Ο πρόεδρος της Τουρκίας, κ. Ερντογάν, επίσημα πλέον καθόρισε τη θέση του έναντι της Hamas, ανακυρρήσοντάς την σε «απελευθερωτικό κίνημα, που προστατεύει τον Παλαιστινιακό λαό». Για χρόνια βέβαια, ο κ. Ερντογάν έχει παράσχει τεράστια βοήθεια στη Hamas, γραφεία παρουσίας σε Αγκυρα και Κωνσταντινούπολη, διαβατήρια σε όλη της την ηγεσία και όλο αυτό το πακέτο που ονομάζεται πλήρης κάλυψη. Ο κ. Ερντογάν, από νέος, στα φοιτητικά του χρόνια ήταν αρκετά ενεργός απέναντι στο Παλαιστινιακό θέμα, και στην στήριξη ομάδων που είχαν σημαντικό αντισημιτικό έργο στην Τουρκία. Μάλιστα είχε κάνει και έναν θίασο που είχε ανεβάσει ένα δικό του θεατρικό έργο πάνω στο ζήτημα αυτό. Η ισλαμική του ατζέντα και ο αντισημιτισμός του ποτέ δεν κρύφτηκε. Ανοιχτά στήριξε τους Αδελφούς Μουσουλμάνους κάνοντας το σήμα με τα τέσσερα δάκτυλα σε κάθε εκδήλωση, σήμα κατατεθέν του κινήματος αυτού. Το κόμμα του ήταν παρακλάδι των Аδελφών Μουσουλμάνων όπως παρακλάδι είναι επίσημα και η Hamas και συνδεόμενο μέρος ήταν και το ISIS, το οποίο η Τουρκία βοήθησε αρκετά, με βάση τις αποκαλύψεις που έχουν δει το φώς από δημοσιογράφους της Τουρκίας.
Του Χρήστου Ν. Μουρούτη *
Τα επίσημα μέσα μάλιστα, Anadolu και TRT Haber, ασταμάτητα πλέον μιλούν για γενοκτονία και κατηγορούν τους ηγέτες της Δύσης ότι στηρίζουν ενεργά τη γενοκτονία του Ισραήλ έναντι των ανθρώπων της Γάζας. Αυτό είναι συγκλονιστικό, όταν οι τρομοκράτες της Γάζας, έχουν κάνει ένα τόσο γιγαντιαίο έγκλημα όπως αυτό στις 7/10 και δεν σταματούν ούτε μέχρι σήμερα να βομβαρδίζουν άμαχους στο Ισραήλ με ρακέτες. Το Ισραήλ έχει υποχρέωση να διαλύσει αυτή την οργάνωση που πρακτικά έχουν επιλέξει, αν όχι ανεχθεί, οι κάτοικοι της λωρίδας της Γάζας.
Η Hamas πλέον έχει ένα επίσημο σύστημα μεγάλων υποστηριχτών και αυτοί είναι φανερά, το Ιράν και η Τουρκία, με την στήριξη και της Ρωσίας. Το Ιράν και η Τουρκία προσπαθούν είτε να διαλύσουν το Ισραήλ είτε να επιβληθούν ως ηγέτιδες δυνάμεις του Μουσουλμανικού κόσμου, αν και οι έριδες που έχει ξεκινήσει η Hamas δεν έχουν βασικά χαρακτήρα θρησκευτικό αλλά καθαρά κατακτητικό, θέλουν δηλαδή να κάνουν ζημιά στο Ισραήλ, να ακυρώσουν τις συμφωνίες του με τον Αραβικό κόσμο (που είναι σε εξέλιξη) και να καταλάβουν εδάφη. Ο ισλαμικός πόλεμος, το τζιχάντ που επικαλούνται, είναι κάτι σαν ένα κερασάκι για να κινητοποιήσουν περισσότερο ενδιαφέρον. Αυτό το ενδιαφέρον προς στιγμήν, φαίνεται να είναι περισσότερο ενεργό στην Τουρκία, όχι μόνον από τον κ. Ερντογάν, αλλά από όλες τις πολιτικές δυνάμεις και ιδιαίτερα από τους εθνικιστές.
Η λογική του κ. Ερντογάν, και της εικόνας που βγάζει η Τουρκία προς τα έξω, δεν συνάδει ούτε με την στάση της τουρκικής πολιτικής έναντι της Κύπρου, με την παράνομη εκδίωξη 200 χιλιάδων ελλήνων από το βόρειο μέρος και την αρπαγή των περιουσιών τους, την δολοφονία 6000 αθώων πολιτών από τον στρατό και τον βομβαρδισμό ακόμα και του νοσοκομείου της Λευκωσίας. Δεν ταιριάζει με τη στήριξη της εκδίωξης των Αρμενίων από το Ναγκόρνο Καραμπάχ και από τις πατρογονικές του εστίες, συνεταιρικά με το ομόδοξο Αζερμπαϊτζάν, δεν συνάδει με την ενεργή στήριξη της Ρωσίας στην εισβολή της και την δολοφονία περισσότερων από 200.000 πολιτών στις περιοχές που έχει εισβάλει, καταστρέφοντας υποδομές αξίας €1 τρις. Πολύ περισσότερο τα όσα λέει σήμερα η Τουρκία δεν συνάδουν με την προσπάθειά της να περιορίσει τις ενέργειες των μαχητών του ΡΚΚ που για την Τουρκία είναι τρομοκράτες, αλλά στην ουσία θέλουν να απελευθερώσουν και αυτοί ένα κομμάτι γης στο οποίο ζούν Κούρδοι στην Ανατολική Τουρκία και να το ενώσουν με το Κουρδιστάν του Ιράκ και τις περιοχές όπου λειτουργεί το YPG στη Βόρεια Συρία.
Δεν θα ήταν εύλογο να βγει η Δύση και να πει ότι στηρίζει το ΡΚΚ «στον αγώνα του ενάντια στην απελευθέρωση των Κουρδικών γαιών» όπως κάνει ο κ. Ερντογάν με τη Γάζα και την στήριξή του σε τρομοκράτες; Θα μπορούσε αλλά κανείς δεν σκέφτεται να προσβάλει ή να αμφισβητήσει έναν σύμμαχο που έχει ξεκαθαρισμένα σύνορα στη βάση της Συμφωνίας της Λωζάνης (1923). Η Δύση και γενικά οι δημοκρατικές χώρες δεν σκέφτονται και δεν αντιδρούν με τον τρόπο που το κάνει ο κ. Ερντογάν. Το Ιράν και κάποιες άλλες χώρες, κυρίως παρίες θα το έκαναν. Ακόμα ωστόσο και ο Πούτιν ίσως να μην το έκανε.
Με τη στάση αυτή του κ. Ερντογάν, μπαίνει πλέον με τρόπο ξεκάθαρο ο τοίχος της διαφοροποίησης μεταξύ Δύσης και Ανατολής, όπου εντοπίζεται ο «νέος Γ Παγκόσμιος Πόλεμος». Στο ξεκαθάρισμα αυτό, η Τουρκία θέλει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, από τον οποίον να κερδίσει ή να καταστραφεί. Η Τουρκία πιστεύει πως θα κερδίσει μαζεύοντας μεγάλο μέρος των Μουσουλμάνων γύρω της και στρέφοντάς τους ακόμα και με τζιχάντ εναντίον της Δύσης, που ήδη «συντελεί στη γενοκτονία» όπως αναφέρει. Τα στρατόπεδα δημιουργούνται και στο στρατόπεδο της τζιχάντ, η αρχηγία παίζεται μεταξύ Τουρκίας και Ιράν με πιο πιθανό ηγέτη την Τουρκία.
Με τις κινήσεις αυτές, η Τουρκία έχει σβήσει πολιτικά για την Δύση. Η Δύση έχει σημαντικές γεωπολιτικές εξαρτήσεις από την Τουρκία και ειδικά η Ευρώπη έχει πολλά παραγωγικά εργοστάσια εκεί. Αρα εξαρτάται κατά κάποιον λόγο από την Τουρκία, λόγω των επενδύσεων. Αργά ή γρήγορα όμως η στάση της τελευταίας δεν θα περιοριστεί στα δεκάδες εμπόδια στο ΝΑΤΟ αλλά θα επεκταθεί και σε κινήσεις εχθρικές, πολεμικού χαρακτήρα, όπως π.χ. περιορισμός στα στενά ή επιβολή μέτρων στις επενδύσεις που λειτουργούν στο έδαφός της (π.χ. στα περίπου 17 εργοστάσια αυτοκινήτων, ευρωπαϊκών εταιρειών, κυρίως από Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία). Θα κάνει άλλου είδους εχθρικές κινήσεις απέναντι στις ΗΠΑ που ήδη θεωρεί απόλυτα εχθρική προς αυτήν χώρα και τα μέσα ενημέρωσής της ετοιμάζουν τον λαό της για επίθεση από τις ΗΠΑ προς την Τουρκία, απλά για να στηρίξουν το εχθρικό τους κλίμα.
Μήπως είναι η ώρα για μια γενναία αμερικανο-ευρωπαϊκή πολιτική πολιορκίας στην οικονομία της Τουρκίας, στον τραπεζικό τομέα, στον τουρισμό και στην αποχώρηση της παραγωγής; Μήπως είναι η ώρα να μπεί ένα φρένο σε έναν γείτονα που θέλει πρακτικά και ουσιαστικά την καταστροφή της Δύσης, όπως υποστηρίζει μέσω της στήριξης της Hamas, την καταστροφή του Ισραήλ. Δεν είναι δυνατόν να ανεχόμαστε την Τουρκία, να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο και όταν λίγο στριμώχνεται να μας πετά ένα ψιχουλάκι, όπως π.χ. τη σύμφωνη γνώμη για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, την οποία ο κ. Ερντογάν θα μας την σέρνει μπροστά μας για μήνες, μέσω του Κοινοβουλίου. Ηρθε η ώρα για δράση και όχι περισσότερη ανοχή στο να αποκαλούμαστε, οι Δυτικοί, ως συνένοχοι γενοκτονίας από τους κλασικούς γενοκτόνους, τους Τούρκους (Αρμενιοι, Ελληνες, Ασσύριοι). Ηρθε η ώρα για τη Δύση να μιλήσει στην Τουρκία στην γλώσσα που καταλαβαίνει, στη γλώσσα του «πειρατή» όπως είχε πει το 2014, ο κ. Αντώνης Σαμαράς, πρωθυπουργός της Ελλάδας τότε.
* Ο Χρήστος Μουρούτης είναι διαχειριστής επενδύσεων και ζει μόνιμα στη Βουλγαρία
