Ήδη, ελάχιστα ενδιαφέρουν οι λόγοι που τελικά βάρυναν στην απόφαση του Γιάννη Μπουτάρη να μην διεκδικήσει επανεκλογή ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης… Πολιτικοί, οι προσωπικοί, τι σημασία έχει; Σημασία έχει ότι η πόλη μετράει αντίστροφα για την «απελευθέρωσή» της από το «φαίνεσθαι» και μπορεί να αναζητήσει την ουσία της πολιτικής…
του Βαγγέλη Μωυσή
Ο Γιάννης Μπουτάρης θα είναι δήμαρχος –τυπικά- για αρκετούς μήνες ακόμα και μετά τις εκλογές που θα έχουν αναδείξει τον διάδοχό του. Τι σημασία έχει; Οι παροικούντες, γνωρίζουν πως εδώ και καιρό μόνο τυπικά είναι δήμαρχος. Για το «φαίνεσθαι», ένα «φαίνεσθαι» για το οποίο οι ευθύνες δεν είναι μόνο του κυρ Γιάνννη…
Πιο πολύ ασχολήθηκαν τα media σ` αυτή την οκταετία με τις ατάκες του, τους χορούς του, τις αθυροστομίες του, τις κάλτσες του και την… ντεμέκ αντισυμβατικότητά του, παρά με την ουσία των πεπραγμένων του και των μη πεπραγμένων του…
Ήταν οι εκτροπές του στο θέμα των Σκοπίων, που υποχρέωσαν τα media να αρχίσουν να βλέπουν και την άλλη πλευρά του Μπουτάρη, την πολιτική. Μια πολιτική πλευρά που τελικά έρχεται σε αντιπαράθεση με το κοινό αίσθημα, αλλά τελικά και με τις κοινές ανάγκες της καθημερινότητας…
Αποχωρούντος του Γιάννη Μπουτάρη, αυτή η καθημερινότητα και η πολιτική που την αφορά, επιστρέφει στο προσκήνιο για να διεκδικήσει όσα δικαιούται…
Σοβαρή ενασχόληση των «μνηστήρων» της με τις ανάγκες της.
Μετρημένες δεσμεύσεις για μετρήσιμο έργο.
Συγκεκριμένο σχέδιο για τα μικρά και τα μεγάλα.
Διαμόρφωση ομάδων και όχι ακολούθων.
Χόρτασαν σταριλίκι από τον δήμαρχό τους, οκτώ χρόνια τώρα, οι Θεσσαλονικείς.
Και πλέον έχουν δικαίωμα να ακούσουν για το πεζοδρόμιό τους, για την ανεργία τους, για τα σκουπίδια τους, για την κυκλοφορία τους στην πόλη, για το αναπτυξιακό μέλλον της πόλης, για το παραεμπόριο που «πνίγει» τα μαγαζιά τους, για το πράσινο της πόλης, για όσα μπορεί και στοχεύει ο υποψήφιος δήμαρχος και όχι για όσα δεν μπορεί να κάνει, επειδή η κακιά Πολιτεία δεν δίνει πόρους.
Ο δήμαρχος δεν χρειάζεται να είναι παντογνώστης. Έχει ειπωθεί, δεν είναι καινούργιο: Σοφός δεν είναι πια αυτός που ξέρει όλες τις απαντήσεις, αλλά αυτός που ξέρει σε ποιον να απευθύνει κάθε ερώτηση για να πάρει τη σωστή απάντηση.
Με λίγα λόγια, να διοικεί. Να κατανέμει σωστά το έμψυχο δυναμικό του και να εμπιστεύεται τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις. Ακόμα ένα έλλειμμα της πόλης της τα τελευταία χρόνια…
Η απλή αναλογική δεν βοηθάει. Αρκετοί κατάρχονται για να κατέλθουν. Και να κερδίσουν μια θέση σε κάποιο τραπέζι την επόμενη μέρα.
Όμως εκεί, έρχεται η ευθύνη των πολιτών. Να επιλέξουν δήμαρχο με όρους ικανότητας αντίληψης της κοινωνίας, και όχι με όρους σκέτης επικοινωνίας…
