Ο Μάικ Μπουντενχόλζερ είναι πια προπονητής των Μιλγουόκι Μπακς και, στη δεύτερη δουλειά του σε αυτή τη θέση, θα έχει υπό τις οδηγίες του τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, με το Basketa.gr να σας παρουσιάζει το προφίλ του 48χρονου τεχνικού. Η γέννηση και τα παιδικά χρόνια στην Άγρια Δύση, το «μικρόβιο» του μπάσκετ από τον πατέρα του, η εποχή όπου ήταν… προπονητής στο παρκέ, η συνεργασία με τον Γκρεγκ Πόποβιτς και οι Ατλάντα Χοκς.
Το Χόλμπρουκ είναι μία κωμόπολη 5.000 περίπου κατοίκων στη βορειοδυτική Αριζόνα, δηλαδή σε μία ευρύτερη περιοχή όπου, σε άλλες εποχές, είχε την φήμη της Άγριας Δύσης. Σε εκείνο το μέρος, ο Βινς Μπουντενχόλζερ, προπονητής της τοπικής ομάδας του Λυκείου, που είχε το προσωνύμιο Roadrunners, δηλαδή Δρομείς, δημιουργεί μία αγαπημένη οικογένεια επτά παιδιών. Το τελευταίο εξ αυτών, έμελλε να γίνει και το πιο διάσημο, ακολουθώντας τα «χνάρια» του πατέρα του και φτάνοντας στην καταξίωση του να θεωρείται, σήμερα, ένας εκ των κορυφαίων προπονητών του ΝΒΑ, κερδίζοντας μία φορά το βραβείο του καλύτερου της χρονιάς, το 2015.
Ο λόγος, φυσικά, γίνεται για τον Μάικ Μπουντενχόλζερ, τον νέο προπονητή των Μιλγουόκι Μπακς και, κατά συνέπεια, του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που γεννιέται στις 6 Αυγούστου 1969 και στην πόλη αυτή, η οποία βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα από το θρυλικό Route 66, το «μικρόβιο» του μπάσκετ μπαίνει μέσα του από τότε που ήταν πιτσιρικάς. Αυτό θα προτιμούσε, τελικά, ανάμεσα σε έναν μπαμπά προπονητή στους Holbrook Roadrunners, με τίτλο πρωταθλητή στην πολιτεία της Αριζόνα το 1971, και μία μαμά έντονα πολιτικοποιημένη, η οποία μάλιστα είχε εκλεγεί δήμαρχος της πόλης το 1981.
(Photo: Οι γονείς του Μάικ Μπουντενχόλζερ, Βινς και Λίμπι)
Το σπίτι, άλλωστε, βρισκόταν δίπλα σε ένα πάρκο, όπου υπήρχε ένα γηπεδάκι μπάσκετ, ενώ στο σπίτι ο Βινς Μπουντενχόλζερ είχε φτιάξει μία… ειδική κατασκευή, για να παίζει ο γιος του. «Το όνειρό μου ήταν να παίξει στο κολλέγιο. Αυτός ήταν ο σκοπός μου. Παρακολουθούσα τότε τους Σανς, που ήταν η αγαπημένη μου ομάδα και θυμάμαι τον πατέρα μου να μου διδάσκει τις κινήσεις του Πολ Ουέστφαλ και το να ακούω τις περιγραφές του Αλ ΜακΚόι», εξηγεί ο Μάικ Μπουντενχόλζερ, ο οποίος θα ονομαστεί, ως νεότερος, σε Mikey Bud.
(Photos: Τα δύο μέρη, όπου προπονείτο στο Χόλμπρουκ ο μικρός Μάικ Μπουντενχόλζερ, το σπίτι και το γήπεδο των Roadrunners)
Στη συνέχεια, σαν «Δρομέας» και αυτός, έκανε αυτό που κάνει το συγκεκριμένο ζώο, δηλαδή να ανοίξει τα φτερά του (ας μην επηρεαζόμαστε από το σχετικό κόμικ με το κογιότ), ακούγοντας πάντα την κριτική του πατέρα του για όσα έκανε, είτε στο γήπεδο είτε εκτός αυτού, με το σκάσιμο της μπάλας στο παρκέ να έχει γίνει ο πιο συνηθισμένος του ήχος. «Σε όλη του τη ζωή, ήταν ένας μαθητής του αθλήματος. Δεν κάναμε πλάκα, του έκανα κριτική σε κάθε αγώνα, αν και βέβαια δεν το έπαιρνε στραβά», θα έλεγε ο πατέρας Μπουντενχόλζερ, που σίγουρα θα καμαρώνει για το σπλάχνο του.
(Photo: Ο Μάικ Μπουντενχόλζερ, ως παίκτης των Holbrook Roadrunners)
(Photos: Πατέρας και υιός Μπουντενχόλζερ)
Το σπλάχνο αυτό, πάντως, είχε σημαντικό ταλέντο. Δεν εξηγείται αλλώς, ένα περιστατικό στο γυμνάσιο, όπου ο προπονητής Τζιμ Μέντελ θυμάται το εξής: «μπήκα στο γυμναστήριο, εκεί όπου ξεκινούσαμε να φτιάχνουμε μεταξύ μας ομάδες. Κι εκεί, βλέπω τον Mikey Bud. Απίστευτος έλεγχος της μπάλας, το δεξί χέρι περνάει ιδανικά την μπάλα από πίσω και βλέπω το πιο όμορφο αριστερό λέι απ. Όταν βλέπεις αυτό, καταλαβαίνεις ότι είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά και πως έχει δουλέψει πολλές ώρες για να το πετύχει τόσο καλά». Και η αγάπη του για το άθλημα δεν έβρισκε «εμπόδιο» ούτε σε κακόφημες περιοχές, όπως σε μερικές του Ντιτρόιτ, το οποίο είχε επισκεφθεί ένα καλοκαίρι, για να δει μίας από τις αδελφές του, δικηγόρο στο επάγγελμα. Ζήτησε να βρει ένα γήπεδο μπάσκετ και, μόλις βρήκαν ένα, δε λογάριασε πως ήταν ο μοναδικός λευκός που έμπαινε σε εκείνο το παρκέ. Ανέφερε στους υπόλοιπους πως «είμαι από την Αριζόνα και θέλω να παίξω». Και, όντως, αυτό έγινε.
Πάντα έκρυβε, φυσικά, κι έναν… μικρό προπονητή μέσα του, με τον συμπαίκτη του στο γυμνάσιο, Μπι Τζέι Λιτλ, να αναφέρει πως «ήταν πάντα ο προπονητής στο παρκέ. Δε μου κάνει έκπληξη, που μπορεί να κάνει τους παίκτες να παίζουν για αυτόν. Ο Μάικ έφερε μαζί του τα στοιχεία που είχε από το σπίτι και πάντοτε μπορούσε να πάρει απίθανα πράγματα από… απλούς ανθρώπους». Και δεν είναι η μοναδική περίπτωση, όπου φάνηκε να έχει ένα αξιοσημείωτο τεχνικό IQ. Ένα καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια καλοκαιρινών μεταβατικών προπονήσεων για το λύκειο, ο Mikey Bud θα είχε… το θράσος να κάνει παρατήρηση πάνω στο πλάνο του προπονητή του, Ντάλε Λάρσεν. Είχε δίκιο, βέβαια, για την ένσταση, αφού απέτυχε το πλάνο, για να του πει στη συνέχεια: «μήπως να αλλάξουμε και να παίξουμε αυτό που είπα εγώ;». Με τον άνθρωπο αυτόν, πάντως, έχει εξαιρετικές σχέσεις μέχρι σήμερα, καθώς όταν ήταν υπεύθυνος βίντεο στους Σπερς, του έδινε plays των Χόρνετες, για να τα χρησιμοποιεί στο Χόλμπρουκ.
Ο Μάικ, πάντως, κόντεψε να μην πάει στο κολλέγιο. Κι αυτό, γιατί σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιδιά, το επίδομα που δινόταν στην πολύτεκνη οικογένεια του, με το οποίο πληρώνονταν τα έξιδα σπουδών, δε δόθηκε όταν η δική του σειρά, ως τελευταίου. Κάπως έτσι, δύο από τους αδελφούς του έβαλαν από 10.000 δολάρια, ώστε να πάει στην Πομόνα, όπου έπαιξε μπάσκετ και γκολφ, ενώ πήρε δίπλωμα σε οικονομικά, πολιτικές επιστήμες και φιλοσοφία.
Κάπου εκεί, άρχισε να έχει επαφές με τον Γκρεγκ Πόποβιτς, ο οποίος είχε μόλις αποχωρήσει από το κολλέγιο αυτό. Ο κόουτς «Ποπ» έβλεπε την εξέλιξή του, με πολύ καλές εμφανίσεις με την Πομόνα, ή τη μοναδική του επαγγελματική εμπειρία στη Βέιλε της Δανίας, για να έρθει η κρίσιμη επαφή με τον Βινς Μπουντενχόλζερ, όταν την περίοδο που ο Μάικ δούλευε στο Lute Olson Basketball Camp, εκείνος έγινε αντιπρόεδρος των Σπερς. «Αν μπορείς να τον καταφέρεις, μπορώ να τον προσλάβω», του είπε κι έτσι, ο Πόποβιτς πήρε δύο άτομα μαζί του μόλις πήρε τη θέση. Ο ένας ήταν ο σημερινός GM των «Σπιρουνιών», Αρ Σι Μπιούφορντ, και ο άλλος ήταν ο Μάικ Μπουντενχόλζερ, που ανέλαβε ως υπεύθυνος βίντεο.
(Photo: Ο Μάικ Μπουντενχόλζερ με τον Γκρεγκ Πόποβιτς, όταν συνεργάζονταν στους Σπερς)
Όπου υπεύθυνος βίντεο, μην νομίζετε πως είναι μία εύκολη δουλειά. Πρέπει να μαθαίνει playbooks, να κάνει σκάουτινγκ και να γνωρίζει τι πρόκειται να κάνει ένας αντίπαλος στο παιχνίδι, ανάλογα με τις περιστάσεις. Όταν έγινε το 1996 βοηθός του Πόποβιτς, όλες αυτές οι γνώσεις του θα χρειάζονταν. Στο Game 5 με τους Νικς το 1999, σε κρίσιμο σημείο όπου η διαφορά βρισκόταν μόλις στον πόντο, ο Πόποβιτς έτρεξε να ρωτήσει στο τάιμ άουτ τον Μάικ, τι πίστευε ότι είχαν σκοπό να παίξουν στην επίθεση οι αντίπαλοι. Εκείνος του εξήγησε και η άμυνα βγήκε, με τους Σπερς να είναι απόλυτα προετοιμασμένοι, για να γίνουν λίγο αργότερα πρωταθλητές, στο ξεκίνημα της δυναστείας τους.
Κάπως έτσι, ο Mikey Bud ήταν στο πλευρό του «Ποπ» για 17 ολόκληρα χρόνια, πριν αρχίσει – σαν «Δρομέας», όπως είπαμε – να ανοίξει τα «φτερά» του ως πρώτος προπονητής. Οι Ατλάντα Χοκς του έδωσαν την ευκαιρία το 2013 και μέσα σε δύο χρόνια, τα αποτελέσματα τους δικαίωναν. Με μία εξαιρετική ομάδα που απαρτιζόταν από τους Αλ Χόρφορντ, Κάιλ Κόρβερ, Πολ Μίλσαπ, Τάμπο Σεφολόσα, Κεντ Μπέιζμορ, Ντένις Σρέντερ και Τζεφ Τιγκ, όπως και τον… δικό μας Πέρο Άντιτς, τα «Γεράκια» κατετάγησαν πρώτα στην κανονική περίοδο στην Ανατολή, προτού αποκλειστούν από τους Καβαλίερς του ΛεΜπρόν Τζέιμς στους τελικούς Περιφέρειας. Ο Μάικ, πάντως, θα κερδίσει το βραβείο του προπονητή της χρονιάς.
(Photos: Ο Μάικ Μπουντενχόλζερ προπονητής της χρονιάς με τους Ατλάντα Χοκς το 2015)
Η ομάδα θα βρισκόταν σταθερά στις κορυφαίες της Ανατολής και το ΝΒΑ γενικώς, μέχρι φέτος. Πολλοί «αστέρες» είχαν αποχωρήσει και ο «αέρας» αλλαγής δεν φάνηκε στα αποτελέσματα, με τους Χοκς να καταλήγουν τελευταίοι στην Περιφέρεια με ρεκόρ 24-58. Κάπως έτσι, ύστερα από μία ολόκληρη πενταετία, ο Μάικ Μπουντενχόλζερ αποτελούσε παρελθόν, αλλά σύντομα θα ακουγόταν το όνομά του, για όσες ομάδες ενδιαφέρονταν.
Δεν είχε την ευκαιρία να πάει στους αγαπημένους του κάποτε Φοίνιξ Σανς, που προσέλαβαν τον Ιγκόρ Κοκόσκοφ, ούτε και στους Νιου Γιορκ Νικς. Κι εκεί, προκύπτει η ευκαιρία των Μιλγουόκι Μπακς. Ο κόουτς Bud, στα 48 του χρόνια βρίσκει τη δεύτερη ομάδα της προπονητικής του καριέρας, ως πρώτος, συνεχίζοντας στην Ανατολή και αναλαμβάνοντας να περάσει σε επόμενο επίπεδο, το φιλόδοξο πλάνο των «Ελαφιών», με ηγέτη τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Ο Έλληνας «αστέρας» φάνηκε χαρούμενος, πάντως, στο άκουσμα της έλευσης του Μπουντενχόλζερ. Μένει να δούμε, αν η σχέση αυτή μπορεί να αλλάξει τη μοίρα αυτού του συλλόγου…
Από το basketa.gr
