today-is-a-good-day
23.5 C
Athens

Πας Έλλην βάρβαρος; Γράφει ο Νίκος Σίμος

Η πάνδημη αντίδραση των Γάλλων στην αναπάντεχη καταστροφή της Νοτρ Ντάμ, γνωστότερης συα καθ’ημάς ως Παναγίας των Παρισίων αποτέλεσε ένα μικρό δείγμα της σύμπνοιας ενός λαού μπροστά σε ένα εθνικό θέμα, διότι ως τέτοιο αντιμετώπισαν την καταστροφή του εμβληματικού και αντιπροσωπευτικού τους μνημείου. Αμέσως και χωρίς ιδιαίτερες εκκλήσεις η μεν επιχειρηματική ελίτ έσπευσε να συνεισφέρει στην αποκατάσταση της Εκκλησίας του Κουασιμόδου, ενώ ανάλογη αυθόρμητη προθυμία επιδεικνύει και το ανώνυμο πλήθος.

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Η περίπτωση αυτή γεννά αυθόρμητους συνειρμούς. Διότι πέραν της πάνδημης όπως προαναφέρθηκε κινητοποίησης, δεν σημειώθηκε κανένα πολιτικό ξεκατίνιασμα για απόδοση ευθυνών και εκμετάλλευση του θλιβερού γεγονότος από τους αντιπάλους της κυβέρνησης Μακρόν, σε βάρος της. Αξίζει επομένως να αναλογιστούμε τι θα συνέβαινε εν Ελλάδι αν, ο μη γένοιτο, μας τύχαινε ένα τέτοιο γεγονός, καταστροφής κάποιου αντιπροσωπευτικού μας μνημείου. Πρώτον θα ζητούνταν άμεσα ευθύνες. Δεύτερον τα τηλεοπτικά παράθυρα θα είχαν μετατραπεί σε δικαστικές αίθουσες και τα ΜΜΕ θα είχαν μεταβληθεί σε ειδικούς επιστήμονες. Η λάσπη θα κτυπούσε στον ανεμιστήρα.
Τέτοιες ελληνικές συμπεριφορές δεν είναι πρωτόγνωρες. Από αρχαιοτάτων χρόνων τέτοιες αντιδράσεις εμφύλιου μίσους και μισαλλοδοξίας κυριαρχούσαν και,ίσως είναι η σημαντικότερη ένδειξη της ταυτότητας του DNA εκείνων με τους σημερινούς και της συνέχειας του ελληνικού έθνους.

Επιπλέον, μας είχαν καταλάβει από τότε. Παράδειγμα οι αναλύσεις περί Ελλήνων του Μενένιου Άππιου. Ο Μενένιος Αππιος ήταν Ρωμαίος συγκλητικός και χρημάτισε μία περίοδο κυβερνήτης της Αχαΐας. Τον διαδέχτηκε ο φίλος του Ατίλιο Νάβιο που είχε στην αρχή δυσκολίες προσαρμογής. Ετσι λοιπόν ο Μενένιος του έστελνε κατά καιρούς διάφορες επιστολές παρηγορίας στις οποίες περιέγραφε τους Ελληνες και τις συνήθειές τους.
Ας δούμε ένα μικρό απόσπασμα :

Ποτέ , μα ποτέ δεν θέλησα να σου πω ότι λείπει η πολιτική σκέψη από την Ελλάδα.
Απεναντίας πιστεύω πως αφθονεί, περισσότερο μάλιστα απ’ όσο φαντάζεται όποιος βλέπει τα πράγματα από έξω.
Μόνο που δεν μας είναι αισθητή η παρουσία της, γιατι οι άνδρες που την κατέχουν φθείρονται ο ένας από τον άλλον σε μιαν αδιάκοπη πεισματική και το πιο συχνά, μάταιη σύγκρουση.
Εάν λείπει κάτι των ελλήνων πολιτικών, δεν είναι ούτε η δύναμη της σκέψης , ούτε η αγωνιστική διάθεση.

Στο χαρακτήρα, στο ήθος φωλιάζει η αρρώστια.
Φωλιάζει στην άρνησή τους να δεχθούν να εξαφανίσουν το άτομό τους για την ευόδωση ενός ομαδικού έργου.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ