Κακά τα ψέματα. Όσα μνημόνια κι αν περάσουν, όσα μέτρα κι αν «χρεωθούν» οι απ` έξω, ποτέ δεν θα γίνουμε σοβαρό, σύγχρονο κράτος, αν δεν αναληφθούν και εφαρμοστούν ιδία πρωτοβουλία, οι αποφάσεις που χρειάζονται για να ξεριζωθούν νοοτροπίες και παθογένειες που μας καθηλώνουν στο χθες.
Του Βαγγέλη Μωυσή
Χρειάζεται δηλαδή η Ελλάδα μια ηγεσία, αποφασισμένη να… σπάσει αυγά για να φτιάξει ομελέτα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ίσως ο πρώτος αρχηγός αντιπολίτευσης, που πατώντας με τα δύο πόδια στη νομιμότητα, από το βήμα της 83ης ΔΕΘ απευθύνθηκε στους συμβασιούχους με απόλυτη ειλικρίνεια.
– Οι συμβασιούχοι δεν απολύονται, λήγουν οι συμβάσεις τους.
– Οι συμβασιούχοι δεν μονιμοποιούνται, είναι αντισυνταγματικό
– Εκεί που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, θα πρέπει μεν αυτές να καλυφθούν, αλλά όχι με ψηφοθηρικές προσλήψεις.
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. φαίνεται αποφασισμένος να κόψει μια και καλή το «γόρδιο δεσμό» μιας… διπλής ομηρίας, πρωτίστως άδικης για τους συμβασιούχους και κατά δεύτερον επιβαρυντικής για την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
Κάθε αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης, από τότε που με θυμάμαι να παρακολουθώ τα πολιτικά πράγματα, κατηγορούσε –στο δρόμο προς τις εκλογές- την απερχόμενη κυβέρνηση για την ομηρία των συμβασιούχων. Επέτρεπε να συνεχιστεί όμως, αφού αναλάμβανε τα ηνία του κράτους, υπό την πίεση του κοινωνικού αντίκτυπου που θα είχε η μετάβαση μεγάλου αριθμού συμβασιούχων στις τάξεις των ανέργων.
Και βέβαια, όταν πια, με τη φθορά της εξουσίας στους ώμους, έφτανε στην επόμενη ή μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση να χρειάζεται και την τελευταία ψήφο, κατέληγε και η ίδια η κυβέρνησή του… όμηρος των ομήρων.
Εξ ου η διπλή, αμφίδρομη ομηρία συμβασιούχων και πολιτικού συστήματος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι λοιπόν ο πρώτος που κοιτά τους συμβασιούχους κατάματα και τους λέει, όταν λήξουν οι συμβάσεις σας, είναι πολύ πιθανό να φύγετε, ή θα παραμείνουν μόνο όσοι δεν μπορούν να αντικατασταθούν μέσω της κινητικότητας, ή στοχευμένων προσλήψεων στη λογική της αναλογίας 1 προς 5, μέχρι να καταστεί δυνατό να αποχωρήσουν κι αυτοί.
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με αυτές τις τοποθετήσεις, ξέρει πως δεν γίνεται ελκυστικότερος στους συμβασιούχους. Και είμαι βέβαιος, πως κατανοεί απόλυτα την ανθρώπινη αντίδραση συμβασιούχων που φοβούνται την λήξη της απασχόλησής του, να ψηφίσουν «δαγκωτό» ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να βασίζονται στις προθέσεις του να τους δημιουργήσει ευκαιρίες απασχόλησης σε άλλους τομείς μιας πιο ενεργής πραγματικής οικονομίας.
Ταυτόχρονα όμως, ξέρει πως αυτή του η σκληρή αλήθεια έναντι των μονίμων… ομήρων του κράτους, συνιστά ένα πιστοποιητικό ειλικρίνειας των άλλων δεσμεύσεών του για την τόνωση της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα και τον πραγματικό εκσυγχρονισμό του κράτους.
Και αυτό αποτελεί το πρώτο κρίσιμο βήμα κατάκτησης της διεθνούς αξιοπιστίας, στην οποία βασίζεται, για να ξαναβάλει την Ελλάδα ανταγωνιστικά στις αγορές, με ανταγωνιστικά επιτόκια δανεισμού και μια ανταγωνιστική πραγματική οικονομία.
Το στοίχημα που θέτει για τη διακυβέρνησή του, δηλαδή, το «δουλεύει» από τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης λειτουργώντας ήδη ως πρωθυπουργός.
