today-is-a-good-day
14.7 C
Athens

Νέων προσέλευσις – Γράφει η Αλίκη Τσίκα

Στο πρόσφατο συλλαλητήριο κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, η δυναμική παρουσία των νέων σε ηλικία ανθρώπων ήρθε να διαψεύσει όσους ισχυρίζονται πως οι νέοι δεν ασχολούνται με την πολιτική και τα κοινά.
Οι νέοι φαίνεται να γυρίζουν την πλάτη στην πολιτική αλλά για συγκεκριμένους λόγους, ενώ κατ΄ουσίαν σαφώς και ενδιαφέρονται γι΄αυτήν. Έτσι, το λάθος μάλλον καταλογίζεται στον τρόπο που τα πολιτικά κόμματα προσπαθούν να τους προσελκύσουν.
Με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, το πολιτικό κλίμα της χώρας γύρισε 30 χρόνια πίσω, σε εποχές έξαρσης του λαϊκισμού, του «ανταλλάγματος» και της ρουσφετολογίας, εμπλουτισμένο με την νοοτροπία του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού (των ημετέρων), κατάργησης της αριστείας και επικράτησης του μοντέλου κοινωνικής ανέλιξης που γνωρίσαμε στη δεκαετία του ’80.
Οι «αριστεροί» που πήγαν προς το κέντρο, προσπάθησαν να επαναφέρουν την ελληνική κοινωνία, και ιδιαίτερα τους νέους, σε μία κατάσταση «πασοκικής υποκουλτούρας», προάγοντας τα πρότυπα του πάλαι ποτέ ακμάζοντος ΠΑΣΟΚ. Όπως ο Αντρέας έκανε το νεύμα στο αεροπλάνο, έτσι και ο Τσίπρας έδωσε το έναυσμα σε ένα τσούρμο δήθεν νέων μεταρρυθμιστών να ξεχυθούν στην πολιτική σκηνή για να πείσουν τους νέους, με υποσχέσεις προσλήψεων και αύξησης του κατώτατου μισθού ή με αφηγήματα «αποκατάστασης», όπως αυτό της Σταχτοπούτας – Νοτοπούλου.
Όμως η πλειοψηφία των νέων Ελλήνων σήμερα, εντός και εκτός των τειχών, δεν αναζητούν προσλήψεις στο δημόσιο, ούτε τακτοποιήσεις σε κάθε λογής αργομισθίες.
Αναζητούν ελπίδα, ευκαιρίες και προοπτικές. Προοπτικές αποκατάστασης και επαναπατρισμού για όσους αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό. Προοπτικές οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Προοπτικές οικοδόμησης ενός πραγματικού ευρωπαϊκού ανθρωποκεντρικού κράτους. Ευκαιρίες για όλους, δομημένες αξιοκρατικά και αντικειμενικά με βάσει τις ικανότητες και όχι τις πολιτικές πεποιθήσεις.
Πρόσωπα που θα τους εμπνεύσουν πολιτική εμπιστοσύνη, όχι απαραίτητα γιατί έχουν κάτι να τους τάξουν, αλλά επειδή έχουν όραμα, ωριμότητα, ειλικρίνεια και πάνω από όλα ήθος. Προσωπικό και πολιτικό ήθος. Οι προγραμματικές δηλώσεις και υποσχέσεις έχουν χάσει προ πολλού την αξία τους και το ουσιαστικό και πραγματικό έργο, είναι το μοναδικό όπλο που έχει απομείνει στην φαρέτρα των πολιτικών, κάτι που δυστυχώς φαίνεται να μην έχουν αντιληφθεί.
Αναμένοντας τις εκλογές λοιπόν, ας ελπίσουμε ότι θα έρθουμε επιτέλους αντιμέτωποι με ανθρώπους που έχουν κάτι να κάνουν και όχι μόνο κάτι να πουν. Κι ας ελπίσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν την ικανότητα να λειτουργήσουν πέρα και πάνω από τα μικροπολιτικά συμφέροντα, προάγοντας μια νέα ευρωπαϊκή κουλτούρα που θα βγάλει τη χώρα από το τέλμα των τελευταίων χρόνων.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ