Του Βαγγέλη Μωυσή
Αισθάνομαι πολύ θυμό φίλε μου… Ναι, σ` εσένα απευθύνομαι, που είχες ψηφίσει το 2015 για να διώξεις το «παλιό» και να φέρεις το «νέο».
Τρείς μέρες τώρα, αισθάνομαι σαν να έχω βαριά ίωση και κυριολεκτικά σέρνομαι, ενώ από την άλλη «βράζω» μέσα μου.
Ξέρω πως δεν είναι ίωση. Δεν θα κάνει τον κύκλο της και θα περάσει αυτή η εθνική ταπείνωση που υπέστημεν ελέω ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και βολικών κολαούζων. Κάτι ποταμίσιους και κάτι κεντρώους..Κι αυτοί με τη δική σου ψήφο μπήκαν στη Βουλή. Θυμάσαι;
Αισθάνομαι θυμό. Γιατί θυμάμαι, πως τον εθνικό ακρωτηριασμό που προκάλεσε στην ψυχή της Ελλάδας αυτό το πολιτικό συνονθύλευμα, τον προβλέπαμε πολλοί.
Εσύ τότε, φίλε μου, με αποκαλούσες «σκυλί του συστήματος», «γερμανοτσολιά», «μνημονιακό προδότη» και άλλα τέτοια ωραία…
Σου έλεγα πως αυτοί θα ξεπουλήσουν τα πάντα. Πως δεν έχουν ηθικό φραγμό. Πως θα προκαλέσουν αφάνταστα το συναίσθημα χιλιάδων αφελών, ώστε να τους εξωθήσουν στο άλλο άκρο, στην ακροδεξιά. Για να φτιάξουν το δίπολο που τους βολεύει. Του φασισμού και του δήθεν αντιφασισμού, που αποτελεί προβιά της άλλης όψης του καθεστωτισμού. Εκείνης της όψης που κόντρα στο 80% των Ελλήνων, εκχωρεί ιερά και όσια, βασισμένη σε κοινοβουλευτικές «τσόντες»…
Δεν με άκουγες τότε. Με λοιδορούσες. Με έλεγες οπαδό του κατεστημένου. Πίστευες πως τα λέω από συμφέρον, ότι κάτι θα είχα να κερδίσω αν διατηρηθεί το παλιό πολιτικό σύστημα των διεφθαρμένων και διαπλεκόμενων.
Και έτσι με την ψήφο σου, έφερες το νέο. Έφερες εκείνους που αφού έκαναν τα ίδια και χειρότερα από εκείνα που σε εξόργιζαν, πήγαν ακόμα παραπέρα: παραχώρησαν όλη τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια σε ένα πολυεθνικό Υπερταμείο. Και έπειτα, εμάς τους αυθεντικούς Έλληνες Μακεδόνες, μας έκαναν… διεθνή υποσημείωση, έναντι του «έθνους των Μακεδόνων» που δημιούργησαν στα βόρεια σύνορά μας από το τίποτα. Γιατί χωρίς την ελληνική υπογραφή, τα Σκόπια, δεν θα ήταν τίποτα απ` όλα αυτά που είναι σήμερα…
Δεν θα τους κάνω τη χάρη να σε μισήσω!
Αυτό θέλουν! Θέλουν να σε βάλω απέναντι. Θέλουν να με εξωθήσουν στα άκρα. Γιατί έτσι τους βολεύει πολιτικά. Να γιγαντωθεί το ένα άκρο, για να έχει σημείο αναφοράς και το άλλο. Δεν θα τους κάνω τη χάρη…
Γιατί τα άκρα κυβερνούν. Ναι, με την ψήφο του λαού. Με την ψήφο τη δική σου. Αλλά μη γελιέσαι. Άκρα είναι. Κι όποτε εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο τα άκρα, η Ελλάδα πληγώνεται και ταπεινώνεται. Και διχάζεται.
Και τότε είναι που πραγματικά μας κουμαντάρουν άλλοι. Εκείνοι που έχουν ευαγγέλιο το «διαίρει και βασίλευε».
Εύχομαι να μην πας στο άλλο άκρο από την ντροπή σου.
Εύχομαι να κατάλαβες πια τι εστί λαϊκισμός.
Εγώ δεν θα τους κάνω τη χάρη να σε μισήσω.
Θα επαναλαμβάνω στον εαυτό μου κάθε μέρα, πως ξεγελάστηκες. Πως είσαι εξίσου θύμα μ` εμένα.
Θα κάνω τον θυμό μου δύναμη να αντέξω τα μελλούμενα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε μαζί και όχι να συμβάλλω στο να γίνουν χειρότερα. Δεν θα σε βάλω απέναντι.
Και θα σε περιμένω στις κάλπες σκεπτόμενο…
