today-is-a-good-day
14.7 C
Athens

Ψυχή ο μεγαλύτερος γρίφος

Χωρίς Πρόσωπο

Ο γρίφος του  Τζον Νάς του Νομπελίστα μαθηματικού και οικονομολόγου έμεινε άλυτος για πάνω από εξήντα χρόνια, μέχρι που ο Έλληνας Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, κατάφερε αυτό που δεν είχαν καταφέρει όλοι οι μαθηματικοί ανά τον κόσμο,  που είχαν καταπιαστεί κατά καιρούς με το θέμα αυτό. Με τη  διατριβή του που διήρκεσε ένα χρόνο,  κατάφερε να δώσει μια απάντηση στο θεώρημα του Νάς και να κάνει όλη την επιστημονική κοινότητα παγκοσμίως να χορέψει συρτάκι προς τιμήν του.

Της Μαρίας Ε.Δημητρίου

Στην Αρχαία Ελλάδα ο Οιδίποδας κατάφερε να λύσει το γρίφο της Σφίγγας, ένα γρίφο που κανείς  δεν μπορούσε να υποπτευθεί  τη σωστή  απάντηση. Ήταν δε τόση η απογοήτευση της Σφίγγας που επιφύλαξε στον εαυτό της την ίδια ποινή  που επέβαλε και στους αποτυχόντες, δηλαδή το θάνατο.  Για να είμαστε δίκαιοι όμως, κατά μία εκδοχή ο Οιδίποδας δεν έλυσε το αίνιγμα επειδή ήταν πιο έξυπνος από τους υπόλοιπους αλλά ως απόγονος βασιλικής γενιάς γνώριζε τη λύση επειδή  την είχε δει στον ύπνο του .

Κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Άλαν Τούριγνκ ο οποίος θεωρείται ο θεμελιωτής της επιστήμης της Πληροφορικής , έσπασε τον κωδικό “ Αίνιγμα ” των Γερμανών και με αυτό τον τρόπο συνέβαλε στο να τελειώσει πιο γρήγορα ο πόλεμος και να σωθούν εκατομμύρια ζωές .Τιμήθηκε μετά το θάνατο του για την προσφορά του αυτή , αν και όσο ζούσε καταδικάστηκε  για ομοφυλοφιλία και τελικά αυτοκτόνησε με κυάνιο που βρέθηκε  σε ένα μισοφαγωμένο μήλο δίπλα στο κομοδίνο του  . Λέγεται ότι το σήμα της Apple το δαγκωμένο μήλο, είναι ένας φόρος τιμής στον άνθρωπο  που άνοιξε καινούργια πεδία που οδήγησαν στη δημιουργία μιας νέας επιστήμης, της πληροφορικής .

Κι αν όλοι οι γρίφοι και τα αινίγματα κάποια στιγμή βρίσκουν εκείνον που θα τα ξεκλειδώσει, ανεξιχνίαστη και αχαρτογράφητη θα παραμείνει για πάντα η ψυχή του ανθρώπου. Ο Ιάπωνας  Χαρούκι Μουρακάμι  από τους πιο δημοφιλείς σύγχρονους συγγραφείς έχει πει “Οι ψυχές των ανθρώπων είναι σαν βαθιά πηγάδια. Κανένας δεν ξέρει τι υπάρχει στον πάτο . Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μαντεύεις κρίνοντας από αυτά που επιπλέουν στην επιφάνεια κάπου κάπου.”

Και είναι ευχής έργον να υπάρχει έστω αυτό το  “ κάπου κάπου”. Σε υποψιάζει, σε βάζει σε μια διαδικασία να ψάξεις πράγματα και καταστάσεις. Σου δίνει το χρόνο να αντιδράσεις . Μα είναι φορές που ούτε αυτό   υπάρχει. Είναι εκείνες οι φορές που τα  σήματα κινδύνου είναι απενεργοποιημένα . Υπάρχει μόνο μια ηρεμία ανερμήνευτη. Πλασματική  . Παραπλανητική. Είναι το θεριό που κοιμάται και δε δίνει παρουσία, δε σε αφήνει να δεις το στίγμα του και όταν αποφασίσει να εμφανιστεί απρόσμενα,  είναι πια αργά.

Το τραγικό περιστατικό που συνέβη στον  Νέο Κόσμο, με τη μητέρα που πέταξε το παιδί της από τον πέμπτο όροφο και στη συνέχεια έπεσε κι αυτή, καταγράφεται στα περιστατικά  που σε αιφνιδιάζουν και σε σοκάρουν. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση από όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής, αυτό που σοκάρει περισσότερο είναι η απουσία συναισθήματος που φανερώνει όμως μια παθογόνα κατάσταση.

Οι κινήσεις προμελετημένες, κλειδώνει την εξωτερική πόρτα του διαμερίσματος και βάζει το σύρτη για να εμποδίσει τον σύζυγο της να μπει στο σπίτι.Μέσα της έχει  ήδη σκοτώσει το παιδί της και η ίδια έχει αυτοκτονήσει . Το τέλος έχει κλειδώσει.

Αλλά και ο διάλογος με τους περαστικούς αυτόπτες μάρτυρες καταδεικνύει την ήρεμη και εκ προμελέτης συμπεριφορά . Δεν υπάρχει ο φόβος και η αγωνία προ του θανάτου,  αντίθετα, υπάρχει μια αποστασιωπημένη διαδικασία . Ούτε οι φωνές του παιδιού που ζητούσε απελπισμένα τον πατέρα του , είναι ικανές να αλλάξουν την αλληλουχία των γεγονότων.

“ Δεν είχαμε κανένα θέμα , δεν αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα” είναι τα λόγια του συζύγου και πατέρα που σε μια στιγμή είδε τη ζωή του να παραγράφεται .

Που δε θα μπορέσει ποτέ να εξηγήσει πως  η γυναίκα του από τη μία στιγμή στην άλλη μεταμορφώθηκε σε κάτι άλλο,  ξένο και εχθρικό απέναντι στο παιδί τους,  απέναντι στην ίδια.

Είναι αυτά τα γιατί που θα παραμείνουν αιώνια ερωτήματα .

Τι είναι η ψυχή και το μυαλό του  ανθρώπου ; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει τον τρόπο που λειτουργούν ; Πόσοι συνάνθρωποι μας πορεύονται σε σκοτεινά μονοπάτια που αδυνατούν να τα περάσουν μόνοι τους, αλλά διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια από άλλους .

Πόσοι από αυτούς τους οποίους  θα ονομάζαμε “ φυσιολογικούς ”  δεν παρουσιάζουν μια συμπεριφορά αποκλίνουσα, που κρίνεται στις λεπτομέρειες,  που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, αλλά ένα έμπειρο και οξυδερκές μάτι μπορεί να την εντοπίσει.

 

Άνθρωποι εμμονικοί, που ξεγελούν με το χαμόγελο και το αθώο βλέμμα,  όμως πίσω στα σκοτάδια της ψυχής τους εξυφαίνουν το παρανοϊκό τους παιγνίδι, καμουφλαρισμένο με τις δικές τους αιτιάσεις.

Άνθρωποι που μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι επειδή δεν ανταποκρίθηκες στο δικό τους παραμύθι, έτσι όπως το έχουν φανταστεί και θέλουν να σε εκδικηθούν γιατί δεν ενσάρκωσες τον ήρωα που εκείνοι  θα ήθελαν .

Άνθρωποι που φτιάχνουν ένα δικό τους κώδικα αξιών και σε τοποθετούν εκεί όπως οι ίδιοι βολεύονται όπως εξυπηρετεί τις δικές τους ανασφάλειες .

Δεν είναι η ψυχή και το μυαλό ένα καλοκουρδισμένο ρολόι, ούτε βαδίζουν με ακρίβεια δευτερολέπτου. Ο κάθε ένας έχει το δικό του βηματισμό και τη δική του αντίληψη των πραγμάτων. Ο άρρωστος άνθρωπος, δεν θα παραδεχτεί ποτέ ότι είναι άρρωστος , οι άλλοι γύρω του θα το επισημάνουν και αυτοί θα πρέπει να τον βοηθήσουν. Φτάνει να ερμηνεύσουν τα σημάδια σωστά , αν υπάρχουν σημάδια .

Όμως πάντα κάτι υπάρχει , κάτι που μας διαφεύγει ίσως γιατί είναι πολύ δύσκολο να παραδεκτούμε την αλήθεια . ‘Ισως γιατί είναι πιο εύκολο να τυλίγουμε  τους φόβους μας με κορδέλες  και να τους κανακεύουμε.

Ας μάθουμε να αφουγκραζόμαστε τη σιωπή των άλλων γύρω μας . Το κενό βλέμμα αλλά και την κρυμμένη αγωνία τους . Και είναι καλύτερα να υπάρχει εξωτερίκευση των συναισθημάτων έστω και βίαιων,   που μπορεί σιγά σιγά να πάρουν  μια σωστή φόρμα με κάποια βοήθεια ,  όπως κάνει ο  γλύπτης όταν πετάει ότι περιττό για να δώσει το σχήμα στο δημιούργημα του . Η σιωπή είναι λάθος . Γιατί επιτρέπει να επωαστούν και να διογκωθούν καταστάσεις που σε άλλη περίπτωση θα αντιμετωπίζονταν. Αφήνει τον άνθρωπο έρμαιο στους δαίμονες του, τους επιτρέπει  να πλέκουν το κέντημα τους γύρω από το μυαλό και τη ψυχή του.

Να μιλάτε, να επικοινωνείτε , ακόμα και να τσακώνεστε, να κάνετε θόρυβο για να φεύγουν οι δαίμονες της ψυχής.  Γιατί όπως είπε και ο Άλντους Χάξλεϋ, άγγλος συγγραφέας “ Δεν είμαι ο καπετάνιος της ψυχής μου . Είμαι απλώς ο πιο θορυβώδης επιβάτης”.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ