Δεν μπορεί να ειπωθεί πιο… διπλωματικά: Δυστυχώς, η μάχη μεταξύ «ακροδεξιού κινδύνου» και «αντιφασιστικού μετώπου» -στην οποία επενδύει πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και καιρό, για να συσπειρώσει τις συνιστώσες του- για να αποδώσει τα ζητούμενα, χρειάζεται… άμαχο πληθυσμό να υποφέρει. Και αυτόν τον άμαχο πληθυσμό τον συνθέτουν τόσο οι ταλαιπωρημένοι πρόσφυγες και μετανάστες που υφίστανται τις απάνθρωπες επιπτώσεις του …ανθρωπισμού της κυβέρνησης, όσο και οι τοπικές κοινωνίες, που συλλήβδην βαφτίζονται «ακροδεξιές», όταν εκφράζουν την αδυναμία τους να παίζουν εις το διηνεκές το ρόλο του Σίσυφου που τους επιφυλάσσει το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Του Βαγγέλη Μωυσή
Μεσάνυχτα Σαββάτου, Τσιμισκή, στο γεμάτο από κόσμο… καράκεντρο της Θεσσαλονίκης, ένας Αλγερινός δέχεται επίθεση με μαχαίρι από ομοεθνείς του.
Πρωί Κυριακής, από το κέντρο ως τις δυτικές συνοικίες της πόλης, εξελίσσεται μια κινηματογραφική καταδίωξη οχήματος στο οποίο επέβαιναν εννέα Πακιστανοί παράτυποι μετανάστες και ο «διακινητής» ανθρώπων που μετέφερε απελπισμένους ανθρώπους, λες και ήταν ερίφια…
Στην Πλατεία Αριστοτέλους, ολόκληρες οικογένειες παράτυπων μεταναστών και προσφύγων συνωστίζονται σε ένα… αυτοσχέδιο hot spot σε ελάχιστη απόσταση από το αστυνομικό τμήμα, ελπίζοντας ότι θα συλληφθούν για να κινηθεί έτσι η διαδικασία απόκτησης ασύλου.
Στο κανονικό –ο Θεός να το κάνει- hot spot των Διαβατών, την Παρασκευή ξέσπασαν επεισόδια μεταξύ Ιρακινών και Αφγανών.
Αυτά είναι «στιγμιότυπα» ενός συνολικού προβλήματος, που σε άλλες περιοχές το βιώνουν τοπικές κοινωνίες ακόμα εντονότερα.
Το «γκέτο» της Μόριας είναι η αποκρουστική «βιτρίνα» ενός συνολικά άθλιου περιεχομένου της κυβερνητικής πολιτικής διαχείρισης του μεταναστευτικού και προσφυγικού ζητήματος ανά την Ελλάδα. Και του ξέσπασμα του εντεταλμένου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διευθυντή Υποδοχής και Ταυτοποίησης του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής Ανδρέα Ηλιόπουλου για το οικονομικό, και όχι μόνο, χάος, μοιάζει να αποτελεί τον «επικρουστήρα» ενός όπλου, που… έσκασε στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας.
Είναι σαφές, πως στο πολιτικό πεδίο, το εν λόγω θέμα αποτέλεσε ιδεοληπτικό «όπλο» του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια οφθαλμοφανή, πλέον, πολιτική επιλογή του να εντείνει διχαστικές και πολωτικές αντιπαραθέσεις, τροφοδοτώντας ένα δίπολο, μεταξύ της «δημοκρατικής Αριστεράς» και της «άκρας Δεξιάς».
Από το «απλώς λιάζονται» της Τασίας Χριστοδουλοπούλου, μέχρι το «δεν υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα» του ιδίου του Αλέξη Τσίπρα και από την αναζήτηση… ενόχων κάπου μεταξύ «μαύρης προπαγάνδας των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ» από τον Γιάννη Μουζάλα και… ακροδεξιών «κανιβάλων» από τον Γιώργο Κυρίτση, η κυβέρνηση λόγω και έργω πείθει, πως… δεν απέτυχε κατά λάθος στη διαχείριση του μεταναστευτικού. Και οι καταγγελίες Ηλιόπουλου, ενισχύουν αυτή την πεποίθηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει σε όλα τα πεδία που «χωρούν» ιδεολογικές… γυμναστικές επιδείξεις, να λειτουργεί με διττή στόχευση:
- Αφενός τη συσπείρωση ενός κοινού ευήκοου στις ιδεοληπτικές προσεγγίσεις που βαφτίζονται «προοδευτικές» υπό το πρόσχημα ενός καλοπροαίρετου διεθνούς ανθρωπισμού.
- Αφετέρου τον «ερεθισμό» της αγανάκτησης πολιτών που κινούνται στο χώρο της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς» και θα μπορούσαν εύκολα να μετακινηθούν από το ΝΔ προς «δεξιότερες» επιλογές, ακόμα και τη Χρυσή Αυγή, στερώντας έτσι ενδεχομένως κρίσιμο εκλογικό ποσοστό από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προσπάθεια για την αυτοδυναμία.
Τα κοινωνικά προβλήματα, με θύματα τόσο τους ίδιους τους πρόσφυγες και μετανάστες, όσο και τις τοπικές κοινωνίες που προσπαθούν να αντέξουν τους διαχειριστικούς πειραματισμούς της κυβέρνησης, σίγουρα αποτελούν «βούτυρο στο ψωμί» της ακροδεξιάς ρητορείας. Κι όσο κι αν επιθυμεί κανείς να ελπίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση απλά… παραβλέπει αυτή την παράμετρο, δύσκολα μπορεί πλέον να βγάλει από το νου τη σκέψη, ότι σ` αυτήν «επενδύει».
