*Γράφει η Βασιλική Τζότζολα
Στην Ρωμαϊκή Εποχή, η διάβαση του ποταμού Ρουβίκωνα από τις λεγεώνες σηματοδοτούσε εμφυλιοπολεμική απειλή. Στην καθ’ ημάς ομιλουμένη, η φράση «διέβη των Ρουβίκωνα» δηλοί το ρίσκο και τον τελεσίδικο χαρακτήρα μιας ενέργειας. Όχι τυχαία όπως «εις την καθ’ ημέραν υποψίαν» αποδεικνύεται: Ένα γκρουπούσκουλο αναρχικών καταστρέφει, απειλεί, αυτοδικεί .. Δικάζει, δηλαδή, όποιον θέλει, με όποιο νόμο ή μη νόμο θέλει, κατά πώς θέλει.. Και αυτοδικεί..
Η Αυτοδικία αποτελεί έγκλημα περί την απονομή της δικαιοσύνης, προς διαφύλαξη της οποίας έχει ταχθεί η δικαστική αρχή. Η δικαστική αρχή, διά του ΣτΕ (θύμα κι αυτό του γκρουπούσκουλου), στις 22.05.2018 δηλώνει ότι: «Οι δικαστές δεν ανοίγουν διάλογο με τη βία. Η δικαιοσύνη προϋποθέτει νηφαλιότητα, ηρεμία και πολιτισμένο διάλογο».
Σε νεαρή ηλικία ο Bruce Lee, ως δάσκαλος πολεμικών τεχνών, εφορμώμενος από την σοφία της δικής του Ανατολής, παροτρύνει:
«Be water, my friend»!..
Τον επικουρεί ο Ταοϊσμός: «τίποτα στον κόσμο δεν είναι πιο υποχωρητικό από το νερό. Αλλά όταν επιτίθεται σε σκληρά και ανθεκτικά πράγματα, τίποτα από αυτά δεν του παραβγαίνει. Γιατί τίποτα δε μπορεί να το αλλάξει».. Γι’ αυτό: “Be water, my friend”! Όχι ατσάλι, όχι πέτρα. Νερό.. Ήρεμο, νηφάλιο, διαλλακτικό νεράκι.
Άραγε, ο «Ρουβίκων» τί ακριβώς θέλει; Ίσως και τίποτα. Ίσως και κάτι, που κατ’ αρχήν ουδείς συνειδητοποιεί. Οι «Ρουβίκωνες» δεν επιδιώκουν τον εκφοβισμό, όχι. Δεν επιδιώκουν τη διασπορά του τρόμου, όχι – όχι. Δεν προσδοκούν καν να τους αποδοθεί ένα κάποιο αρχηγιλίκι τύπου Robin Hood.
Ο στόχος του «Ρουβίκωνα» είναι απώτερος και εγγύτερος. Άμεσος και έμμεσος. Απρόσωπος παρών, ως δυσπρόσωπος απών. Σκοπός του «Ρουβίκωνα» είναι ο εθισμός της Ελληνικής κοινωνίας στην «αυτοδίκαιη βία». Στην αποδοχή της βίας δια της αυτοδικίας. Στην βιαία άσκηση αυθαίρετης αξίωσης, μακριά από τη δικαιοσύνη. Λίγο κάθε μέρα. Μικρές και συχνές δόσεις. Έως αν ο Έλληνας πει: «ήθελε και τα ‘παθε ο Κυρ – Γιάννης ο Μπουτάρης»! Ή στην καλύτερη: «δεν ήταν σωστός ο ξυλοδαρμός, αλλά..! Ο Κεμάλ! Οι Πόντιοι!», ως να μη στοιχειοθετείται ποινικό αδίκημα και με τη μια συμπεριφορά, και με την άλλη!
Στη δεύτερη, μάλιστα, το ράπισμα δεν το προκαλεί η χείρα, αλλά η χήρα η Ιστορία. Και του Κυρ-Γιάννη είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Όχι δικαιοδοσίας πλημμελειοδικείου! Αλλά Ιερής Λογοδοσίας σε κορμιά και ψυχές χιλιάδων ζώντων και τεθνεώτων. Αυτή είναι η «πυξίδα» του «Ρουβίκωνα»: η κοινωνική αποδοχή της αμάσητης βίας. Η διάρρηξη της ελληνικής συνοχής. Η ακοινωνησία αλλήλοις. Στην αρχή με φέιγ βολάν.. Στη συνέχεια με βαριοπούλες.. Αύριο; Τί θα αγκαλιάζουν αύριο οι φάλαγγες των δακτύλων τους;
Και καλείται ο καθένας μας. Και παρέα όλοι μαζί. Να αποφασίσουμε:
- ή να εθιστούμε στη σαρκοβόρα ουσία της βίας,
- ή .. «Be water, my friend»..
Να παραμείνουμε πατριώτες, ναι. Να παραμείνουμε δημοκράτες, ναι. Να παραμείνουμε ελεύθεροι ως εύψυχοι. Ο άνθρωπος, όταν γεννιέται, είναι μαλακός και αδύναμος. Όταν πεθάνει είναι δύσκαμπτος και σκληρός. Γι’ αυτό, be water, my friend! Γίνε σταγόνα και ταξίδεψε. Και απορροφήσου και παράκαμψε. Και το χατίρι του «Ρουβίκωνα» μην το κάνεις! Εγγίζουμε, δυστυχώς, όλο και πιο πολύ τους φόβους του Μάνου Χατζηδάκι: «Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει..»..
