Η Γερμανία και η Ολλανδία επωφελήθηκαν σε μείζονα βαθμό από το ευρώ τα τελευταία 20 χρόνια, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύει το Reuters, ενώ σχεδόν για όλα τα υπόλοιπα μέλη το ενιαίο νόμισμα αποτέλεσε τροχοπέδη για την οικονομική ανάπτυξη.
Η μελέτη του γερμανικού think tank, Centre for European Politics καταδεικνύει ότι οι υπέρμαχοι της δημοσιονομικής ορθοδοξίας και επικριτές της διάσωσης των χρεωμένων χωρών της περιφέρειας είναι οι πλέον ωφελημένοι από το ευρώ. Το ευρώ προκάλεσε αύξηση των επενδύσεων και του δανεισμού επεκτείνοντας τα οφέλη του χαμηλού επιτοκίου που απολάμβανε η Γερμανία στις χώρες της περιφέρειας.
Ωστόσο, τα εν λόγω χρέη κατέστησαν δύσκολα βιώσιμα μετά οικονομική κρίση του 2008, και η Ελλάδα, η Ιρλανδία η Πορτογαλία και η Κύπρος υποχρεώθηκαν να ζητήσουν οικονομική βοήθεια. Το διάστημα από το 1999 οι Γερμανοί εκτιμάται πως έγιναν πλουσιότεροι κατά μέσο όρο κατά 23.000 ευρώ από όσο θα ήταν σε διαφορετική περίπτωση και οι Ολλανδοί κατά 21.000 ευρώ. Αντίθετα οι Ιταλοί και οι Γάλλοι έγιναν φτωχότεροι κατά 74.000 και 56.000 ευρώ αντίστοιχα.
Οι Alessandro Gasparotti και Matthias Kullas, συγγραφείς της μελέτης, εκτίμησαν ποιο θα ήταν το ΑΕΠ 8 χωρών της ευρωζώνης αν δεν είχαν υιοθετήσει το ενιαίο νόμισμα, συγκρίνοντας την πορεία της ανάπτυξής τους με εκείνη οικονομιών εκτός ευρωζώνης με τις οποίες είχαν σημειώσει στο παρελθόν παρόμοιες τάσεις ανάπτυξης. Η οικονομία της Γερμανίας, λόγου χάρη, συγκρίθηκε με εκείνες του Μπαχρέιν, της Ιαπωνίας και της Βρετανίας. Για τα περισσότερα κράτη μέλη της ευρωζώνης υπήρξαν περίοδοι που το ευρώ είχε καθαρό θετικό αντίκτυπο, ωστόσο αυτές επισκιάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τα διαστήματα που το ενιαίο νόμισμα ήταν τροχοπέδη για την ανάπτυξη.
Σχετικά με την Ελλάδα αναφέρεται ότι τα πρώτα χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ, η Ελλάδα αποκόμισε τεράστια κέρδη από το ευρώ, όμως από το 2011 υπέστη τεράστιες απώλειες, σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης. Καθ’ όλη την περίοδο οι Έλληνες έγιναν πλουσιότεροι κατά μέσο όρο κατά 190 ευρώ. Οι χώρες που υπέστησαν απώλειες, θα έπρεπε να διπλασιάσουν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις τους καθώς δεν μπορούσαν πλέον να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους υποτιμώντας το νόμισμά τους, καταλήγουν οι συντάκτες της μελέτης
