*Του Δημήτρη Τσιόδρα
Η επίσκεψη του Αλ.Τσίπρα στον Γ.Μπουτάρη και οι ένθερμες δηλώσεις του σε συνδυασμό με τις αναφορές του περι “δημοκρατικού προοδευτικού μετώπου” καταγράφουν τις προθέσεις του να γίνει ο εκφραστής του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου και αναζωπυρώνoυν την έντονη συζήτηση του τελευταίου διαστήματος για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταβληθεί ή μεταβάλλεται σταδιακά σε ένα σοσιαλδημοκρατικό ευρωπαϊκό κόμμα.
Ο κ.Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι για να συνεχίσει να πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις, πρέπει να φορέσει άλλο κοστούμι. Κι αυτό επιχειρεί να κάνει, δίχως κανένα ενδοιασμό και δίχως ιδεολογικές ενοχές. Άλλωστε η μοναδική ιδεολογία του είναι η εξουσία. Το 2015 του αρκούσε ο Π.Καμμένος και η ακροδεξιά. Τώρα ψάχνει για άλλους εταίρους. Κατ΄αρχάς να υπενθυμίσουμε ότι ο Γ.Μπουτάρης, που καλείται τώρα να ηγηθεί ενός προοδευτικού μετώπου δεν ήταν η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Η επίλογή του Α.Τσίπρα το 2014 ήταν ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης ο οποίος παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν σε ανοδική φάση κι ερχόταν στην εξουσία, κατέγραψε μόλις 10,57%. Στον β’ γύρο στήριξε τον Γ.Μπουτάρη απέναντι στον Στ.Καλαφάτη της ΝΔ. Τώρα βλέποντας ότι με επιλογές κομματικών στελεχών του ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταποντιστεί στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, προσεγγίζει τους αυτοδιοικητικούς από το χώρο της κεντροαριστεράς κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία κι επιχειρώντας να διαμορφώσει όρους που θα του επιτρέψουν να έχει τον πρώτο λόγο στον κεντροαριστερό χώρο.
Οι κινήσεις αυτές υπηρετούν εκλογικές σκοπιμότητες και δεν δείχνουν μετατόπιση από την ριζοσπαστική αριστερά προς την κεντροαριστερά. Η σοσιαλδημοκρατία δεν είναι σημαία ευκαιρίας, ούτε ταμπέλα δίχως νόημα. Συνδέεται με αρχές και συγκεκριμένη πολιτική πρακτική. Συνδέεται με το σεβασμό των θεσμών, του κράτους δικαίου και της διάκρισης των εξουσιών, τη δημιουργία αξιόπιστου κοινωνικού κράτους και την καταδίκη πελατειακών πρακτικών. Η σοσιαλδημοκρατία τηρεί τους κανόνες του δημοκρατικού διαλόγου, σέβεται το τεκμήριο της αθωότητας του κάθε πολίτη, τοποθετείται απέναντι στη βία σε οποιαδήποτε μορφή της, δεν χρησιμοποιεί τη λάσπη ως πολιτικό όπλο.
Τι από τα παραπάνω κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Τίποτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα σχήμα της παλαιομοδίτικης αριστεράς. Εμφορείται από απόψεις περασμένων δεκαετιών. Η άποψη “ έχουμε την κυβέρνηση δεν έχουμε την εξουσία” παραπέμπει στη λενινιστική-σταλινική παράδοση κι όχι στη σοσιαλδημοκρατική. Ο λόγος του εξακολουθεί να είναι επιθετικός, διχαστικός κι ενίοτε ακραίος και οι πρακτικές του το ίδιο. ‘Οχι μόνο δεν έχει γίνει κεντροαριστερό κόμμα, αλλά έχει μεταβληθεί σε έναν πολιτικό οργανισμό δίχως ιδεολογικό έρμα, όπου κυριαρχούν ο κυνισμός, ο αμοραλισμός και η με κάθε τρόπο και μέσο επιδίωξη για παραμονή στην εξουσία.Υπάρχουν πράγματι στελέχη στον ΣΥΡΙΖΑ που οι απόψεις τους είναι κοντά σε αυτές τις ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Είναι ισχνή μειοψηφία. Η ταυτότητα του χώρου καθορίζεται από την ηγεσία. Και η ηγετική ομάδα κάθε άλλο παρά από σοσιαλδημοκρατικές αντιλήψεις εμφορείται.
Ο κ.Τσίπρας ξέρει παράλληλα ότι δίχως αναφορά στους σοσιαλδημοκράτες δεν θα έχει κανένα ισχυρό σύμμαχο στην Ευρώπη. Από την άλλη οι σοσιαλδημοκράτες τον χρησιμοποιούν για να απευθυνθούν στο αριστερό κοινό των χωρών τους. Το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας φωτογραφίζεται μαζί τους κι ότι τον χτυπούν φιλικά στην πλάτη οι εταίροι επειδή υλοποιεί κατά γράμμα τα μνημόνια δεν τον κάνει σοσιαλδημοκράτη.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι διατεθειμένη να κάνει οτιδήποτε προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία και αν τη χάσει, να δημιουργήσει όρους επανόδου. Τώρα που ο κ.Τσίπρας βλέπει ότι η συμμαχία με τον Π.Καμμένο εξαντλησε τα όρια της, τα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής από “θιασώτες του μαύρου μετώπου” κι “ενεργούμενα της διαπλοκής” όπως τους ανεβοκατέβαζαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μεταβλήθηκαν ξαφνικά σε προοδευτικούς και δέχονται φλερτ συνεργασίας ως “πολιτικοί συγγενείς”.
Σκοπός της συζήτησης περι προοδευτικού μετώπου, σοσιαλημοκρατικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ κλπ που ξεκινάει από το Μέγαρο Μαξίμου αλλά αποτελεί αντικείμενο αναλύσεων και από καλοκροαίρετους ακαδημαϊκούς, είναι η εμφάνιση του κ.Τσίπρα ως ενός πολιτικού που ξεπέρασε πλέον τις παιδικές πολιτικές αρρώστιες και τώρα με την αποδοχή και των ευρωπαίων εταίρων μπορεί να ηγηθεί του συνόλου της Κεντροαριστεράς και προεκλογικά και μετεκλογικά. Προϋπόθεση για την επιτυχία αυτού του σχεδιασμού αποτελεί η κυριαρχία στο χώρο της κεντροαριστεράς.
Ο κύριος στρατηγικός αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ, λαμβάνοντας υπόψη πως η ήττα τους στις επόμενες εκλογές είναι περίπου βέβαιη, δεν είναι σήμερα η ΝΔ. Είναι η κεντροαριστερά και ο πολιτικός χώρος που την εκφράζει, το Κίνημα Αλλαγής. Γιατί μόνο έτσι θα καταστεί μόνιμα ο δεύτερος πόλος του πολιτικού συστήματος. Η αποδυνάμωση του Κινήματος Αλλαγής και στη συνέχεια η δορυφοριοποίησή του αποτελεί στρατηγικό στόχο. Και προσπαθεί να τον πετύχει με διπλή τακτική: Άλλοτε με επιθέσεις φιλίας άλλοτε με επιθέσεις λάσπης. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να υποστεί στρατηγική ήττα στις ερχόμενες εκλογές. Κι΄αυτό μπορεί να γίνει αν το Κίνημα Αλλαγής κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα για ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών επιτυγχάνοντας ένα εκλογικό αποτέλεσμα αισθητά πάνω από 10%. Τότε θα μιλάμε για ένα νέο σκηνικό που θα αλλάξει τα δεδομένα και θα συμβάλει στην πρόοδο της χώρας.
*Ο Δημητρης Τσιόδρας είναι Επικεφαλής του Τομέα Επικοινωνίας του Κινήματος Αλλαγής
