνω έδρες στο Μάτι, στην Περιφέρεια Αττικής; Αποκλείεται!

Το γεγονός ότι δώσαμε βοηθήματα αμέσως στους πολίτες είχε λοιδορηθεί. Η τότε αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ, είπε ότι το κάναμε για να εξαγοράσουμε ψήφους. Δόθηκαν χρήματα σε αυτούς που είχαν ανάγκη, που καταστράφηκε η περιουσία τους. Και με δική μου οδηγία προς τον Αρχηγό της Αστυνομίας, την τρίτη μέρα, όταν πια είχαμε αντιληφθεί ότι πήραν το επίδομα κάποιοι που δεν το εδικαιούντο, συνελήφθησαν 15 άτομα. Πήγα στο Ζάππειο, στο Κέντρο Τύπου και είπα ότι θα δεχθώ ότι αυτοί οι 15 το πήραν κατά λάθος και κάλεσα όποιους το πήραν χωρίς να το δικαιούνται να το επιστρέψουν εντός 5 ημερών, γιατί διαφορετικά προβλέπεται ποινή φυλάκισης 2 ετών. Σας πληροφορώ, κάτι που δεν είναι πολύ γνωστό, ότι πάνω από 1500 άνθρωποι το επέστρεψαν. Τι λέει ουσιαστικά το κράτος στον πολίτη; “Σε εμπιστεύομαι, αλλά και σε ελέγχω”. Αν αυτό αποτελέσει οδηγό για την επόμενη μέρα στην επόμενη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, καταλαβαίνετε ότι θα αλλάξουν πολλά πράγματα στη νοοτροπία μας. Τώρα, για το 2009, όπως πολύ σωστά τα είπατε, είχε προηγηθεί η υπόθεση του Βατοπεδίου.


The President: Για την υπόθεση Βατοπεδίου να πούμε ότι όλες οι δικαστικές αποφάσεις απήλλαξαν τους κατηγορουμένους. Εσείς δεν κατηγορηθήκατε ποτέ, πολιτικά χτυπηθήκατε.

Θ. Ρουσόπουλος: Ακριβώς. Εγώ δεν ήμουν μεταξύ αυτών που απηλλάγησαν το 2017. Η Δικαιοσύνη το 2017 παρέδωσε αθώους τους πάντες. Εγώ ήμουν πιο τυχερός, γιατί το 2010, στη Βουλή στην οποία είχε 165 Βουλευτές πλειοψηφία το ΠΑΣΟΚ, αντί να με παραπέμψουν, όπως θα ήταν αναμενόμενο με 165 Βουλευτές, πάνω από 30 Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν υπέρ μου. Επίσης ψήφισαν υπέρ μου το ΚΚΕ, ο Σύριζα, το ΛΑΟΣ και κάποιοι ανεξάρτητοι Βουλευτές. Άρα εκεί είχε ολοκληρωθεί για εμένα η δικαίωση κοινοβουλευτικά. Δεν παρεγράφη το αδίκημα σε ό,τι αφορά σε εμένα: δικαιώθηκα από τους αντιπάλους μου. Εν συνεχεία, καταδίκασα στο Δικαστήριο, γιατί προσέφυγα στη Δικαιοσύνη, αυτούς οι οποίοι με λοιδορήσαν και είχαν πει ένα σωρό ψέματα για εμένα. Μιλάω για έναν τηλεοπτικό σταθμό και τρεις δημοσιογράφους. Δεν έχει νόημα να τα πω πάλι. Τα είχα πει τότε, υπάρχουν στο διαδίκτυο καταγεγραμμένα. Και βεβαίως, από το 2016 και μετά, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έγινε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, μου ζήτησε να συναντηθούμε και να συνομιλήσουμε για τη διαχείριση θεμάτων επικοινωνίας την περίοδο 2000-2008. Έμεινα  σχεδόν 8,5 χρόνια εκπρόσωπος και, φανταστείτε, σε αυτά τα 8,5 χρόνια, το ΠΑΣΟΚ άλλαξε 10 εκπροσώπους. Ήταν μια θέση – ηλεκτρική καρέκλα, όπως ξέρετε.

The President: Είναι κοινώς αποδεκτό, και έχω και προσωπική εμπειρία, ότι ήσασταν ο πιο επιτυχημένος εκπρόσωπος που είχε ποτέ η κεντροδεξιά παράταξη στην Ελλάδα. Το λέω εν πλήρη γνώσει των λεγομένων μου.

Θ. Ρουσόπουλος: Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια. Δεν μπορώ να πω τίποτα περισσότερο -ή λιγότερο. Ας μην ακούγεται υπερφίαλο. Σίγουρα ήταν μια ηλεκτρική καρέκλα η θέση του εκπροσώπου. Όμως, για να μείνεις τόσα χρόνια, χωρίς να έχεις κάνει τη μείζονα γκάφα, κάτι έκανες καλό.

The President: Προφανώς -και γι’ αυτό σας χτύπησαν. Όταν αρχίζει να παρέρχεται ο χρόνος της ζωής μιας κυβέρνησης, αρχίζουν να χτυπούν αυτούς που θεωρούν ότι είναι οι άνθρωποι – κλειδιά.

Θ. Ρουσόπουλος: Να σας πω όμως κάτι; Αυτό είναι πλέον εμφανές σε πολύ κόσμο. Πολύς κόσμος που συναντώ μου λέει ότι «σε χτυπήσανε για αυτόν το λόγο», «ξέρουμε πόσο αδικήθηκες». Είναι πολύ μεγάλη η χαρά που αντλεί κανένας από αυτό.


The President: Ίσως έχει ωριμάσει πια ο κόσμος από την κρίση και μπορεί να αντιλαμβάνεται καλύτερα τις καταστάσεις. Αφού λοιπόν μιλάμε για επικοινωνία, θα ήθελα να πάμε σε πιο πολιτικές ερωτήσεις. Οι δημοσκοπήσεις φέρνουν τη Νέα Δημοκρατία μια ανάσα από την αυτοδυναμία, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να φαντάζει ως ο επόμενος Πρωθυπουργός. Το πολιτικό κλίμα άλλαξε πολύ γρήγορα μέσα σε τέσσερα χρόνια. Από εκεί που ο Σύριζα αποτελούσε την ελπίδα και ήταν παντοδύναμος, σήμερα ο κόσμος θέλει να αντιδράσει, δίνοντάς του αρνητική ψήφο. Σε τι πιστεύετε ότι οφείλεται η εγκατάλειψη του Σύριζα από την πλειοψηφία και η αποδοχή του προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας;

Θ. Ρουσόπουλος: Κοιτάξτε, όσο πιο μεγάλες οι προσδοκίες, τόσο πιο μεγάλες και οι διαψεύσεις. Η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν φροντίσει να υποσχεθούμε, ή να δεσμευθούμε, για να το πω πιο σωστά πολιτικά, σε κάποιες πολύ συγκεκριμένες πολιτικές, οι οποίες ξέρουμε ότι είναι δύσκολες, αλλά θα εφαρμοσθούν και θα έχουν αποτελέσματα. Ο Σύριζα, ως ένα Μεσσιανικού τύπου κόμμα τότε, υποσχέθηκε ότι θα αλλάξει τα πάντα. Θα κατέβει ο Ιησούς επί της Γης και θα κάνει θαύματα. Όταν αντελήφθησαν ότι η ζωή είναι διαφορετική, η πολιτική είναι διαφορετική και οι δυσκολίες πολύ μεγαλύτερες, τότε ανέκρουσαν πρύμναν, με αποτέλεσμα την απογοήτευση των δικών τους ανθρώπων, αυτών που τους ψήφισαν. Και βεβαίως ένα πολύ κακό αποτέλεσμα για τη χώρα. Το να υπόσχεσαι ακρίτως σημαίνει ότι δε γνωρίζεις τα θέματα. Έχω πει πολλές φορές ότι εγώ δεν κατηγόρησα τον κύριο Τσίπρα τόσο γιατί είπε ψέματα -που είπε ένα σωρό. Τον κατηγόρησα περισσότερο γιατί είχε άγνοια των θεμάτων, μην έχοντας διοικήσει, αλλά και μην έχοντας διαβάσει κανέναν από τους φακέλους εκείνους που έπρεπε, έτσι ώστε να γνωρίζει σε βάθος τα θέματα και να γνωρίζει ότι δεν λύνονται όλα σε μία μέρα, και τόσο γρήγορα όσο φανταζόταν.

The President: Έχει ενδιαφέρον και το βιβλίο, αν έχετε προλάβει να το διαβάσετε, της Ελένης Βαρβιτσιώτη «Η τελευταία μπλόφα»

Θ. Ρουσόπουλος: Έχω ρίξει μια ματιά, είναι αλήθεια. Βγήκε πριν από λίγες μέρες.


The President: Περιγράφει αυτό ακριβώς που λέτε, ότι είχαν παντελή άγνοια των θεμάτων, του πώς λειτουργεί η Ευρώπη, του πώς λειτουργεί η οικονομία γενικότερα. Με την εμπειρία που είχατε στην προηγούμενη Κυβέρνηση, πιστεύετε πως, αν τελικά τα πράγματα καταλήξουν όπως φαίνεται, θα είναι καλός Πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης;

Θ. Ρουσόπουλος: Μπορώ να σας πω γιατί θα είναι καλός Πρωθυπουργός.

The President: Άρα θα είναι καλός Πρωθυπουργός.

Θ. Ρουσόπουλος: Εγώ πιστεύω ότι θα είναι καλός Πρωθυπουργός. Και μπορώ να το εξηγήσω ως εξής: Στην Ελλάδα, και έχει αποδειχθεί – ας πούμε με το παράδειγμα των Ολυμπιακών Αγώνων – όταν θέτεις κάποιον στόχο και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, οι πολίτες είναι μαζί σου. Θυμάμαι ότι το 2004, που θέσαμε στόχο να κάνουμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες, και πάντως να διαψεύσουμε όλους εκείνους διεθνώς που θεωρούσαν ότι οι Έλληνες είναι ένας λαός ανοργάνωτος, το πετύχαμε γιατί όλοι οι πολίτες πάλεψαν, με το φιλότιμο, αυτό που λέμε για τον Έλληνα, να αποδείξουν το αντίθετο. Και το πετύχαμε, το καταφέραμε. Φανταστείτε -ως μικρό παράδειγμα το λέω- ότι είχαμε φτιάξει τότε μια Ολυμπιακή λωρίδα στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Δεν έμπαινε κανένας μέσα, ακόμα και πριν αρχίσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που έγιναν οι πρόβες, σεβόμενος ότι αυτό είναι κάτι που θα αλλάξει επίπεδο ποιότητας στη χώρα μας.

Επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει θέσει πολύ συγκεκριμένους στόχους που αφορούν στη φορολογία -γιατί η φορολογία είναι το μείζον κακό που έφερε ο Σύριζα, ανέβασε σε ποσοστά της τάξης του 80% ή 100% τις προκαταβολές. Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί και να φέρει αποτελέσματα. Κλείνω με ένα πολύ μικρό παράδειγμα. Τη βραδιά των Ευρωεκλογών, όταν πια οι αγορές αντιλήφθηκαν ότι τα πράγματα αλλάζουν στην Ελλάδα, πολύ γρήγορα, την επομένη κιόλας ημέρα, στην Ασία και σε όλες τις υπόλοιπες αγορές, είδαμε διαφορετική αντιμετώπιση και των spreads και των ομολόγων. Άρα λοιπόν, υπάρχει η ψυχολογική στήριξη, υπάρχει η αποφασιστικότητα και ένα σχέδιο, να προχωρήσουμε γρήγορα σε νομοσχέδια που είναι ήδη έτοιμα, δουλεύοντας όλο το Καλοκαίρι στη Βουλή, για να έχουμε σιγά-σιγά από το Φθινόπωρο εκείνη την αλλαγή που επιθυμούμε στην οικονομία. Που είναι η μείζονα αλλαγή και που θα συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες.


The President: Πάντως, θα μου επιτρέψετε να συμφωνήσω για τη φορολογία, να διαφωνήσω όμως ως προς το ότι ήταν το μεγαλύτερο κακό που έφερε ο Σύριζα. Κατά την άποψή μου, το μεγαλύτερο κακό που έφερε ο Σύριζα ήταν η αμφισβήτηση των θεσμών και η ποιότητα της Δημοκρατίας την οποία βιώσαμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, πέραν των οικονομικών επιδόσεων.

Θ. Ρουσόπουλος: Μιλάτε για τον αξιακό χάρτη της χώρας.

The President: Ακριβώς. Και την αισθητική την οποία εξέπεμπε ως κυβέρνηση ο Σύριζα, η οποία, για μια μερίδα τουλάχιστον του πληθυσμού, ήταν ξένη προς τα μέχρι τότε βιώματά του. Δηλαδή φαινόμενα τύπου Πολάκη ήταν πάρα πολύ δύσκολο να εξηγηθούν και να απορροφηθούν από μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.

Θ. Ρουσόπουλος: Κοιτάξτε, σε αυτό έχετε απόλυτο δίκιο. Δοκιμάστηκε ο αξιακός χάρτης της χώρας, δοκιμάστηκαν οι συνθήκες αξιολόγησης και αξιοκρατίας, γι’ αυτό και ένα από τα σχέδιά μας στο πρόγραμμά μας είναι η αξιολόγηση και η αξιοκρατία στο δημόσιο τομέα και γενικότερα. Δοκιμάστηκε και αυτό που περιέγραψα και εγώ στην οικονομία. Και τα αποτελέσματα σε όλους τους τομείς, με σωστή επισήμανση δική σας από την πλευρά του θέματος των αξιών ήταν εν τέλει πολύ αρνητικά για τη χώρα. Αυτό βέβαια έχει δημιουργήσει προσδοκίες στο λαό, παρ’ ότι εμείς δεν έχουμε δεσμευθεί σε πολλά πράγματα, υπάρχουν πολλές προσδοκίες.

The President: Παρότι αυτά που έχει πει ο κ. Μητσοτάκης είναι πάρα πολύ μετρημένα. Σήμερα στη συνέντευξη που έδωσε στο ΣΚΑΙ είπε ότι οι συγκεκριμένες φορολογικές μεταρρυθμίσεις για τις οποίες έχει δεσμευθεί θα ξεκινήσουν από το 2020. Θα ήθελα να σας ρωτήσω, σε ό,τι αφορά στον αξιακό κώδικα της προηγούμενης κυβέρνησης, το εξής: ο κ. Τσίπρας επικαλείτο το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς. Θεωρείτε ότι ήταν πιο έντιμη η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα σε σχέση με τις παλαιότερες Κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένων των Κυβερνήσεων Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαρά; Είχε πράγματι ηθικό πλεονέκτημα έναντι της κοινωνίας; Κι αν πράγματι είχε ηθικό πλεονέκτημα, κατάφερε να το διατηρήσει;

Θ. Ρουσόπουλος: Όταν ανέβηκε στην εξουσία, είχε το ηθικό πλεονέκτημα. Αυτό είναι κάτι που στην Ελλάδα το βλέπει κανένας ιστορικά, από τη δεκαετία του 1950 έως πριν από λίγα χρόνια, έως ότου έγινε ο κ. Τσίπρας Πρωθυπουργός και το κόμμα της αριστεράς Κυβέρνηση. Αυτό χάθηκε πάρα πολύ γρήγορα. Και ως το τέλος της τετραετίας εξανεμίστηκε πλήρως. Έτσι μπορώ να πω ότι μπήκαν τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Και η παρακαταθήκη που αφήνει αυτή η κυβέρνηση που απέρχεται είναι ότι η αριστερά δεν είναι αυτή που μπορεί να διεκδικεί ως μόνη πολιτική δύναμη στον τόπο είτε το ηθικό πλεονέκτημα είτε τις κοινωνικές ευαισθησίες, είτε τις δημοκρατικές ευαισθησίες. Όλα δοκιμάστηκαν. Σε όλα έδωσαν εξετάσεις. Και σε όλα απέτυχαν. Άρα λοιπόν: Ναι, όταν μπήκαν στην εξουσία το είχαν. Ναι, τώρα που φεύγουν το έχουν απολέσει πλήρως.


The President: Αλλάζοντας θέμα, μένοντας πάντα στον κ. Τσίπρα, θα ήθελα να σας ρωτήσω για τη χθεσινή του απόφαση να άρει το εμπάργκο στο ΣΚΑΙ. Θεωρείτε ότι η κίνηση αυτή δείχνει αδυναμία; Δείχνει αλλαγή στρατηγικής; Η κίνηση αυτή θα έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα; Θα ευνοείτο από μια τέτοια κίνηση; Θεωρείτε ότι τελικά μπορεί να επηρεάσει την επικοινωνιακή εικόνα του Σύριζα ή γενικότερα το επικοινωνιακό περιβάλλον;

Θ. Ρουσόπουλος: Δεν θα επηρεάσει σε καμία περίπτωση θετικότερα τον Σύριζα. Οι Αμερικάνοι λένε ότι στη μέση του αγώνα δεν αλλάζεις άλογο. Εγώ θα πω ότι στη μέση της πολιτικής μάχης δεν αλλάζεις στρατηγική. Εκείνο που συνέβη -για να δώσουμε και μια ερμηνεία στους πολίτες, ή τουλάχιστο για να δώσω εγώ την ερμηνεία που πιστεύω- είναι ότι, επειδή ο Σύριζα ήταν ένα κόμμα επί σαράντα και πλέον χρόνια με μικρά ποσοστά, οι δημοσιογράφοι και τα Μέσα Ενημέρωσης τους φέρονταν καλά, με ευγένεια, χωρίς να αμφισβητούνται οι θέσεις τους. Χωρίς να χρειαστεί να δοκιμαστούν στην κυβέρνηση. Γενικά, όλοι τους έβλεπαν με πολύ θετικό μάτι. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι πολίτες. Είναι σαφές ότι το 60% των πολιτών είχε μια προτίμηση στην κεντροαριστερά απέναντι στην κεντροδεξιά. Όταν λοιπόν δοκιμάστηκαν στην Κυβέρνηση και απέτυχαν σε όλα αυτά που είπαμε προηγουμένως -και στις αξίες- αυτοί θεώρησαν ότι η κριτική που τους έγινε από την τηλεόραση, από τις εφημερίδες, από τα Μέσα Ενημέρωσης, ήταν κριτική προσωπικού περιεχομένου. Ότι δηλαδή τους επετίθεντο προσωπικά. Γιατί δεν είχαν συνηθίσει σε αυτήν την κριτική στο παρελθόν. Και έκαναν τα μεγάλα λάθη. Επιτέθηκαν σε δημοσιογράφους προσωπικά. Επιτέθηκαν σε Μέσα Ενημέρωσης προσωπικά. Μπήκαν οι ίδιοι σε μία γωνία, στην οποία, ενώ αρχικά μπορεί να φαινόταν ότι έχουν δίκιο («μας επιτίθενται τα μεγάλα συμφέροντα, τα media κλπ») στην πορεία όλοι κατάλαβαν τι έχει συμβεί. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να σας πω κι εγώ ότι, επειδή ήμουν είκοσι χρόνια δημοσιογράφος, θα έπρεπε να περιμένω ότι θα με χαϊδεύουν όλα τα Μέσα Ενημέρωσης. Δε συμβαίνει αυτό, γιατί, όταν μπαίνεις στην πολιτική, όταν είσαι σε μία άλλη θέση, και δη στην Κυβέρνηση, περιμένεις την κριτική των πάντων. Και η κριτική πρέπει να είναι καλοδεχούμενη. Όταν είναι κακόπιστη, οφείλεις να την αναδείξεις. Όχι όμως να επιτίθεσαι ακρίτως, λέγοντας ότι όλοι αυτοί θέλουν το κακό μου και με επιβουλεύονται, σαν ένα μικρό παιδάκι το οποίο παραπονιέται. Αυτό δεν τους βγήκε σε καλό. Έτσι, δε νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι με αφορμή τη συνέντευξη του κ. Τσίπρα στον ΣΚΑΙ.

The President: Πάντως να επισημάνω ότι περισσότερο μέσα που πρόσκεινται στο Σύριζα χρησιμοποίησαν χτυπήματα προσωπικού χαρακτήρα. Αυτά χρησιμοποίησαν αυτή τη μέθοδο για να χτυπήσουν συγγενείς και οικογένειες.

Θ. Ρουσόπουλος: Ναι, δεν είναι πρωτοφανές το φαινόμενο. Έχει συμβεί και στο παρελθόν. Εγώ υπήρξα θύμα τέτοιων επιθέσεων. Η οικογένειά μου, επίσης.

The President: Να επισημάνω ότι ο ηθικός και αξιακός κώδικας της κεντροδεξιάς έχει άλλα στάνταρντ και νομίζω ότι οι οικογένειες έμεναν πάντα εκτός πολιτικού παιχνιδιού, τουλάχιστον από την πλευρά της κεντροδεξιάς.

Θ. Ρουσόπουλος: Ακριβώς. Συμφωνώ απολύτως μαζί σας.


The President: Θα ήθελα να σας ρωτήσω και πώς κρίνετε τις καμπάνιες των δύο κομμάτων σε αυτές τις εκλογές, τόσο της Νέας Δημοκρατίας, όσο και του Σύριζα. Ο Σύριζα φαίνεται ότι επιχειρεί να πολώσει το πολιτικό κλίμα, χρησιμοποιεί στην καμπάνια του στοιχεία από την οικογένεια του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, αρνητική διαφήμιση και άλλα στοιχεία. Αντίθετα, η Νέα Δημοκρατία προβάλλει την επόμενη μέρα και το πρόγραμμά της. Πιστεύετε ότι οι καμπάνιες θα παίξουν ρόλο; Πιστεύετε ότι η απόσυρση Πολάκη και άλλων ακραίων φωνών από το προσκήνιο έγινε με στρατηγική στόχευση;

Θ. Ρουσόπουλος: Ο ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει στο φόβο. Δημιουργεί φόβο στους πολίτες. Δεύτερον, στοχεύει στη συσπείρωση των ψηφοφόρων του ή όσων περισσότερων ψηφοφόρων μπορεί να χαθούν πηγαίνοντας στον κ. Βαρουφάκη ή επιστρέφοντας στο ΚΙΝΑΛ. Η Νέα Δημοκρατία στοχεύει στην επόμενη μέρα. Γι’ αυτό και τα τηλεοπτικά σποτ της Νέας Δημοκρατίας, και γενικότερα η καμπάνια της, αναδεικνύουν αυτό που κάποτε είχε πει ο François Mitterrand στη Γαλλία, μια «ήρεμη δύναμη». Όταν λοιπόν το μήνυμα που εκπέμπεις είναι αυτό της ήρεμης δύναμης, ο πολίτης σε προσλαμβάνει πολύ πιο θετικά και σε εμπιστεύεται πολύ περισσότερο. Άρα λοιπόν, η καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πετύχει ένα μικρό στόχο μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Να συσπειρώσει κάποιο κομμάτι των ψηφοφόρων που απογοητεύθηκαν ή που ήθελαν να φύγουν, δημιουργώντας το φόβητρο μιας κεντροδεξιάς που δεν είναι καθόλου έτσι όπως την παρουσιάζει το κόμμα του κ. Τσίπρα. Η καμπάνια της Νέας Δημοκρατίας συσπειρώνει ευρύτερες ομάδες πολιτών με ελπίδα για την επόμενη μέρα.

The President: Κλείνοντας το πολιτικό σκέλος των ερωτήσεων, θα ήθελα να μας κάνετε ένα σχόλιο για το έγγραφο το οποίο είδε χθες το φως της δημοσιότητας και φέρει τον πρώην Πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή να προτείνει το όνομα «Μακεδονία – Σκόπια» στον Πρόεδρο Μπους, αλλά, σύμφωνα με το δημοσίευμα, να παραχωρεί γλώσσα και εθνότητα στους Σκοπιανούς. Παρά το γεγονός ότι ο κ. Καραμανλής είναι αυτός που έβαλε το βέτο στο ΝΑΤΟ για την είσοδο των Σκοπίων στη συμμαχία, κατηγορείται 15 χρόνια μετά για κάτι το οποίο είναι αμφίβολο.

Θ. Ρουσόπουλος: Θα αφήσω στην άκρη το ότι χρησιμοποιούν διπλωματικά έγγραφα -και αποσπασματικά μάλιστα- για να κάνουν προεκλογική καμπάνια. Ας κριθεί από τους πολίτες. Θα σας διαβάσω ένα απόσπασμα από το βιβλίο του δημοσιογράφου Νίκου Στέφου, το «Ώρα Ελλάδος, Βουκουρέστι», στο οποίο έχω γράψει τον πρόλογο. Γράφω στον πρόλογό μου ότι χρειάστηκε, έως ότου φτάσουμε εκεί, στο Βουκουρέστι, που δεν ήταν μια εύκολη νίκη για τον Καραμανλή, «να συζητήσουμε σχεδόν όλες τις προτεινόμενες από τους συμμάχους και τον Ειδικό Διαμεσολαβητή του ΟΗΕ λύσεις. Ακόμη και προτάσεις τις οποίες ο Καραμανλής είχε μέσα του απορρίψει εκ των προτέρων». Εμείς απορρίψαμε πάρα πολλές προτάσεις, αλλά έπρεπε να μπούμε στο τραπέζι της διπλωματικής αντιπαράθεσης, διότι, με το που αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας, είχαμε σχεδόν 140 χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ, να αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως Μακεδονία. Η απάντηση όμως δίδεται και στο Βουκουρέστι, όπου δεν δεχθήκαμε το όνομα «Μακεδονία» και δεν έγιναν μέλος του ΝΑΤΟ τα Σκόπια. Η απάντηση έρχεται και στη συνέχεια καθώς το 2018 χρειάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ «να λύσει» -ή να τελειώσει, όπως λέω εγώ- με κάθε έννοια αυτό το θέμα.

The President: Άρα το αυτονόητο είναι ότι, όταν διαπραγματεύεσαι για κάποιο μεγάλο διπλωματικό θέμα, πρέπει να συζητήσεις όλες τις προτάσεις οι οποίες τίθενται στο τραπέζι, προκειμένου να καταλήξεις.

Θ. Ρουσόπουλος: Ακριβώς. Και η στρατηγική σου ξέρεις ποια είναι. Η δική μας στρατηγική έλεγε ότι δε δεχόμαστε αυτό. Και δεν το δεχθήκαμε. Κι εγώ κάθομαι καθημερινά σε τραπέζια τηλεοπτικής αντιπαράθεσης με Βουλευτές ή υποψηφίους από το Σύριζα. Δε σημαίνει ότι επειδή κάθομαι στο τραπέζι συμφωνώ και μαζί τους.


The President: Και το ότι ακούτε το επιχείρημά τους δε σημαίνει ότι συμφωνείτε μαζί τους. Κλείνοντας κύριε Ρουσόπουλε, θα ήθελα να σας ρωτήσω και για τη δική σας υποψηφιότητα. Είστε υποψήφιος στο Βόρειο Τομέα της Β’ Αθήνας και είστε ένας από τους υποψηφίους οι οποίοι ξεχωρίζουν και για την καμπάνια σας αλλά και για την γενικότερη πολιτική σας παρουσία, το ήθος σας και τον ευθύ και χαρακτηριστικό πολιτικό σας λόγο. Όμως, επειδή η ψήφος είναι περίεργο πράγμα, και απευθύνεστε πια ξεχωριστά σε κάθε πολίτη του Τομέα σας, θα ήθελα να σας ρωτήσω ως πολίτης κι εγώ, γιατί κάποιος να επιλέξει εσάς και όχι κάποιον άλλον από τους συνυποψηφίους σας;

Θ. Ρουσόπουλος: Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με μία φράση την οποία δεν έχω πει εγώ, αλλά με εκφράζει απολύτως: «Η πολιτική έχει ανάγκη από ανθρώπους που δεν έχουν ανάγκη την πολιτική». Στη ζωή μου έκανα μία πορεία είκοσι ετών στη δημοσιογραφία μάλλον ευδόκιμη -και από αυτά που είπατε εσείς, και από αυτά που θυμούνται παλαιότερα οι πολίτες. Όταν έφυγα από την πολιτική βρήκα αμέσως δουλειά, είμαι στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο στην Κύπρο, είμαι λέκτορας στο Pepperdine University της Καλιφόρνια, έκανα διδακτορικό στην Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, δούλεψα σε έναν εκδοτικό οίκο της Αθήνας τον οποίον έχουν παιδικοί μου φίλοι, εργάστηκα επί πέντε χρόνια στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο ως καθηγητής και παράλληλα είμαι και σύμβουλος σε θέματα στρατηγικής και επικοινωνίας σε εταιρείες στην Κύπρο. Άρα λοιπόν, δεν είναι η πολιτική αυτή την οποία έχω ανάγκη για να ζήσω ή για να γίνω πιο γνωστός στους Έλληνες πολίτες. Όταν ήμουν στη δημοσιογραφία είχα περισσότερη δημοτικότητα και δημοφιλία. Μπαίνοντας στην πολιτική, σε αγαπούν οι μισοί, αφού επιλέγεις έναν ιδεολογικό χώρο. Θα απαντήσω όπως απάντησα στους φοιτητές μου όταν με ρώτησαν τι από τα τρία μου αρέσει περισσότερο. Δεν είναι το τι μου αρέσει ή τι δε μου αρέσει. Από την απάντησή μου θα καταλάβετε γιατί επιλέγω την πολιτική. Τους είπα ότι στη δημοσιογραφία βρίσκεις ένα θέμα και το αναδεικνύεις, στον πανεπιστημιακό χώρο το αναλύεις και στην πολιτική το λύνεις. Εάν λοιπόν είσαι ένας άνθρωπος των λύσεων, των προτάσεων που καταλήγουν σε πρακτικό αποτέλεσμα, τότε οφείλεις να μπεις στην πολιτική. Πρέπει να σου αρέσει κιόλας – αλίμονο. Άρα λοιπόν, ο πρώτος λόγος είναι αυτός. Υπάρχουν έργα τα οποία έχω αφήσει πίσω μου με τους συνεργάτες μου από το 2004 έως το 2008 που ήμουν Υπουργός Επικρατείας και αυτά μιλούν από μόνα τους. Έχει να κάνει με το ψηφιακό μέρισμα. Σε έξι μήνες κάναμε δουλειά που δεν είχε κάνει η Φινλανδία σε έξι χρόνια. Φέραμε το ψηφιακό μέρισμα στην Ελλάδα που σημαίνει καλύτερη ποιότητα στις επικοινωνίες και πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες στην τηλεϊατρική και το τηλεμπόριο. Αυτό είναι έργο που έγινε όχι απλώς σε ένα γραφείο Υπουργού με ένα νομοσχέδιο, αλλά έγινε σε όλα τα βουνά της χώρας με το Πολυτεχνείο και συνεργάτες αξιολογότατους. Έγινε σε διεθνή fora όπου κατοχυρώσαμε υπέρ της χώρας μας συχνότητες που είχαμε ανάγκη για την καλύτερη επικοινωνία. Και έτσι, στο αύριο που είναι πολύ κοντά μας, ένας γιατρός σε ένα απομακρυσμένο μέρος μπορεί να κάνει εξετάσεις σε έναν ασθενή του και να τις στέλνει σε ένα κεντρικό νοσοκομείο της Αθήνας μέσα από αυτές τις ψηφιακές συχνότητες, με ειδικά μηχανήματα ώστε να βοηθάει έναν συμπολίτη μας να ζήσει. Αυτό είναι ένα μόνο από τα όσα έκανα. Άρα λοιπόν, αν στην πολιτική θέλεις να έχεις αποτέλεσμα και είσαι άνθρωπος της δράσης, οφείλεις να αξιοποιήσεις κάθε δυνατότητα για να έχεις αυτό το αποτέλεσμα. Δεύτερο στοιχείο -δεν το ξεχνώ- είναι αυτό που σας είπα στην αρχή: το ζήτημα της ηθικής δικαίωσης.


The President: Σας ευχαριστούμε πολύ. Ευχόμαστε καλή επιτυχία στις εκλογές της Κυριακής. Είμαστε βέβαιοι ότι θα την έχετε. Και ευχόμαστε επίσης να ολοκληρωθούν τα ανολοκλήρωτα projects που πράγματι ήταν εξαιρετικά επιτυχημένα. Είτε από εσάς, είτε συνολικά από την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Θ. Ρουσόπουλος: Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ