Οι βίαιες συγκρούσεις στο Παρίσι, ανάμεσα στους διαδηλωτές που αποκαλούνται «Κίτρινα Γιλέκα» και τις δυνάμεις της Αστυνομίας, στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου αποτελούν εφαρμογή μιας κρυφής ατζέντας ενός συστήματος το οποίο έχει αποτύχει παταγωδώς και κάνει τα αδύνατα, δυνατά, να διασύρει ένα κίνημα αντίδρασης το οποίο διογκώνεται καθημερινά και απειλεί, να παρασύρει τις κυβερνητικές ελίτ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, στις επερχόμενες Ευρωεκλογές του Μάϊου του 2019.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης αυτής της αντίδρασης και της σημαντικής ανόδου κομμάτων τα οποία έχουν ως βασικό στοιχείο της πολιτικής τους ατζέντας τον πατριωτισμό και το εθνικό συμφέρον με έμφαση στην ασφάλεια, την προστασία των συνόρων, και την εναντίωση στις αποδεδειγμένα λανθασμένες και αποτυχημένες οικονομικές επιταγές των Βρυξελλών, υπάρχει σαφής προσπάθεια του συστήματος, συνεπικουρούμενη από τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, επικόλλησης της ταμπέλας του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς σε αυτούς τους πολιτικούς σχηματισμούς, η οποία παρόλα αυτά δεν αντέχει σε μια σοβαρή και χωρίς προκατάληψη ανάλυση.
Ειδικά μετά την άνοδο στην εξουσία της κυβέρνησης συνασπισμού των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας, στην Ιταλία, το καμπανάκι του κινδύνου στις τάξης του παραδοσιακού και σε αποδόμηση συστήματος διακυβέρνησης σε όλη την Ευρώπη, κτύπησε ηχηρά. Όταν μάλιστα η ιταλική κυβέρνηση έδειξε ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει στην επική και με βαρύ οικονομικό κόστος κωλοτούμπα που συντελέστηκε στην Ελλάδα, το ελεγχόμενο από το Βερολίνο, σύστημα των Βρυξελλών, και οι θιασώτες της στρεβλής παγκοσμιοποίησης άρχισαν να κατανοούν ότι η απλή επικόλληση της ταμπέλας του λαϊκιστή και του ακροδεξιού, δεν επαρκεί για την αναχαίτηση των κινημάτων απογοήτευσης και λαϊκής οργής από τη μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη.
Τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου στο Παρίσι, αποτελούν την αρχή της εφαρμογής της επόμενης φάσης του σχεδίου αντιμετώπισης αυτού του απειλητικού, για την επιβίωση του συστήματος, ρεύματος.
Προκαλεί απορία και μεγάλη καχυποψία πως είναι δυνατόν οι καθόλα έμπειρες, σε τέτοιου είδους καταστάσεις, δυνάμεις ασφάλειας της Γαλλίας, άφησαν να μετατραπεί η γαλλική πρωτεύουσα σε πεδίο μάχης επί αρκετές ώρες, ενώ ο βασικός όγκος των διαδηλωτών, κινούνταν με απόλυτα ειρηνικό τρόπο. Επίσης, σίγουρα, δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι την ώρα που τα διεθνή και εντός Γαλλίας, τηλεοπτικά δίκτυα και ιστοσελίδες, έδιναν έμφαση στις σφοδρές συγκρούσεις στο Παρίσι, σε ολόκληρη τη Γαλλία βρίσκονταν σε εξέλιξη ειρηνικές διαμαρτυρίες από τα «Κίτρινα Γιλέκα».
Επίσης, είναι να αναρωτιέται κανείς, γιατί δεν είδαμε πουθενά στις οθόνες των συστημικών μέσων ενημέρωσης, εικόνες και ειδήσεις από διαμαρτυρίες «Κίτρινων Γιλέκων» στην Ολλανδία, το Βέλγιο, αλλά και τη μητρόπολη της στρεβλής ευρωπαϊκής πολιτικής τη Γερμανία.
Αυτό που έπρεπε να δουν οι ευρωπαίοι πολίτες ήταν ορισμένους ταραξίες που είχαν παρεισφρήσει σε μια προγραμματισμένη ειρηνική διαμαρτυρία, να σπάνε και να δημιουργούν σκηνικό κόλασης, με την ανοχή και τη συνεισφορά των δυνάμεων ασφάλειας, στο Παρίσι, γιατί πολύ απλά βολεύει το αφήγημα το οποίο θα διαμορφωθεί προς αντιμετώπιση του κινήματος αμφισβήτησης του καθεστώτος των Βρυξελλών, σε όλη την Ευρώπη, ενόψει των Ευρωεκλογών του Μάϊου.
Οι πληροφορίες ότι ο εκλεκτός του συστήματος της παγκοσμιοποίησης, Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, εξετάζει το ενδεχόμενο επιβολής κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, δείχνουν ότι ο πραγματικός στόχος είναι η εξαφάνιση των λαϊκών αντιδράσεων από τους δρόμους της Γαλλίας.
Τα γεγονότα απέδειξαν ότι η ταμπέλα του λαϊκιστή, του ακροδεξιού, του φασίστα και του ρατσιστή, που με την εξαίρεση μιας ισχνής μειοψηφίας, δεν έχει καμία σχέση με το πατριωτικό και πραγματικά δημοκρατικό κίνημα αμφισβήτησης σε όλη την Ευρώπη, δεν αρκεί ως μέσο αντιμετώπισης και επιβίωσης ενός συνολικά αποτυχημένου συστήματος.
Και εδώ είναι που πραγματικά αναρωτιέται κανείς. Πόσο μακριά θα φτάσει ο κατήφορος και η αναλγησία αυτού του αποσαθρωμένου συστήματος με μοναδικό στόχο την επιβίωσή του; Είναι έτοιμοι να βάλουν φωτιά σε όλη την Ευρώπη, προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία και να συνεχίσουν να εφαρμόζουν πολιτικές οι οποίες μόνο την ιδέα μιας πραγματικά ενωμένης και δυτικού προσανατολισμού Ευρώπης δεν εξυπηρετούν. Από ότι φαίνεται και αποδεικνύουν τα γεγονότα στο Παρίσι, αυτό έχουν αποφασίσει και δρομολογούν. Είναι ανάλγητοι και άκρως επικίνδυνοι και όσοι κουβαλούν νερό στο μύλο τους και συνεχίζουν να τους στηρίζουν είναι συνυπεύθυνοι στο έγκλημα.
Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, η τιμή του πετρελαίου να μειώνεται και ο απλός ευρωπαίος πολίτης να βλέπει την τιμή των καυσίμων να αυξάνεται στην αντλία, επειδή κάποια συμφέροντα θέλουν να προωθήσουν τις δήθεν πράσινες πολιτικές του συστήματος της στρεβλής παγκοσμιοποίησης. Είναι ξεκάθαρο και επιστημονικά κατοχυρωμένο ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, που δεν πλήττουν τον προϋπολογισμό των απλών πολιτών.
Δεν είναι δυνατόν να τοποθετείται στο εδώλιο του κατηγορουμένου, με την βαριά κατηγορία του εθνικισμού, του ρατσισμού και του φασισμού, ο αγνός πατριωτισμός και η προστασία της ιστορίας και των παραδόσεων χωρών και εθνών.
Δυστυχώς, για αυτό το υπό κατάρρευση διεφθαρμένο σύστημα, η βρώμικη, κρυφή ατζέντα, πίσω από τα γεγονότα στο Παρίσι, θα αποκαλυφθεί και θα έχει την ίδια τύχη με την εκστρατεία της ταμπέλας του ακροδεξιού – λαϊκιστή. Ο Μάϊος είναι κοντά, και όπως όλα δείχνουν, εκτός απρόοπτου, η εκστρατεία σπίλωσης των αγνών και καθόλα δημοκρατικών κινημάτων αμφισβήτησης θα αποκαλυφθεί και θα τιμωρηθεί στην κάλπη.
Έχει έρθει η ώρα για μια ουσιαστική συζήτηση για το ποια Ευρώπη θέλουμε. Σίγουρα δεν είναι η σημερινή Ευρώπη και το σύστημα που την κυβερνά. Εάν σύντομα δεν έχουμε αλλαγή πορείας η Ευρωπαϊκή Ήπειρος θα εισέλθει σε μια πολύ σκοτεινή εποχή, με πολύ δυσμενείς επιπτώσεις για το σύνολο των ευρωπαίων πολιτών.
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
