Πρωτοετείς φοιτητές Διεθνούς Δικαίου – ούτε καν μεταπτυχιακός διπλωματικών σπουδών δεν χρειάζεται να είσαι – ξέρουν πολύ καλά, ότι μια «ρηματική διακοίνωση», είναι κάτι σαν… την τελευταία τρύπα του ζουρνά στην κατάταξη της διπλωματικής αλληλογραφίας.
Του Βαγγέλη Μωυσή
Κάποτε –και εξ` όσων γνωρίζω εξακολουθεί- η χρήση «ρηματικής διακοίνωσης», ήταν στις περισσότερες περιπτώσεις ένα σαφές δείγμα… περιφρόνησης του αποστολέα προς τον παραλήπτη. Όταν ήθελες δηλαδή ως κράτος να δείξεις στο άλλο κράτος, ότι το ενημερώνεις απλώς για να βγεις από την υποχρέωση, έστελνες μια ρηματική διακοίνωση. Όπως για παράδειγμα η ρηματική διακοίνωση με την οποία, πριν την κρίση των Ιμίων, οι Τούρκοι είχαν ενημερώσει τη χώρα μας πως… θεωρούν δικά τους τα Ίμια.
Ρηματική ανακοίνωση, είναι το είδος της διπλωματικής αλληλογραφίας, που δεν κάνει καν τον κόπο ο αποστολέας να το στείλει και απλά το παραδίδει στο πλησιέστερο προξενείο ή πρεσβεία της παραλήπτριας χώρας.
Ανήκει στις επιστολές εκείνες που ο προϊστάμενος περιγράφει στον υφιστάμενο, πως περίπου του είπε ο βοηθός του υπουργού ότι θέλει να είναι, ο υφιστάμενος με τη σειρά του το υπαγορεύει σε μια γραμματέα –όποια είναι εύκαιρη βρε αδερφέ- και μετά το δίνει στον πρώτο κλητήρα που θα περάσει, σε στυλ… «ρε συ Ζλάταν, πιάσε μια σφραγίδα από το συρτάρι δεξιά σου, κότσαρέ την εδώ, βάλτο σε έναν φάκελο και πετάξου στον Ελληνικό Σύνδεσμο (σ.σ. δεν έχουμε επίσημα προξενική αρχή στα Σκόπια)… Α! Φέρε μου και μια εφημερίδα όπως θα έρχεσαι μετά!»
Τα γράφω λίγο καθ` υπερβολήν ίσως, αλλά το πιάσατε το νόημα.
Λίγο πιο πάνω από τον «πάτο» της διπλωματικής αλληλογραφίας, υπάρχει η υπογεγραμμένη διακοίνωση. Αυτή που φέρει μια υπογραφή. Ένα όνομα που παίρνει προσωπικά την ευθύνη του περιεχομένου της. Σπανίως υπουργού, ενίοτε υφυπουργού, τακτικά κάποιου γενικού γραμματέα, συχνότερα κάποιου διπλωμάτη που βρίσκεται λίγο χαμηλότερα στην ιεραρχία.
Ακριβώς στον «πάτο», βρίσκεται η, ανώνυμη, ανυπόγραφη, απρόσωπη, απλά σφραγισμένη ρηματική διακοίνωση. Όπως αυτή που ανέμιζε αυτάρεσκα στη Βουλή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, προ ημερών, στο τέλος της συζήτησης για ψήφο εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση. Και η οποία ρηματική διακοίκνωση, ήταν απλώς η πλέον… πρόχειρη επίσημη γνωστοποίηση της άλλης πλευράς, πως… «εδώ ξεμπέρδεψα, σειρά σου τώρα».
Και τι έλεγε στα επίμαχα σημεία; Όποιος ξέρει αγγλικά μεταφράζει: «…in accordance with the letter and spirit of the Aggreement it is understood that the term “nationality” of the Second Party… refers exclusively to citizenship and does not define or predetermine ethnic affiliation/ethnicity…», κλπ, κλπ.
Δηλαδή, «…σε αντιστοιχία με το γράμμα και το πνεύμα της Συμφωνίας, είναι κατανοητό πως ο όρος «εθνικότητα» του Δεύτερου Μέρους… αναφέρεται αποκλειστικά σε υπηκοότητα και δεν ορίζει ή προαποφασίζει, εθνική προσχώρηση/εθνότητα…», κλπ. (σ.σ.: Και γιατί δεν γράφανε κατευθείαν «citizenship» στο κείμενο της Συμφωνίας αλήθεια;)
Με λίγα λόγια, το ΥΠΕΞ των Σκοπίων, έκανε αλληλογραφία προς την Ελλάδα, την… ερμηνεία που «προσφέρε» στους Αλβανόφωνους βουλευτές των Σκοπίων, όταν τους «έψηνε» για να ψηφίσουν τελικά τη Συμφωνία στο Σκοπιανό Κοινοβούλιο.
Έναν ελιγμό «για τα μάτια», που φυσικά δεν έχει, ούτε θα έχει ποτέ την παραμικρή αξία, έναντι των δηλώσεων του Ζόραν Ζάεφ, πως «κερδίσαμε εθνικότητα και γλώσσα».
Ανάλογη φρασεολογία υπάρχει και στο τμήμα της ρηματικής διακοίνωσης που αφορά τη γλώσσα. Ότι δηλαδή, «η “Μακεδονική γλώσσα” αναφέρεται στην επίσημη γλώσσα του “Δευτέρου Μέρους” όπως αυτή αναγνωρίζεται από την Τρίτη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για την τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 1977, η οποία είναι εντός των ορίων της ομάδας των νοτίων σλαβικών γλωσσών.»
Τι λέει με λίγα λόγια η ρηματική διακοίνωση; Ότι «κατανοούμε πως αυτά που λέει η συμφωνία, αναφέρονται εκεί κι εκεί»… Πιο λιανά να το κάνω; «Το κατανοούμε ρε παιδιά, αλλά δεν σημαίνει πως το αποδεχόμαστε κιόλας…»
Καταλάβατε τώρα πόσο μηδενική αξία έχει αυτή η ρηματική διακοίνωση, όσον αφορά τη νομική βαρύτητα των «διευκρινίσεων»;
Γιατί οι συνεργάτες του κ. Τσίπρα που του έφεραν το χαρτί, είχαν καταλάβει πριν το παραλάβουν και του το δώσουν, να είστε σίγουροι…
Υ.Γ.: Να μην ξεχάσω.
Τον όρο «Δεύτερο Μέρος» με το οποίο αναφέρουν τη χώρα τους οι Σκοπιανοί στη ρηματική διακοίνωση, τον προσέξατε; Είναι ο όρος με τον οποίο υπογράφουν τα Σκόπια τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ούτε «Μακεδονία», ούτε «Βόρεια Μακεδονία», ούτε καν FYROM. Απλά, «Δεύτερο Μέρος».
Ξέρετε γιατί;
Διότι το κράτος των Σκοπίων, μέχρι την ώρα της κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών από την Ελλάδα παραμένει ένα… διεθνές μόρφωμα, ένα κράτος-Παραμύθι Δίχως Όνομα το οποίο, όσες χώρες κι αν το αναγνωρίσουν διμερώς (140; 200; 300;) δεν έχει νομική υπόσταση ως χώρα, ούτε όνομα για τον ΟΗΕ, το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο των Συμβάσεων. Και για να μην είναι άκυρη και η παραμικρή συμφωνία που συνδέεται με εφαρμογές Διεθνούς Δικαίου, οφείλει να υπογράφει απλά ως no name «Δεύτερο Μέρος»!
Άντε τώρα, κύριοι βουλευτές, ετοιμαστείτε να ψηφίσετε για τη Συμφωνία των Πρεσπών και μετατρέψτε… το «Μέρος» σε «μακεδονικό έθνος»!
