Το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών στη Βαυαρία και μια σειρά άλλα γεγονότα είναι καθοριστικά για τις εξελίξεις στην Ευρώπη, στην περιοχή μας, και για τις εσωτερικές εξελίξεις στη χώρα μας. Εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά ιδιαίτερα στην Ευρώπη, επικρατεί ένας μύθος και μια άρνηση μιας υφιστάμενης πλέον πραγματικότητας.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Το κίνημα αμφισβήτησης του συστήματος που κυβερνά εδώ και δεκαετίες τον πλανήτη, αμφισβητείται έντονα σε κάθε ευκαιρία που στήνεται κάλπη. Στην Ευρώπη αυτό γίνεται όλο και πιο έντονο και τα χθεσινά αποτελέσματα των εκλογών στη Βαυαρία, εάν βάλλει κανείς στην άκρη ανόητες αναλύσεις και συμπεράσματα ατόμων τα οποία υπηρετούν με απόλυτη υπακοή την πολιτική του Βερολίνου, αποδεικνύουν ότι ακόμη και στη Γερμανία που αποδεδειγμένα, τα τελευταία χρόνια, πλουτίζει και ευημερεί στις πλάτες της υπόλοιπης Ευρώπης, το σύστημα αυτό και οι πολιτικές του αρχίζει να καταρρέει.
Οι πολιτικές της Γερμανίας της Άγκελα Μέρκελ και κατ’ επέκταση της γερμανικής Ευρώπης των τελευταίων ετών, αποδοκιμάστηκαν έντονα χθες στο πλέον σημαντικό κρατίδιο της Γερμανικής Ομοσπονδίας τη Βαυαρία, όπου οι σύμμαχοί της Χριστιανοκοινωνιστές (CSU), υπέστησαν σημαντική ήττα πετυχαίνοντας στις εκλογές το χειρότερο αποτέλεσμα από το 1950. Την ίδια στιγμή το εθνικιστικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) εισέρχεται για πρώτη φορά στο Κοινοβούλιο της Βαυαρίας, με τους Σοσιαλδημοκράτες και την Αριστερά να καταποντίζονται. Πρόκειται για σεισμικών διαστάσεων αποτελέσματα και ας υπάρχει μια προσπάθεια από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και κάποιους επί πληρωμή αναλυτές να πουν ότι το AfD, πέτυχε χαμηλότερα αποτελέσματα σε ποσοστό από αυτά των Ομοσπονδιακών Εκλογών του 2017.
Είναι ανόητο και ταυτόχρονα επικίνδυνο να προσπαθούν κάποιοι να δικαιολογήσουν με ανόητα, κενά περιεχομένου επιχειρήματα, και κατηγορίες περί ακροδεξιάς, ένα αναδυόμενο κύμα αμφισβήτησης του συστήματος, μέσα στην ίδια την ιδεολογική του μητρόπολη. Ας καθίσουν αν σκεφθούν κάποιοι τι θα συμβεί στην περίπτωση που όλα αυτά τα αντισυστημικά κινήματα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, ξεπεράσουν τις διαφορές οι οποίες υπάρχουν μεταξύ τους λόγω της ιδιαιτερότητας των χωρών τους, και ενωθούν σε ένα κοινό μέτωπο. Οι ευρωεκλογές του Μαΐου είναι ένα πρόσφορο έδαφος για κάτι τέτοιο, και κάποιοι θα εκπλαγούν δυσάρεστα από τα αποτελέσματα.
Η Μέρκελ αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, είναι μια πολιτικός με ημερομηνία λήξεως που ήδη αποτελεί παρελθόν. Ο Μακρόν εξελίσσεται σε πολιτική καρικατούρα μέσα στην ίδια του τη χώρα με ραγδαίους ρυθμούς, και μιλάμε για πρόσωπα που στην περίπτωση της Μέρκελ, επρόκειτο για την, μετά τον Ομπάμα, ηγέτη του συστήματος της παγκοσμιοποίησης, και στην περίπτωση του Μακρόν την ελπίδα διάσωσης αυτού του συστήματος. Και αυτά συμβαίνουν την ώρα που η δημοτικότητα πολιτικών όπως του Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, ενισχύεται όλο και πιο πολύ.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσα στην εβδομάδα ο Ταγίπ Ερντογάν στη γειτονική Τουρκία, προχώρησε στην απελευθέρωση του Αμερικανού Πάστορα, Μπράνσον, ανοίγοντας το δρόμο για τη σταδιακή αποκατάσταση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, και ας συνεχίζουν κάποιο να ζουν το μύθο τους.
Μέσα σε αυτή την διεθνή τρικυμία η Ελλάδα, βρίσκεται σε μια πολύ άσχημη κατάσταση, έχοντας έναν ετερόκλητο κυβερνητικό συνασπισμό ο οποίος σφάζεται καθημερινά. Μια κυβέρνηση η οποία το 2015 απέσπασε την ψήφο του Ελληνικού λαού, επικαλούμενη την πρόθεσή της να συγκρουστεί με το υπό κατάρρευση σήμερα σύστημα, και παρόλα αυτά έχει εξελιχθεί στον πλέον υπάκουο εταίρο του στα πλαίσια της ΕΕ, θέτοντας σε κίνδυνο κρίσιμα εθνικά συμφέροντα.
Και αντί το κεντρικό θέμα της πολιτικής αντιπαράθεσης και συζήτησης στο εσωτερικό της χώρας να είναι ακριβώς αυτό, ασχολούμαστε με το εάν θα περικοπούν οι συντάξεις, ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει, τουλάχιστον στις αρχές του 2019, όπως είχε συμφωνηθεί. Κανείς όμως δεν αντιλαμβάνεται και δεν αναφέρει ότι και αυτή η ιστορία με τις συντάξεις αποτελεί ένα μύθο και ένα παραπέτασμα καπνού στο οποίο πολύ έξυπνα, η κυβέρνηση, έχει εγκλωβίσει τα μέσα ενημέρωσης, την αντιπολίτευση και την ελληνική κοινωνία.
Κανείς δεν επιθυμεί την περικοπή των συντάξεων και αυτό είναι η ξεκάθαρη πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή αντιπολίτευση και μέσα ενημέρωσης έχουν εμπλακεί σε έναν πόλεμο χαρακωμάτων παρασυρόμενοι από διάφορες καλοπληρωμένων χαρτογιακάδων της Κομισιόν και του ΔΝΤ. Με την κυβέρνηση να τις χρησιμοποιεί για να αποδείξει ότι δήθεν δίνει τη μάχη για το λαό και κάποια στελέχη – υποστηρικτές της αντιπολίτευσης μαζί με μέσα ενημέρωσης να τσιμπάνε και να μιλάνε για δήθεν ψυχρολουσία από τον έναν ή τον άλλο χρυσοκάνθαρο χαρτογιακά των Βρυξελλών, όσο αφορά την περικοπή των συντάξεων, με αποτέλεσμα να ανοίγουν μόνοι τους ένα επικοινωνιακό λάκκο στον οποίο θα πέσουν μέσα.
Αντί λοιπόν να γίνεται συζήτηση για τον πραγματικό Αρμαγεδδώνα που έρχεται για τη χώρα μας αναλωνόμαστε γύρω από το ψευδεπίγραφο διακύβευμα της περικοπής των συντάξεων.
Κάθισε κανείς να πει την αλήθεια στους συνταξιούχους και να επισημάνει ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται έχουν κάνει τόσο μεγάλη που η μη περικοπή των συντάξεων δεν τους σώζει και είναι απλός μια εικονική πραγματικότητα. Όταν η χώρα δεν παράγει τίποτα, σοβαρές επενδύσεις, λόγω της υπερβολικής φορολογίας για να πετύχουμε τα κενά περιεχομένου πρωτογενή πλεονάσματα των Βρυξελλών, κανέναν δεν πρόκειται να σώσει η μη περικοπή των συντάξεων. Δεν είναι καθόλου ρόδινα τα πράγματα για την οικονομία της χώρας, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα.
Και στον τομέα της εθνικής ασφάλειας οι εξελίξεις που έρχονται είναι ακόμα πιο τραγικές. Η λογική του ανοίξαμε και σας περιμένουμε που επικράτησε και επικρατεί στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών για την ονομασία των Σκοπίων, η πολιτική του κατευνασμού έναντι του Σουλτάνου της Άγκυρας, το τσίρκο που επικρατεί τις τελευταίες ημέρες, απειλεί άμεσα την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
Εθνικά επιζήμια συμφωνία για την ονομασία των Σκοπίων, περίεργες συζητήσεις με το Σουλτάνο με τη Συνθήκη της Λωζάννης και τα εθνικά κεκτημένα να αμφισβητούνται, πληροφορίες για νέα προσπάθεια στο Κυπριακό με συναντήσεις του Προέδρου της Κύπρου με τον Τσαβούσογλου, και γενικά μια υπακοή στις επιδιώξεις χρόνιων εθνικά επιζήμιων επιδιώξεων του συστήματος που καταρρέει, καθιστούν ξεκάθαρη τη διαφορά μεταξύ του μύθου και της σκληρής πραγματικότητας.
Ως πότε λοιπόν ως Ελλάδα, ως Έλληνες, θα περιμένουμε για να ξεκινήσουμε μια ουσιαστική συζήτηση περί μύθου και πραγματικότητας; Μετά το χθεσινά αποτελέσματα στη Βαυαρία και την αποκαθήλωση του συστήματος μέσα στην ίδια τη μητρόπολή του, είναι παραπάνω από επιτακτικό να υπάρξει εθνική αφύπνιση για να μπει τέρμα στη διαχείριση του μέλλοντος της χώρας και του έθνους από αυτούς που στηρίζονται σε μυθοπλασίες, και η παραχώρηση της αμφισβήτησης του αποτυχημένου συστήματος σε δημαγωγούς και δήθεν επαναστάτες.
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
