Φανατικό σπορ των Ελλήνων να χωριζόμαστε, μοναδική μας έγνοια να υπερισχύουμε απέναντι “στους άλλους”. Αλήθεια, τί κακό συνήθειο να τρωγόμαστε στην ειρήνη και να μονιάζουμε στον πόλεμο…
Ένα έθνος πολύπαθο είμαστε, καταδικασμένο σ’ έναν ατέρμονο δυισμό, μονίμως απασχολημένο με μια διαμάχη, κοινωνική, πολιτική κι εσχάτως ηθική.
Ένα έθνος πολύπαθο είμαστε, καταδικασμένο σ’ έναν ατέρμονο δυισμό, μονίμως απασχολημένο με μια διαμάχη, κοινωνική, πολιτική κι εσχάτως ηθική.
Από τα τελευταία παραδείγματα “οι Μακεδονομάχοι”, ταμπέλα σε όσους διαφώνησαν στην εμμονική προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για λύση του μακεδονικού ζητήματος, που εκκρεμεί μια τριακονταετία σχεδόν. Διότι έπρεπε ο λαός να μην εκφραστεί, διότι μάλλον ο λαός (και όχι οι πολίτες) είναι αυτονόητο να συμφωνούν στην όποια πρόχειρη, συμβιβαστική και ενδεχομένως επιζήμια λύση ενός εθνικού ζητήματος.
“Μακεδονομάχοι” χαρακτηρίζονται λοιπόν όσοι δεν συμφωνούν, και εθνικιστές και φασίστες.
Από την άλλη πλευρά, “προδότες και δοσίλογοι και πουλημένοι” όσοι πίστεψαν πως η λύση, ως επετεύχθη, θα είναι επιτυχής κι επικερδής για τη χώρα, τώρα αλλά και στο μέλλον.
Δεν θα γίνει εδώ καμιά προσπάθεια ν’ αποδειχθεί ποια πλευρά έχει δίκιο.
Ας εστιάσουμε στο διπολισμό, στην στρατηγική του διχασμού, στην ανάπτυξη ρητορικής μίσους εκατέρωθεν, στη φτωχή επιχειρηματολογία, αλλά και στο πάθος με το οποίο η κάθε πλευρά υπεραμύνθηκε της θέσης της.
Ήταν αυτό το πάθος ειλικρινά για τη Μακεδονία? Ή ως λαός είμαστε εθισμένοι στο διχασμό και στη διαμάχη? Η Ιστορία έχει απαντήσει πριν από εμάς για εμάς!
Αναφέρει ο Αριστοτέλης στα «Ηθικά Νικομάχεια» πως οι ιδιαίτερες συνθήκες μέσα στις οποίες ένα πάθος εγείρεται στην ψυχή του ανθρώπου και εκδηλώνεται στις ενέργειές του, προσδίδουν υστερογενώς στο συγκεκριμένο πάθος ηθικό βάρος και ποιόν. Αν μάλιστα το πάθος αυτό εκδηλώνεται επαναλαμβανόμενα με σταθερή ένταση, τότε αποκτούν ηθική βαρύτητα και οι ενέργειες που ταυτίζονται με το πάθος αυτό.
Ήταν αυτό το πάθος ειλικρινά για τη Μακεδονία? Ή ως λαός είμαστε εθισμένοι στο διχασμό και στη διαμάχη? Η Ιστορία έχει απαντήσει πριν από εμάς για εμάς!
Αναφέρει ο Αριστοτέλης στα «Ηθικά Νικομάχεια» πως οι ιδιαίτερες συνθήκες μέσα στις οποίες ένα πάθος εγείρεται στην ψυχή του ανθρώπου και εκδηλώνεται στις ενέργειές του, προσδίδουν υστερογενώς στο συγκεκριμένο πάθος ηθικό βάρος και ποιόν. Αν μάλιστα το πάθος αυτό εκδηλώνεται επαναλαμβανόμενα με σταθερή ένταση, τότε αποκτούν ηθική βαρύτητα και οι ενέργειες που ταυτίζονται με το πάθος αυτό.
Είναι λοιπόν πολύ σκληρό να ορίζεται η τύχη μας από τα πάθη μας και ακόμα σκληρότερο να μην διορθώνεται τίποτα στο πέρασμα του χρόνου…
Ελένη Ε. Παπαϊωάννου
