Η κυβέρνηση της Αριστεράς και της ΜΗ προόδου –για να παραφρασουμε ένα παλιό κομματικό τίτλο- κάνει λάθος υπολογισμούς στην προσέγγιση της κοινωνίας. Έτσι εκτός από την επιλογή να είναι διαχειριστής της φτώχειας –αυξάνοντας την δεξαμενή των φτωχοποιημένων- απευθύνεται και σε τμήματα της κοινωνίας που είναι αριθμητικώς μειονεκτούντα σε σχέση με τα τμήματα της κοινωνίας που με συνέπεια στρέφει εναντίον της.
του Νίκου Σίμου
Ως παράδειγμα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την στοχοπροσήλωσή της στο Δημόσιο, το οποίο, μολονότι το τροφοδοτεί συνεχώς με νέους διορισμούς και με υψηλά σχετικώς μισθολόγια, εν τούτοις αυτό υστερεί σε αριθμό τόσο έναντι των 2.000.000 πλέον συνταξιούχων που σταθερά και σχεδόν σε μηνιαία βάση τους εξουθενώνει οικονομικά. Επιπλέον αδιαφορεί για τον πληττόμενο ιδιωτικό τομέα που αριθμεί τουλάχιστον 3.000.000 απασχολούμενους και οι οποίοι έχουν εξελιχθεί στους βαναύσως θιγόμενους, οικονομικά, της ελληνικής κοινωνίας.
Ενδεχομένως η απόφαση το Μαξίμου να στηριχθεί σε μία μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, στην οποία υπολογίζει σταθερότητα ως προς τη προτίμησή της στον ΣΥΡΙΖΑ, να έχει συγκεκριμένη λογική. Να αρκείται ο κ.Τσίπρας στην επίτευξη απλώς ενός ικανού εκλογικού ποσοστού ώστε να είναι μέσα στα πράγματα. Και να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Έναν αντιπολιτευτικό ανταρτοπόλεμο, με στόχο να δημιουργεί χάος για να λέει ότι η νέα κυβέρνηση αδυνατεί να κυβερνήσει!!!
Ο δεύτερος λάθος υπολογισμός του Μαξίμου προέρχεται από την εμμονή του κ. Τσίπρα να εξαντλήσει την κυβερνητική του θητεία, παραβλέποντας όμως ότι έχει φτάσει στα όρια της η ελληνική κοινωνία. Ακόμη και αυτοί που δεν ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ αλλά ήταν της αντίληψης ότι θα πρέπει να παραμείνει στην διακυβέρνηση της χώρας ο Αλέξης Τσίπρας για να πιει μέχρι τέλους το πικρό ποτήρι των αντιλαϊκών μέτρων, εκφράζουν την επιθυμία να φύγει το συντομότερο δυνατόν.
Τι δείχνει σε πρώτη ανάγνωση αυτό; Την απόγνωση της ελληνικής κοινωνίας. Το μήνυμα της στροφής της κοινωνίας είναι το εξής: Ότι δεν ανέχεται πλέον την διαχείριση των τυχών της από την σημερινή κυβέρνηση. Η κυβέρνηση του πρώην αριστεροδεξιού συνονθυλεύματος και νυν των αμιγώς νεοκομμουνιστών, αδυνατεί να αποτρέψει τους κινδύνους που κάθε φορά προκύπτουν για την χώρα και τους κατοίκους της. Επιπλέον αδυνατεί να δώσει ένα όραμα στους πολίτες. Και αυτό είναι εξοντωτικό γι’αυτήν και για ένα πρόσθετο ψυχολογικό λόγο. Την σημερινή κοινωνία οι ευαίσθητοι, υποτίθεται, αριστεροί την έχουν αφήσει χωρίς προοπτική ενώ η ίδια τρέμει από τις αποφάσεις που λαμβάνει κάθε φορά η κυβέρνηση και που την εξοντώνουν οικονομικά.
Αυτή η ψυχολογία είναι που καταδικάζει τον ΣΥΡΙΖΑ πέραν βεβαίως των πραγματικών λόγων για τους οποίους η ελληνική κοινωνία θέλει την άμεση αποπομπή του…
