“Δεν μπορούμε να διαλύσουμε εμείς το κράτος, για να πάμε σε μια λύση που δε θα λειτουργεί”
Αν σε ένα τεστ “ ποιος είπε τι” μας έδιναν αυτά τα λόγια κα μας ζητούσαν να τα αντιστοιχίσουμε με ένα πρόσωπο , σίγουρα οι περισσότεροι θα κλείναμε προς τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο ο οποίος σε εκείνο το δραματικό διάγγελμα του προς τον Κυπριακό λαό λίγο πριν από το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου του 2004 για το σχέδιο Ανάν, είχε πει το ιστορικό “ εγώ παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο , δε θα παραδώσω κοινότητα .”
Γράφει η Μαρία Ε.Δημητρίου
Κι όμως τα λόγια αυτά ανήκουν σε έναν πολέμιο της πολιτικής του Τάσσου Παπαδόπουλου και ένθερμο υποστηρικτή τότε του σχεδίου Ανάν, τον σημερινό πρόεδρο της Κύπρου, για δεύτερη συνεχή θητεία τον κύριο Νίκο Αναστασιάδη.
Σύμφωνα με όσα γράφονται στον Κυπριακό τύπο και όσα μετέδωσε το κυπριακό κανάλι Sigma στο βραδυνό του δελτίο, κατά τη διάρκεια του Εθνικού Συμβουλίου που έλαβε χώρα στις 23 Οκτωβρίου 2018 παρουσία των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων, ο κύριος Αναστασιάδης για πρώτη φορά εξέφρασε τον προβληματισμό του για τη βιωσιμότητα μιας λύσης . “ Δεν μπορούμε να διαλύσουμε εμείς το κράτος, για να πάμε σε μια λύση που δε θα λειτουργεί .” φέρεται να είπε .
Ενώ όταν ο γ.γ του Ακέλ Άντρος Κυπριανός του αντέτεινε ότι με αυτά του τα λόγια δικαιώνει την πολιτική του Τάσσου Παπαδόπουλου την οποίαν και κατηγορούσε όταν την εφάρμοζε ο εκλειπών, ο κύριος Αναστασιάδης σύμφωνα με τις ίδιες δημοσιογραφικές πηγές απάντησε ότι “ επειδή τώρα το βιώνω και γω .”
Δεκατέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Τάσσος Παπαδόπουλος με δάκρυα στα μάτια παρακαλούσε τον κυπριακό λαό να ψηφίσει ενάντια στο σχέδιο Ανάν .
Ένα σχέδιο που ουσιαστικά τελείωνε την Κυπριακή Δημοκρατία και στη θέση της δημιουργούσε ένα κράτος έκτρωμα με δύο ισότιμες κοινότητες και με εναλλαγή προέδρων. Θα φτάναμε δηλαδή σε περιόδους που η Κύπρος θα είχε Τουρκοκύπριο πρόεδρο δηλαδή άνθρωπο που θα ήταν εξαρτώμενος και άμεσα κατευθυνόμενος από την Τουρκία . Μια έμμεση παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία . Ένα δώρο στην Τουρκία με την υπογραφή των Κυπρίων.
Σε περίπτωση δε που κάτι δεν πήγαινε καλά στη συνέχεια και η συμφωνία ακυρωνόταν, είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά, η Κυπριακή πλευρά θα παρέμενε ως κοινότητα χωρίς να έχει δικαίωμα λόγου διεθνώς . Αντίθετα κάτι τέτοιο θα ήταν υπέρ των Τουρκοκυπρίων οι οποίοι θα αναβαθμίζονταν, αφού έτσι θα αποκτούσαν μια κάποια οντότητα και θα εξισώνονταν διεθνώς με την Ελληνοκυπριακή πλευρά .
Γι αυτούς τους λόγους ο Τάσσος Παπαδόπουλος ως ηγέτης που έβλεπε στο μέλλον πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις και έδωσε τεράστιο αγώνα για να μην καταλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία.
Ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου ήταν ένθερμος υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν και είχε κάθε λόγο να είναι, μια που υπήρξε υπουργός εξωτερικών επί κυβερνήσεως Σημίτη, περίοδο όπου το σχέδιο βρισκόταν υπό επεξεργασία .
Από την άλλη, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής υιοθέτησε το δόγμα, η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται και δήλωσε απλώς την υποστήριξη του σε ότι ο κυπριακός λαός θα αποφάσιζε.
Ενώ ο σημερινός πρόεδρος της Κύπρου ήταν ένας από τους ένθερμους υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν.
Ευτυχώς ο κυπριακός λαός φέρθηκε πολύ ώριμα τότε και στήριξε την επιλογή του προέδρου του . Το ΟΧΙ είχε μια απήχηση στο 76% του ελληνοκυπριακού πληθυσμού σε σχέση με το ΝΑΙ που το επέλεξε το 24% του πληθυσμού .
Δεκατέσσερα χρόνια μετά ο τότε υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν Νίκος Αναστασιάδης φαίνεται να υιοθετεί τη συλλογιστική του Τάσσου Παπαδόπουλου και να ανησυχεί για τη βιωσιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας .
Ποτέ δεν είναι αργά για να αναθεωρήσει κάποιος μια λανθασμένη τακτική και να παραδεχτεί τα λάθη του φτάνει να προβεί σε ενέργειες που να διασφαλίζουν το καλό της χώρας του .
Μια βεβιασμένη λύση του κυπριακού που θα αποβεί μακροχρόνια εις βάρος του νησιού, δεν έχει θέση σε κανένα τραπέζι διαπραγματεύσεων.
Η Τουρκία με την εισβολή, κατέλαβε σχεδόν τη μισή Κύπρο, με ένα σχέδιο τύπου Ανάν βάζει τη μπότα της σε ολόκληρο το νησί . Ο Κυπριακός λαός το 2004 με τη σωστή ψήφο του διατήρησε την οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας αποδεικνύοντας έτσι ότι μερικές φορές , ο απλός πολίτης μπορεί να είναι πιο ώριμος πολιτικά από κάποιους επαγγελματίες πολιτικούς .
Όποιο σχέδιο απεργάζεται την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και δε στηρίζεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, θα πρέπει να είναι από την αρχή απορριπτέο. Το θέμα δεν είναι ανάμεσα στις δύο κοινότητες αλλά είναι θέμα εισβολής και κατοχής ενός κράτους προς ένα άλλο κράτος . Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας είναι γνωστή και η πιο σωστή τακτική αντί να συρόμαστε σε διαπραγματεύσεις που δε θα οδηγήσουν ουσιαστικά πουθενά, είναι η συνεχής καταγγελία της Τουρκικής εισβολής και η απαίτηση για την απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων από το νησί .
Η πρόσφατη τριμερής σύνοδος κορυφής μεταξύ της Ελλάδας , Κύπρου και Αιγύπτου στην Κρήτη, προκάλεσε μεγάλο πονοκέφαλο στον Ταγίπ Ερτογάν ο οποίος αντέδρασε νευρικά στο κοινό ανακοινωθέν των τριών χωρών που καταδίκαζε την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο .
Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η δήλωση του Ιταλού υπουργού εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι ο οποίος κατέδειξε τη διγλωσσία που επικρατεί στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης δηλώνοντας από τη Μόσχα όπου βρισκόταν ότι “Επιβάλλουμε κυρώσεις στη Ρωσία για ενδεχόμενες παραβιάσεις σε βάρος της Ουκρανίας και χρηματοδοτούμε, τρέχουμε από πίσω και προσπαθούμε να πείσουμε να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μια ξένη χώρα η οποία έχει θέσει υπό στρατιωτική κατοχή μία από τις 27 χώρες μέλη της Ε.Ε. Πρόκειται για κάτι το ασύλληπτο”.
Το Κυπριακό είναι ένα διεθνές θέμα και μεις προσπαθούμε να το υποβιβάσουμε σε διακοινοτικό. Ποτέ δεν είναι αργά για να το δούμε στη σωστή του βάση. Είμαστε Κράτος δε θα γίνουμε ποτέ κοινότητα.
