Δευτέρα 20 Μαΐου 2019. Μια ημερομηνία που γράφτηκε μια από τις σημαντικότερες σελίδες της ελληνικής ορειβασίας. Ήταν η ημέρα που δυο Ελληνίδες, κατάφεραν να υψώσουν τη γαλανόλευκη στην κορυφή του Έβερεστ, στα 8.848 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Πρόκειται για τη Χριστίνα Φλαμπούρη, του ΕΟΣ Αχαρνών και τη Βανέσσα Αρχοντίδου, του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου οι οποίες έγιναν οι πρώτες γυναίκες από την Ελλάδα που κατάφεραν να βρεθούν στην επονομαζόμενη «Στέγη του Κόσμου».
Μάλιστα, η Χριστίνα στις 14 Μαΐου κατάφερε να βρεθεί σε μια ακόμη κορυφή άνω των 8.500, το Λότσε (Lhotse 8.516 μέτρα), καθιστώντας την έτσι την πρώτη Ελληνίδα που το κατάφερε.
Τα δυο κορίτσια μιλούν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τη συμφόρηση των ορειβατών στο δρόμο προς την κορυφή, την οποία οι ίδιες δε την έζησαν καθώς αυτή δημιουργήθηκε στις 23 Μαΐου ενώ οι ίδιες είχαν ανέβει στην κορυφή του κόσμου στις 20 Μαΐου. Όμως, όπως λέει η Χριστίνα στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων το «traffic» δημιουργήθηκε επειδή άργησε να φτιάξει ο καιρός καθώς «είχε φτάσει 20 Μαΐου και δεν είχε κάνει καλό καιρό. Επομένως όλοι οι ορειβάτες είχαν αγχωθεί ότι θα κλείσει η σεζόν χωρίς να ανοίξει το «παράθυρο» του καιρού. Οι ημέρες που είχε καλό καιρό ήταν λίγες οπότε όλος ο κόσμος μετακινήθηκε ταυτόχρονα» και πρόσθεσε «άλλες χρονιές δε συμβαίνει αυτό γιατί υπάρχουν περισσότερες καλές ημέρες και ο κόσμος «σπάει» και δε δημιουργείται συμφόρηση».
Σε ότι έχει να κάνει με τους νεκρούς ορειβάτες που βρίσκονται στο βουνό η Χριστίνα σημειώνει «δεν ισχύει ότι πατούσαμε πάνω σε νεκρούς για να φτάσουμε στην κορυφή. Κατά τη διάρκεια της κατάβασης το μόνο που είδα ήταν ένα sleeping bag, που μέσα υπήρχε ένας νεκρός. Τους περισσότερους τους κατεβάζουν πλέον. Εμείς δεν είδαμε νεκρούς γιατί απλά τους παρατάνε εκεί αλλά γιατί ο χρόνος αντίδρασης σε αυτά τα υψόμετρα είναι διαφορετικός».
Η αποστολή
Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε πριν από δυο μήνες, στις 5 Απριλίου, όταν και οι δυο τους πέταξαν από την Αθήνα προς το Κατμαντού, την πρωτεύουσα του Νεπάλ. Εκεί, έμειναν για δύο μέρες μέχρι να κανονιστούν οι άδειές τους για ανάβαση στο βουνό, από εκεί με αεροπλάνο βρέθηκαν στη Λούκλα (Lukla) και από εκεί στο Νάμτσε (Namche) με ελικόπτερο. Η συνέχεια είχε αρκετές μέρες trekking έως ότου φτάσουν στην βάση κατασκήνωσης (base camp) του Έβερεστ, όπου και για τις επόμενες 50 ημέρες θα αποτελούσε το «σπίτι» τους.
«Η πρώτη επίσημη ημέρα της αποστολής ξεκινά μόλις φτάσουμε στο base camp, όποτε και θα πραγματοποιηθεί η τελετή Πούτζα (Puja Ceremony)», είπε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Χριστίνα Φλαμπούρη.
Η Πούτζα είναι μια ινδουιστική τελετή-προσευχή-δέηση μέσω της οποίας ο ιερέας ζητά από το Έβερεστ, το οποίο στα Νεπαζέλιζα ονομάζεται Sagarmatha και σημαίνει «μέτωπο του ουρανού», ενώ στα Θιβετιανά Chomolungma που σημαίνει «Θεά Μητέρα της Γης», προκειμένου να «χαρίσει» ασφαλή διέλευση για όλους τους ορειβάτες.
