Λένε ότι μερικές φορές ό,τι φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Και αυτό προφανώς ισχύει για το φετινό καλοκαίρι του Πάνου Σκουρλέτη.
Ποιος υπολόγιζε άλλωστε ότι οι εσωκομματικές ισορροπίες του ΣΥΡΙΖΑ θα συνωμοτούσαν, εκτοξεύοντας τον Πάνο Σκουρλέτη στη θέση του γραμματέα του κυβερνητικού κόμματος…
Ο Πάνος Σκουρλέτης είχε ένα δύσκολο καλοκαίρι, το οποίο δεν μοιάζει με τα άλλα:
Δυστυχώς η χώρα θρηνεί 97 θύματα από τις φωτιές στο Μάτι, με τον Πάνο Σκουρλέτη να είναι ο πολιτικός προϊστάμενος όλων των υπηρεσιών, οι οποίες απέτυχαν στο έργο τους.
- Ήταν ο προϊστάμενος υπουργός του αποπεμφθέντος Νίκου Τόσκα
- Ήταν ο προϊστάμενος υπουργός της πολιτικής προστασίας και του (επίσης) αποπεμφθέντος γραμματέα της
- Ήταν, τέλος, προϊστάμενος υπουργός των αποπεμφθέντων αρχηγών αστυνομίας και πυροσβεστικής.
Και ασφαλώς το υπουργείο του έχει την ευθύνη για το συντονισμό περιφερειών και Δήμων, που εκ των πραγμάτων δεν τα πήγαν και ιδιαίτερα καλά στη διαχείριση της κρίσης.
Οποιοσδήποτε κανονικός άνθρωπος βρισκόταν στη θέση του, σε οποιαδήποτε κανονική χώρα και είχε ελάχιστο φιλότιμο, θα τα είχε ήδη παρατήσει, θα είχε ζητήσει συγγνώμη από την κοινωνία που όταν τον χρειάστηκε τα θαλάσσωσε, και θα είχε πάει σπίτι του. Οριστικά και αμετάκλητα. Όπως έκανε η ομόλογος του κ. Σκουρλέτη στην Πορτογαλία στις αντίστοιχες πυρκαγιές, όπως έκαναν και τρεις υπουργοί στην Κύπρο στην τραγωδία της έκρηξης στο Μαρί, όπου και παραιτήθηκαν (πριν δικαστούν και καταδικαστούν).
Εδώ όμως δεν είμαστε κανονική χώρα. Είμαστε Ελλάδα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Αντί λοιπόν, ο κ. Σκουρλέτης να απολογείται για τις πολιτικές ευθύνες που αντικειμενικά είχε αλλά ουδέποτε ανέλαβε, όχι μόνον δεν απομακρύνεται από τα δημόσια πράγματα, αλλά προτείνεται και για επικεφαλής του κυβερνητικού κόμματος…
Ο κ. Σκουρλέτης έχει την αντικειμενική πολιτική (συν)ευθύνη και για κάτι ακόμα, για το τεράστιο πρόβλημα με τα κουνούπια που αντιμετωπίζει η χώρα. Συνήθως οι ψεκασμοί αυτοί γίνονται προς το τέλος της άνοιξης, με το υπουργείο του κ. Σκουρλέτη να πρέπει να συντονίσει από νωρίς τους δήμους, να έχει εξασφαλίσει τους αντίστοιχους πόρους, να τους έχει διαθέσει στις περιφέρειες και να έχει επιβλέψει έγκαιρα την όλη ενέργεια.
Δεν ξέρω τι έκανε και πότε το έκανε το υπουργείο του, όμως φέτος το καλοκαίρι τα κουνούπια παντού είναι ανυπόφορα και ήδη θρηνούμε δεκάδες θύματα από τον ιό του Δ.Νείλου, ενώ οι χώρες, η μία μετά την άλλη, εκδίδουν ταξιδιωτικές οδηγίες κατά της Ελλάδας.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι ακόμα και σε αυτό το ταπεινό, την πρόβλεψη ψεκασμού για τα κουνούπια, ο κ. Σκουρλέτης τα θαλάσσωσε.
Τα θαλάσσωσε επίσης, ως προς την ασφάλεια στο κέντρο της Αθήνας, τους ανεξέλεγκτους Ρουβικώνες και την αδυναμία της Αστυνομίας να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών.
Το καλοκαίρι του 2018 ο κ. Σκουρλέτης θα το θυμάται για πάντα. Ίσως όχι για τον λόγο που θα τον θυμόταν κάθε κανονικός άνθρωπος που θα είχε φιλότιμο και θα αντιλαμβανόταν τις ευθύνες του, αλλά θα το θυμάται για τον αντίθετο λόγο: γιατί, τελικά, κατάφερε να κατακτήσει το ψηλότερο αξίωμα στην πολιτική του καριέρα.
Δικαιωματικά, αυτό το καλοκαίρι ανήκει στον κ. Σκουρλέτη.
Ας τον χειροκροτήσουμε, λοιπόν, για τα νέα του καθήκοντα…
Γ.Μ.
