*Του Γιάννη Κεΐσογλου
Εν μέσω θερινής ραστώνης τι μου ήρθε να γράψω για άχρηστους και αχρείαστους; Είναι μάλλον απλό, συνέβησαν τόσα στη χώρα που ανέδειξαν τους πρώτους αδιαφορώντας για τους δεύτερους. Αναρωτιέμαι τι σχέση μπορεί να έχουν οι δυο τύποι ανθρώπων με την πολιτική και τη δημόσια ζωή, ε την απάντηση τι βλέπεις γύρω σου, στα μικρά, τα καθημερινά.
Το κακό λοιπόν είναι ότι έχουν και παραέχουν σχέση. Δέστε το απλά, τι λέμε καθημερινά; μας κυβερνούν άχρηστοι, έχουν καταλάβει όλα τα δημόσια αξιώματα ο άχρηστοι, τα νέα μυαλά φεύγουν και οι σοβαροί άνθρωποι δεν ασχολούνται με τα κοινά. Και οι αχρείαστοι; άνθρωποι καθόλα χρήσιμοι που δεν θέλουμε ούτε να τους βλέπουμε μπροστά μας, που όμως αν τους χρειαστούμε τους παρακαλάμε ένα πράγμα, να μας συντρέξουν και να μην μας αφήσουν μόνους.
Άνθρωποι από την άλλη καθόλα άξιοι και ικανοί που δεν τους χρησιμοποιεί το σύστημα. Γιατί; Γιατί θα έπρεπε όλοι οι άχρηστοι να πάνε στα σπίτια τους αν όχι στη φυλακή. Τι ζωή κι’ αυτή Χριστέ μου! που έλεγε και η μεγάλη Ρένα Βλαχοπούλου. Με τίποτε να μην είμαστε ευχαριστημένοι. Όταν έρχεται η ώρα να εκλέξουμε διαλέγουμε τους πιο γνωστούς, επώνυμους, αδιαφορώντας για το κατά πόσον είναι ικανοί και όταν εκλεγούν τους κατατάσσουμε στους άχρηστους. Ωραία λοιπόν ας μην ντραπούμε και ας δούμε στον καθρέφτη, ίσως αναγνωρίσουμε έναν από αυτούς που αποκαλούμε άχρηστους. Αν και το πιθανότερο είναι σε μια έξαρση απόλυτου εγωισμού να αναγνωρίσουμε σε όλους τους άλλους τον άχρηστο, πλην του υπέροχου και μοναδικού εαυτού μας. Προφανώς και δεν χρειάζεται να επισημάνω ότι δεν είναι όλοι άχρηστοι όσοι εμπλέκονται στα κοινά και στη δημόσια ζωή.
Οι γενικεύσεις δεν με χαρακτηρίζουν, πολλώ δε μάλλον δεν ισχύουν, το κακό είναι ότι οι μετριότητες κυριαρχούν και επιβάλλουν κανόνες και τρόπους ζωής που δεν αρμόζει σε ένα ευνομούμενο – αν θα θέλαμε να είμαστε – κράτος. Δεν αξιοποιούμε τους αχρείαστους και δίνουμε μεγαλύτερη αξία στους άχρηστους, ίσως γιατί έτσι μόνο θα κάνουμε και εμείς τις δουλειές μας. Εφόσον θέλουμε να ζούμε όμως σε ένα κράτος ισονομίας, που λειτουργούν οι αρχές και οι ανεξάρτητοι θεσμοί, εφαρμόζονται οι νόμοι, τυπικοί και άγραφοι, και οι κανόνες μπορούμε τότε να απαιτήσουμε την αντικατάσταση των άχρηστων από τους αχρείαστους ή αχρησιμοποίητους.
Επειδή όμως δεν ζούμε σε ένα τέτοιο κράτος…ορίστε! Δυο κόσμοι, δυο βίοι αντίθετοι σε μια χώρα που έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων και των εννοιών, της ουσίας και τους περιεχομένου
