Όταν στο Maine των ΗΠΑ το 1873 ο Billy Bigelow σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μιας
αποτυχημένης ληστείας, η ξαδέρφη της συζύγου του προσπάθησε να την παρηγορήσει
τραγουδώντας της το «You’ll Never Walk Alone».
Αυτό βέβαια σύμφωνα με το μιούζικαλ Carousel, των Richard Rodgers και Oscar
Hammerstein II, το οποίο ανέβηκε στο Broadway το 1945. Το τραγούδι επαναλαμβάνεται
και στο τέλος του έργου. Την υπόθεσή του το Carousel τη δανείστηκε από το θεατρικό του
Ούγγρου Ferenc Molnar που κυκλοφόρησε το έτος 1909 και ήδη πριν το 1945 είχε ανέβει
αρκετές φορές ως παράσταση στο Broadway και είχε διασκευαστεί και για το ραδιόφωνο
του CBS από τον Orson Welles.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε τα επόμενα χρόνια αρκετές φορές, από διάφορους
καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο Louis Armstrong, ο Frank Sinatra, η Nina Simone, η Judy
Garland και άλλοι, πριν οι Gerry and the Pacemakers από το Λίβερπουλ το ηχογραφήσουν
και αυτοί το 1963. Ακολούθησαν μέχρι σήμερα αρκετές δεκάδες ηχογραφήσεις του
τραγουδιού.
Οι μακράν πιο γνωστές από αυτές δεν είναι από καλλιτέχνες, Δεν έχουν κυκλοφορήσει από
δισκογραφικές εταιρείες. Οι πιο γνωστές εκτελέσεις του You’ll Never Walk Alone είναι από
χορωδίες της εξέδρας. Του Anfield, του Celtic Park, του Melbourne Cricket Ground, του
σταδίου Ατατούρκ στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και δεκάδων άλλων σταδίων σε όλον τον
κόσμο, στο Βέλγιο, στη Γερμανία, στην Ιαπωνία, στην Ουκρανία, παντού. Θα τα βρείτε στο
youtube, ή να κυκλοφορούν από υπολογιστή σε υπολογιστή, από κινητό σε κινητό. Με
εκατομμύρια προβολές, με καλές ή άσχημες ηχογραφήσεις, με καθαρή ή θολή εικόνα, με
άπειρα thumbs up και αρκετά ξινά, πικρόχολα thumbs down (ξυδάκι).
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, στο Anfield είχαν εισαγάγει την καινοτομία του να
χρησιμοποιούν DJ ο οποίος έπαιζε το top 10 της εβδομάδας πριν την έναρξη του ματς. Είναι
γνωστό ότι στο Λίβερπουλ αγαπούν τη μουσική. Το You’ll Never Walk Alone από τους Gerry
and the Pacemakers μπήκε στο top 10 των Αγγλικών Charts στα μέσα Οκτωβρίου 1963 και
έμεινε εκεί για εννιά εβδομάδες. Όταν βγήκε, οι εξέδρες του Anfield συνέχισαν να το
τραγουδούν. Η Liverpool είχε βρει τον ύμνο της.
Το ξεκίνημα της χρήσης του τραγουδιού από τους φίλους της Liverpool αμφισβητείται.
Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι ήταν παλιότερο – ότι το χρησιμοποιούσαν ήδη από την Άνοιξη του
1963. Πάντως σίγουρα δεν ήταν μεταγενέστερο από το Φθινόπωρο του 1963.
Ένα τραγούδι το οποίο οι φίλοι της Liverpool το μετέφεραν και έξω από το Anfield ήταν
μοιραίο να ριζώσει και αλλού. Στη Σκωτία, από τους φίλους της Celtic. Στη Γερμανία από
τους φίλους της Borussia Dortmund και της Μόναχο 1860. Στην Ολλανδία από τη Feyenoord, στην Ιαπωνία, στην Ισπανία. Εντυπωσιακές είναι οι εικόνες από εξέδρες σε αγώνες μεταξύ ομάδων που έχουν ως ύμνο το You’ll Never Walk Alone. Αγώνες της Liverpool με τη Celtic ή τη Borussia Dortmund έχουν δώσει εξαιρετικές εκτελέσεις του ύμνου των αντιπάλων.
Το You’ll Never Walk Alone είναι ένας γηπεδικός ύμνος για καλές και κακές στιγμές, για
νίκες και ήττες, για θριάμβους και ταπεινώσεις. Όμως πλέον έχει φύγει πέρα από αυτό.
Οι λέξεις “You’ll Never Walk Alone” αναγράφονται στο μνημείο που έχει ανεγερθεί στο
στάδιο Χίλσμπορο στη μνήμη των φίλων της Liverpool που έχασαν τη ζωή τους στην
τραγωδία της 15ης Απριλίου 1989. Τέσσερεις μέρες μετά, όταν στον ημιτελικό του Κυπέλου
Κυπελούχων Ευρώπης μεταξύ Μίλαν και Ρεάλ κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των
θυμάτων του Χίλσμπορο, οι φίλοι της Μίλαν τραγούδησαν το You’ll Never Walk Alone.
Πέραν του ύμνου, το τραγούδι είναι πλέον και μία υπόσχεση μνήμης των θυμάτων,
αλήθειας και απόδοσης δικαιοσύνης για τα όσα συνέβησαν εκείνη την τραγική μέρα.
Μνήμης για τους 96 νεκρούς. Αλήθειας και δικαιοσύνης για την αντιμετώπιση του θέματος από τις αρχές και μερίδα των ΜΜΕ.
Και πάντα παραμένει ένα τραγούδι το οποίο μας θυμίζει ότι με την αντιπροσωπευτική
ομάδα του Liverpool συνδέθηκαν οι Gerry and the Pacemakers και όχι άλλα, εμπορικά πιο
επιτυχημένα συγκροτήματα της πόλης: ότι δηλαδή, για να γράψεις ιστορία πέρα από τη
μουσική, δεν αρκεί να πουλάς δίσκους ή να απασχολείς τα ΜΜΕ με τη ζωή σου. Πρέπει να
μπορείς να πιάσεις το σφυγμό και το συναίσθημα του κοινού σου, να ταυτιστείς μαζί τους,
να γίνεις ένας από αυτούς.
When you walk through a storm, hold your head up high
And don’t be afraid of the dark
At the end of the storm, there’s a golden sky
And the sweet, silver song of a lark
Walk on through the wind
Walk on through the rain
Though your dreams be tossed and blown
Walk on, walk on
With hope in your heart
And you’ll never walk alone
You’ll never walk alone
