Περισσότεροι από 370 εκατομμύρια άνθρωποι θα έχουν δικαίωμα ψήφου στις ευρωπαϊκές εκλογές. Όμως, θα έχουν πολύ διαφορετικά ζητήματα στο μυαλό τους όταν ψηφίζουν, όπως αποκαλύπτει η έρευνα για τον τρόπο που θα ψηφίσουν οι έξι μεγαλύτερες χώρες, σύμφωνα με έρευνα που διεξάγεται από ομάδα ευρωπαϊκών εφημερίδων.
1. Γαλλία – Είμαστε όλοι υπέρ του προστατευτισμού τώρα. Τα γαλλικά κόμματα υιοθετούν ολοένα και περισσότερο την έννοια αυτή, ακόμα και αν δεν το λένε πάντα δυνατά. Στα αριστερά του πολιτικού φάσματος το κόμμα La France Insoumise υποστηρίζει έναν «προστατευτισμό της αλληλεγγύης» και προτείνει την ιδέα ενός «χιλιομετρικού φόρου άνθρακα»: όσο πιο μακριά αποστέλλεται ένα προϊόν, τόσο περισσότερο φορολογείται. Παράλληλα το κόμμα της Marine Le Pen υποστηρίζει έναν «έξυπνο προστατευτισμό» που θα στηρίξει την εθνική οικονομία μέσω της αποκατάστασης των τελωνειακών δασμών. Ακόμα και το κίνημα του Emmanuel Macron φαίνεται να μετατοπίζεται. Βεβαίως, ο όρος «προστατευτισμός» δεν χρησιμοποιείται στο πρόγραμμα του προεδρικού κόμματος. Αλλά η «προστασία» είναι, μαζί με τις έννοιες της «προόδου» και της «ελευθερίας», τα βασικά λόγια της επικεφαλής της λίστας Nathalie Loiseau. Και το σύνθημα της εκστρατείας είναι: «Μια Ευρώπη που προστατεύει».
2. Ιταλία – Η διαίρεση βορρά-νότου. Οι φόροι αποτελούν μια βρώμικη λέξη στο βιομηχανικό βόρειο τμήμα της Ιταλίας, που υπερβαίνει κατά πολύ το νότο στον πλούτο που παράγει. Οι βόρειες επαρχίες είναι αποφασισμένες να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη δημοσιονομική αυτονομία. «Η αυτονομία θα επιτευχθεί», συνεχίζει ο Salvini να επαναλαμβάνει στις ομιλίες του, παρόλο που ο συνεργάτης στον κυβερνητικό συνασπισμό , το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, είναι λιγότερο ενθουσιώδες.
3. Ηνωμένο Βασίλειο – Το παράδοξο του Brexit. Μόλις κατέστη σαφές ότι οι Βρετανοί θα έπρεπε να ψηφίσουν στις εκλογές του 2019, παρόλο που ψήφισαν να εγκαταλείψουν την Ευρώπη σχεδόν πριν από τρία χρόνια, η εκστρατεία γρήγορα έγινε ο καθρέφτης του δημοψηφίσματος του 2016, ενός μικρόκοσμου μιας εξαντλητικής μάχης για το Brexit. Εν μέσω αυτής της αναταραχής που αντιμετωπίζουν τα δύο βασικά κόμματα, ποιος θα επωφεληθεί; Η σύντομη απάντηση είναι: το κόμμα του Brexit. Ο νέος διάδοχος του Nigel Farage στο Ukip είναι στη θέση του μόνο για λίγες εβδομάδες, αλλά συγκεντρώνει στις δημοσκοπήσεις περίπου 30% ή και περισσότερο.
4. Γερμανία – Τελευταία μάχη για τη Merkel. Οι ευρωπαϊκές εκλογές γίνονται αντιληπτές στη Γερμανία κυρίως ως ψηφοφορία για τις εθνικές υποθέσεις, όπως μια μικρή εκλογική διαδικασία στο Bundestag. Φέτος, είναι ένα τεράστιο τεστ για το αν ο μεγάλος συνασπισμός της Angela Merkel θα μπορέσει να παραμείνει καθ ‘όλη τη νομοθετική περίοδο έως το 2021. Ή αν θα μπορούσε να καταρρεύσει νωρίς. Οι εκλογές είναι η πρώτη μεγάλη δοκιμή για τh διάδοχό της ως ηγέτη της CDU, Annegret Kramp-Karrenbauer, που πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να οδηγήσει το κόμμα της στη μάχη. Tα νούμερα στις δημοσκοπήσεις είναι αδύναμα και το κόμμα είναι νευρικό.
5. Ισπανία – Πάλι στις κάλπες. Η Ισπανία είναι καλή στο να οδηγείται στις κάλπες. Στα τέλη Απριλίου, η χώρα διεξήγαγε τις τρίτες γενικές εκλογές της σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια, στις οποίες είδαμε το κυβερνών κόμμα των σοσιαλιστών εργαζομένων (PSOE) να κερδίζει τις περισσότερες ψήφους, αλλά να μην έχει πλειοψηφία, το παραδοσιακό Λαϊκό Κόμμα (PP) να ταπεινώνεται και την άνοδο του ακροδεξιού κόμματος Vox. Αυτά τα αποτελέσματα είναι πιθανό να ασκήσουν σημαντική επιρροή σε ό, τι θα συμβεί στις 26 Μαΐου, όταν οι ισπανοί θα ψηφίσουν στις ευρωπαϊκές εκλογές, αλλά και στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.
6. Πολωνία – τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και η προστασία των παιδιών. «Τα χέρια μακριά από τα παιδιά μας», δήλωσε ο ηγέτης του κυβερνώντος Κόμματος Νόμου και Δικαιοσύνης (PiS), Jarosław Kaczyński, όταν ξεκίνησε η εκστρατεία για τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο επιδιωκόμενος στόχος του Kaczyński ήταν η κοινότητα των LGBT. Ωστόσο – κάτι άβολο για τον Kaczyński- είναι η καθολική εκκλησία, ένας μεγάλος σύμμαχος του PiS, η οποία κατηγορήθηκε ότι αποτελεί πολύ μεγαλύτερη απειλή για τα παιδιά από την ομοφυλοφιλική κοινότητα. Από τότε που ανέβηκε στην εξουσία το 2015, το PiS προσπάθησε να συσπειρώσει τη συντηρητική της βάση επιτιθέμενη με μανία στις προσπάθειες εισαγωγής πιο φιλελεύθερης σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στη Βαρσοβία και σε άλλες πόλεις που επικρατεί η αντιπολίτευση. Το κυβερνών κόμμα μοιάζει να καταρρέει, απορρίπτοντας τις κατηγορίες για παιδεραστία κατά ιερέων ως μεμονωμένες περιπτώσεις, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τις ποινές για παιδεραστία έως και 30 χρόνια φυλάκισης. Η αντιπολίτευση από την άλλη πλευρά υποσχέθηκε νέα επιτροπή για τη διερεύνηση της παιδεραστίας στην πολωνική εκκλησία
