“Στη Μόρια ακόμα και παιδιά έξι ετών κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας”
Η είδηση σοκαριστική τόσο που αδυνατείς να την επεξεργαστείς αμέσως. Χρειάζεται να τη διαβάσεις και μία και δύο φορές, μη σας πω και παραπάνω για να αντιληφθείς το νόημα της πρότασης . Αλλά και πάλι σκέφτεσαι μήπως κάνεις λάθος . Όμως η πραγματικότητα σε γειώνει απότομα . Ολοένα και περισσότεροι φορείς που ασχολούνται με τον καταυλισμό στη Μόρια μιλάνε για συνθήκες τραγικές που δεν τις χωράει ο ανθρώπινος νους.
Γράφει η Μαρία Ε.Δημητρίου
Άνθρωποι κλεισμένοι σε καταυλισμούς , ψυχές στοιβαγμένες σε περιορισμένα τετραγωνικά . Σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που αναβιώνουν άλλες εποχές . Και ανάμεσα τους μωρά παιδιά ή ασυνόδευτα παιδιά που συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο με ενήλικες , πολλές φορές και με κακοποιά στοιχεία . Απροστάτευτα και ευάλωτα εκτεθιμένα σε όποιο κίνδυνο ακόμα και το βιασμό σύμφωνα με μαρτυρίες των γιατρών του κόσμου .
Παιδιά τα οποία προέρχονται από χώρες που ο πόλεμος κατέστρεψε πρώιμα την παιδική τους ηλικία και που πίστεψαν ίσως ότι μια γωνιά στην ευρώπη, θα γίνει το δικό τους παραμύθι , βλέπουν μπροστά τους το δράκο πια με επίσημη στολή.
Μια απλή έρευνα για τα παιδιά που μπήκαν στη χώρα τα τελευταία χρόνια είτε μαζί με τις οικογένειες τους είτε ασυνόδευτα καταδεικνύει την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να αντεπεξέλθει σε μια τέτοια πρόκληση .
Πρόκληση που την δημιούργησαν οι ίδιοι μάλιστα , όταν δημοσίως καλούσαν όποιον ήθελε να μπει στη χώρα να έρθει παρουσιάζοντας μια κατάσταση ιδανική και οργανωμένη, δια στόματος της κυρίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου μετέπειτα αναπληρώτριας υπουργού για την Μεταναστευτική Πολιτική . Είναι η ίδια που λίγο αργότερα όταν ρωτήθηκε για το που καταλήγουν οι πρόσφυγες που μπαίνουν στη χώρα είπε το εξής αμίμητο “ Και που θέλετε να ξέρω εγώ …εξαφανίζονται !!”
Και όντως εξαφανίζονται . Κάποια τουλάχιστον ναι . Σύμφωνα με στοιχεία που δίνονται από επίσημες πηγές διαπιστώνεις ότι στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή υπάρχουν γύρω στα 3.000 χιλιάδες ασυνόδευτα παιδιά από τα οποία μόνο το ένα τρίτο βρίσκεται σε ασφαλείς χώρους φιλοξενίας . Τα υπόλοιπα ζουν σε αμφίβολες συνθήκες τόσον όσον αφορά την υγεία τους όσο και την ασφάλεια τους . Σύμφωνα πάντα με επίσημα στοιχεία 430 παιδιά ζουν και κοιμούνται στο δρόμο εκτεθιμένα σε κάθε είδους κίνδυνο με τις συνθήκες ζωής αυτών των παιδιών να ξεπερνούν σε φαντασία και τις συγγραφικές ικανότητες του Τσάρλ Ντίκενς όταν έγραφε τον Όλιβερ Τουίστ.
Αλλά το πιο τραγικό βρίσκεται στην επόμενη καταμέτρηση, 280 παιδιά που καταγράφηκαν με την είσοδο τους στη χώρα αυτή τη στιγμή αγνοούνται . Ή κατά την ανεύθυνη δήλωση της κυρίας Τασίας Παπαχρηστοπούλου “ απλά εξαφανίστηκαν “.
Το επίσημο κράτος, αντί να χρησιμοποιήσει τα κονδύλια της ευρωπαϊκής ένωσης, τα οποία έχουν δοθεί γι αυτό το σκοπό, όχι μόνο αρνείται να το κάνει, με αποτέλεσμα να κλείνουν οργανωμένες δομές φυλοξενίας ασυνόδευτων παιδιών, αλλά δεν έχει ιδέα που μπορεί να είναι και σε τι κατάσταση βρίσκονται αυτά τα παιδιά και τι κινδύνους αντιμετωπίζουν .
Μία πολύ μεγάλη πιθανότητα είναι κάποια από αυτά τα παιδιά να έχουν πέσει θύματα κάποιου οργανωμένου κυκλώματος διακίνησης παιδιών για όλες τις χρήσεις . Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν αφορά τους αρμόδιους όπως φαίνεται …
Δυστυχώς η χώρα έχει την ατυχία να διοικείται από ανθρώπους πολιτικά ανώριμους , που πιστεύουν ότι όλο αυτό είναι ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, δεν έχουν καταλάβει ότι παίζουν με τις ψυχές όλων . Και αυτών που είναι κλεισμένοι στα στρατόπεδα και του γηγενή πληθυσμού .
Όταν αφειδώς ονόμαζαν πρόσφυγες όσους έφταναν στη χώρα χωρίς να γίνεται μια διάκριση και ένας έλεγχος της χώρας προέλευσης , όταν στοιβάζουν μαζί ανθρώπους κάθε ηλικίας χωρίς να γίνεται ένας διαχωρισμός για να προστατευτούν τα γυναικόπαιδα τότε δημιουργείς εσύ ο ίδιος τις συνθήκες για να διαπραχθούν βιαιότητες και εγκλήματα ιδιαίτερα όταν ο χώρος αυτός δεν φυλάσσεται .
Φιλάνθρωπος δεν είναι αυτός που επιφανειακά νοιάζεται για τους άλλους αλλά εκείνος που μπορεί να προστατεύσει τους δικούς του ανθρώπους πρώτα και παράλληλα να διαμορφώσει συνθήκης ευζωίας και για τους ξένους . Αντίθετα εκείνος που ανοίγει απλώς τα σύνορα της χώρας του και αφήνει απροστάτευτους τους πολίτες με την εισροή ανεξέλεγκτα ανθρώπων που μπορεί να είναι ακόμα και τρομοκράτες και μετά αδιαφορεί για τις συνέπειες μόνο ανεύθυνος μπορεί να χαρακτηριστεί .
Και αυτή η κυβέρνηση το απέδειξε με τις δηλώσεις του υπουργού άμυνας στο παρελθόν όταν απειλούσε τους ευρωπαίους ότι θα αφήσει τους μετανάστατες να αλωνίσουν την ευρώπη αναγκάζοντας τις άλλες χώρες να πάρουν μέτρα προστασίας και τελικά την αναβίωση της συμφωνίας του Δουβλίνου που ξαναγυρνά τους πρόσφυγες στη χώρα εισδοχής τους που στην προκειμένη είναι η Ελλάδα . Μια προοπτική που ανακήρυξε έτσι και επίσημα την χώρα ως αποθήκη ψυχών και με τη βούλα. Κάτι που ανάγκασε πρόσφατα τον πρωθυπουργό στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής στο Σάλτσπουργκ να ζητήσει μια δίκαιη αναθεώρηση της Συνθήκης του Δουβλίνου και ένα μηχανισμό για την ανακούφιση των Μεσογειακών χωρών από το μεγάλο βάρος που προκαλεί αυτή η κατάσταση .
Το να σκέφτεται ένα παιδί το θάνατο πριν προλάβει να γνωρίσει τη ζωή, και ιδιαίτερα ένα παιδί του πολέμου είναι ήττα της κοινωνίας . Μιας κοινωνίας που το άφησε στο έλεος της ασυδωσίας, ανίκανης να το προστατεύσει . Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να το αντιμετωπίσουμε επιφανειακά . Πριν φτάσουμε στο ωμέγα θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το άλφα .
Γιατί συνεχίζονται και ολοένα αυξάνουν οι ροές ανθρώπων που έρχονται στη χώρα και ποιος είναι ο ρόλος διαφόρων Μή Κυβερνητικών Οργανώσεων που ενθαρρύνουν και συμμετέχουν σε όλο αυτο το γαϊτανάκι μετακίνησης πληθυσμού με σκοπό το κέρδος; Η δικαιοσύνη ήδη διερευνά μια τέτοια υπόθεση όπου λαοπρόβλητα μέλη της φέρεται να ενέχονται σε αξιόποινες πράξεις με παράνομες μεταφορές .
Δε φτάνει όμως αυτό , αν η κυβέρνηση συνεχίσει την πολιτική των ανοικτών συνόρων το πρόβλημα θα μεγιστοποιείται και η ευρώπη θα αμύνεται όλο και περισσότερο κλείνοντας τις πόρτες της, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μετατραπεί σε ένα απέραντο χωνευτήρι ψυχών που δε θα μπορεί να διαπραγματευτεί ούτε να επεξεργαστεί . Κάτι τέτοιο όμως σύμφωνα με τον πρωθυπουργό δεν πρόκειται να γίνει .. τη στιγμή που στη Μόρια υπάρχουν παιδιά που σκέφτονται το θάνατο ως μέσο διαφυγής …
