Μπορεί ο κ. Τσίπρας καθημερινά να διαβεβαιώνει τους συνεργάτες του αλλά και τον ελληνικό λαό ότι οι εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβριο, αλλά ποιος μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε κάποιον που η πολιτική του πορεία έχει δείξει ότι σκέφτεται αντισυμβατικά;
Του Γιώργου Κοντογιάννη*
Το σίγουρο βέβαια είναι ότι στις 26 Μαΐου έχουμε κάλπες για το ευρωκοινοβούλιο. Και αυτό ο κ. Τσίπρας ούτε μπορεί να το αναβάλει, ούτε να το αποτρέψει. Σίγουρο επίσης είναι ότι δεν μπορεί να αποτρέψει την ήττα του, αν και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, χρησιμοποιεί κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον, για να περιορίσει το εύρος της.
Στις ευρωεκλογές λέγεται συνήθως ότι «η ψήφος είναι χαλαρή». Αυτό, όντως, ίσχυε για προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Στην τωρινή αναμέτρηση για το ευρωκοινοβούλιο τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Γιατί από την ψήφο του κάθε πολίτη διακυβεύονται αξίες που δεν αφορούν γενικά την Ευρώπη, αλλά το σήμερα και το αύριο του κάθε πολίτη.
Τα ουσιαστικότερα που διακυβεύονται είναι:
1. Η ποιότητα της δημοκρατίας μας που απειλείται από τη χυδαιότητα και τον λαϊκισμό.
2. Η ευρωπαϊκή αλλά και η εθνική οικονομία κάθε κράτους μέλους.
Τα δύο αυτά στοιχεία συνδέονται άμεσα. Γιατί η επικράτηση του λαϊκισμού επηρεάζει άμεσα την οικονομία.
Όσον αφορά στο λαϊκισμό: Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι δεν έχει χρώμα. Αυτό φαίνεται τόσο από την περίπτωση της Βρετανίας που ο λαϊκισμός την οδηγεί εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και την περίπτωση των χωρών της Βορειοανατολικής Ευρώπης που ακροδεξιοί λαϊκιστές απειλούν ακόμα και κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα, όσο και από την περίπτωση της Ελλάδος όπου ένας, καθ’ ομολογία, αριστερός πολιτικός σέρνει τη χώρα στο βούρκο του λαϊκισμού και της χυδαιότητας, με αιχμή του δόρατος τον προσωπικό και οικογενειακό του φίλο Παύλο Πολάκη.
Παρενθετικά σημειώνουμε ότι τον πολιτικό φίλο τον επιλέγει η ανάγκη. Τον άνθρωπο όμως που θα πας μαζί διακοπές και θα ζήσεις μαζί του τις λίγες ημέρες που μπορείς να απολαύσεις μακριά από τα πρωθυπουργικά καθήκοντα, τον επιλέγεις εσύ. Ο Πολάκης λοιπόν και η χυδαιότητα και η φασιστική νοοτροπία που τον ακολουθεί, είναι προσωπική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα. Και είναι τόσο στενά δεμένοι μεταξύ τους που ούτε η επίθεση στον Στέλιο Κυμπουρόπουλο δεν διατάραξε την σχέση τους. Αντίθετα, φοβούμενος ο κ. Τσίπρας μήπως και βρεθούν κι άλλοι βουλευτές τύπου Φίλη και πουν, δια της ψήφου τους, ότι η εικόνα Πολάκη δεν αντιπροσωπεύει τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά, ανακοίνωσε ότι θα μετατρέψει την πρόταση μομφής κατά Πολάκη σε πρόταση εμπιστοσύνης για το σύνολο της κυβέρνησής του. Αλλά όταν καλύπτει τη χυδαιότητα δεν είναι συνεργός; Κι ακόμα χειρότερα όταν προτρέπει, με την ανοχή του, στη χυδαιότητα, δεν γίνεται ηθικός αυτουργός;
Βέβαια ο κ. Τσίπρας μέσα στον πολιτικό πανικό του δεν μπορεί να κατανοήσει ότι η κυβέρνησή του σε ό,τι αφορά σε ζητήματα ηθικής είναι… πολυτραυματίας. Και ένας πολυτραυματίας μπορεί να αποβιώσει ακόμα και από ένα απλό… κρυολόγημα! Και η περίπτωση Πολάκη είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό κρυολόγημα!!!
Όλη αυτή η εικόνα, όμως, από τη μια της χυδαιότητας και από την άλλη της προσπάθειας εξαγοράς ψήφων μέσω κάθε ρουσφετιού και τροπολογίας που μπορεί να φανταστεί ο οποιοσδήποτε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και κάθε ρύθμισης που φέρνουν στη βουλή, πλήττουν την ουσία της δημοκρατία και οδηγούν σε έξαρση του λαϊκισμού.
Η διαφορά λοιπόν που θα προκύψει από την κάλπη της Ευρωβουλής θα είναι καθοριστική για την πορεία των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα, καθώς θα επηρεάσει και τις εθνικές εκλογές όχι μόνο ως προς τον χρόνο διεξαγωγής τους αλλά και ως προς το αποτέλεσμά τους.
Όσον αφορά στην Οικονομία: Είναι σαφές ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ή θα δώσει ώθηση σε εκείνους που πιστεύουν στην ελεύθερη οικονομία και στην ελευθερία της αγοράς ή θα τους κάνει να περιοριστούν στην άμυνα για την κατοχύρωση μέχρι τώρα επιτευγμάτων.
Σε επίπεδο ΕΕ είναι ξεκάθαρο ότι αντί η ευρωπαϊκή οικονομία να βγει στην επίθεση για την ενίσχυση πολιτικών γύρω από τους τομείς νέων τεχνολογιών αγωνιζόμαστε αμυντικά, παγώνουμε πολιτικές που είχαν αρχίσει να υλοποιούνται και, τελικά επικεντρώνουμε την προσπάθειά μας στο να προστατευθούμε από τον ίδιο μας τον εαυτό, γιατί και οι λαϊκιστές που για όλα έχουν λύση στην Ευρώπη ανήκουν.
Με τη ρητορική τους δε, υπέρ των εθνικών νομισμάτων, στην πράξη ακυρώνουν την ύπαρξη της ΕΕ και σαμποτάρουν το ευρώ.
Σε ελλαδικό επίπεδο το διακύβευμα είναι ακόμη μεγαλύτερο αφού η κυβέρνηση των λαϊκιστών του Τσίπρα, σύμφωνα με έρευνα του ΙΟΒΕ έφερε τη χώρα και το οικονομικό επίπεδο των πολιτών στα προ του 2014 επίπεδα, δηλαδή σε εποχές που η κρίση σοβούσε και κουμάντο στην οικονομία της χώρας έκαναν το ΔΝΤ και αρκετοί ηγέτες ης ΕΕ.
Οι Έλληνες μετά από τρία επίσημα και ένα ακόμη, τέταρτο, άτυπο μνημόνιο έχουν καταλάβει ότι χρειάζεται αλλαγή πλεύσης στην οικονομία για να μπούμε σε πορεία ανάκαμψης. Αυτήν την πολιτική όμως δεν μπορεί να την υποστηρίξει κάποιος που δεν την πιστεύει.
Οι πολίτες, όταν στις 26 Μαΐου βρεθούν μπροστά στην κάλπη θα πρέπει να σκέφτονται ότι το 80% της νομοθεσίας που διέπη τις ζωές μας ψηφίζεται στις Βρυξέλλες. Η «κακή», επίσης, ΕΕ είναι αυτή που φροντίζει για την προστασία των προσωπικών μας δεδομένων, για την αποφυγή επιβολής μονοπωλίων από τις εταιρείες τεχνολογίας, για τη σωτηρία και την προστασία του περιβάλλοντος, για την εφαρμογή πολιτικών που προστατεύουν απειλούμενα ήδη στο ζωικό βασίλειο, πολιτικών που δρουν προστατευτικά για τα ευρωπαϊκά προϊόντα αλλά και την εξασφάλιση ποιότητας, μέσω αυστηρών προδιαγραφών για τα εισαγόμενα προϊόντα καθώς και για βασικές ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα των πολιτών.
Όλα αυτά οι ευρωπαίοι πολίτες πρέπει να τα έχουμε υπ’ όψιν μας όταν θα ψηφίζουμε, αλλά κυρίως πρέπει να τα έχουμε υπ’ όψιν μας οι Έλληνες, ώστε η χώρα μας που ήταν η πρώτη που εξέλεξε κυβέρνηση λαϊκιστών να είναι και η πρώτη που θα τους διώξει από την εξουσία, διασφαλίζοντας και τη δημοκρατία αλλά και την οικονομία.
*Ο Γιώργος Κοντογιάννης (πρώην βουλευτής και πρώην υφυπουργός Απασχόλησης) είναι υποψήφιος Βουλευτής Ηλείας με τη Νέα Δημοκρατία
