today-is-a-good-day
24.7 C
Athens

Ανάλυση: «Σκοτεινές προοπτικές για το Ελληνικό μέλλον»

Ανάλυση του GerdHoehler

Ανάλυση του GerdHoehler στη σημαντικότερη εφημερίδα του Λουξεμβούργου με τίτλο «Σκοτεινές προοπτικές για το μέλλον» και υπότιτλο «Η Ελλάδα είναι μετά από οκτώ χρόνια κρίσης κλονισμένη και χρειάζεται ένα σχέδιο Marshall – μια ανάλυση» αναφέρει ότι «ήταν μια υπαρξιακή κρίση μέχρι το όριο της χρεοκοπίας και της απομάκρυνσης από την Ευρωζώνη : Επί οκτώ χρόνια η Ελλάδα εξαρτάτο οικονομικά από διεθνείς δανειστές».

Γράφει ο GerdHoehler:

«Μετά από μια οκταετή θεραπεία θα έπρεπε ο ασθενής να είναι σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι στην έναρξή της. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η οποία από σήμερα κόβει τον ομφάλιο λώρο από τα προγράμματα στήριξης των εταίρων στην Ευρωζώνη και του ΔΝΤ, συμβαίνει το αντίθετο: Η χώρα είναι εξασθενημένη: Το χρέος είναι υψηλότερο, οι αριθμοί των ανέργων υψηλότεροι και οι άνθρωποι πιο αποθαρρυμένοι σε σχέση με την έναρξη της κρίσης. Για τον λόγο αυτό, η ευθύνη των ΄σωτήρων΄ δεν τελειώνει με την ολοκλήρωση του προγράμματος βοήθειας. Αυτοί συνεχίζουν να είναι υποχρεωμένοι να διορθώσουν τα σφάλματα της υπερβολικής πορείας λιτότητας και να υποστηρίξουν την Ελλάδα στην ανοικοδόμηση της οικονομίας της», παρατηρεί ο συντάκτης.

«Η Ελλάδα ξεκινά τώρα ένα ΄νέο κεφάλαιο΄, δηλώνει ο Jean-Claude Juncker, με αφορμή την έξοδο από το πρόγραμμα στήριξης. Η ανακούφιση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι κατανοητή. Ο Juncker ήταν ένα από τα πρόσωπα-κλειδιά στο χρονικό των κρίσεων», σημειώνει μεταξύ άλλων ο συντάκτης, τονίζοντας ότι «πάνω από μια φορά η χώρα βρέθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας. Το Grexit, η έξοδος από την Ευρωζώνη, φαινόταν αναπότρεπτο. Το ότι τα πράγματα δεν έφτασαν μέχρι εκεί, πολλοί το γιορτάζουν σήμερα ως μεγάλη επιτυχία. Και ο Πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, μιλώντας για την σημερινή Δευτέρα, κάνει λόγο για ‘ιστορική ημέρα’». «Για πολλούς Έλληνες αυτό ακούγεται ως ανούσιο. Το ποσοστό της ανεργίας είναι διπλάσιο από την έναρξη της διάσωσης, πάνω από 1 εκατ. άνθρωποι έχασαν την δουλειά τους. Οι μισθοί και οι συντάξεις  μειώθηκαν κατά μέσο όρο κατά 30%, οι περιουσίες των Ελλήνων συρρικνώθηκαν κατά 40% – και επειδή πολλοί άνθρωποι καταναλώνουν εδώ και χρόνια τις αποταμιεύσεις τους για να βιοποριστούν», αναφέρει μεταξύ άλλων ο συντάκτης, επισημαίνοντας ακόμη ότι «η οικονομική ισχύς συρρικνώθηκε κατά ¼, ο όγκος τους χρέους είναι υψηλότερος από ποτέ: Το ποσοστό του χρέους αυξήθηκε από 126% του ΑΕΠ το 2009 σε ποσοστό άνω του 190% του ΑΕΠ τώρα».

«Είναι δύσκολο να μιλήσει κάποιος για επιτυχία. Ο Επίτροπος της ΕΕ για τις νομισματικές υποθέσεις P.Moscovici δίνει και έναν τόνο αυτοκριτικής: Στην ελληνική κρίση υπήρξε ‘στην αρχή έλλειψη δυνατοτήτων, εργαλείων και πολιτικής βούλησης’ ώστε να τεθεί υπό έλεγχο η κατάσταση, αργότερα οι αποφάσεις συχνά ήταν ΄καθυστερημένες και όχι άριστες΄, δηλώνει ο Γάλλος. ‘Οκτώ χρόνια κρίσης είναι υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα’, είναι ο απολογισμός του», γράφει ο συντάκτης. «Η Ελλάδα είναι συνυπεύθυνη για αυτό. Οι θεσμοί της χώρας είναι αδύναμοι, η γραφειοκρατία είναι παντοδύναμη, η διαφθορά και ο πολιτικός νεποτισμός έχουν βαθιές ρίζες. Και οι επιμέρους κυβερνήσεις της Αθήνας επιβράδυναν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, επειδή εφείσθησαν συγκρούσεων με ισχυρές ομάδες συμφερόντων και με την δική τους πολιτική πελατεία», παρατηρεί στην συνέχεια ο συντάκτης, επισημαίνοντας ότι «ευθύνη όμως φέρουν και οι δανειστές. Αυτοί υποτίμησαν τις καταστροφικές συνέπειες των όρων λιτότητας και έτσι οδήγησαν την Ελλάδα στην ύφεση, η οποία ως προς την έκταση και την διάρκεια ξεπέρασε μάλιστα και την ΄Μεγάλη Ύφεση’ των αρχών της δεκαετίας του ‘30 στις ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα αυτής της οικονομικής κατάρρευσης είναι μια ανθρωπιστική καταστροφή, η οποία παραλύει την Ελλάδα και οικονομικά».

«Σαν να μην θέλουν να διδαχθούν τίποτε από αυτά, οι πιστωτές επέβαλαν τώρα στην Ελλάδα, με αφορμή τις ελαφρύνσεις του χρέους, αυστηρούς δημοσιονομικούς όρους, οι όποιοι εκτείνονται χρονικά μέχρι το 2060. Ένας νέος κορσές λιτότητας είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται τώρα η Ελλάδα. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα είδος Σχεδίου Marshall», γράφει ο συντάκτης, επισημαίνοντας καταληκτικά ότι «δεν πρόκειται για νέα δάνεια. Η Ελλάδα χρειάζεται τώρα βοήθεια κυρίως ως προς μια βαθειά μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης. Η χώρα πρέπει να οικοδομήσει δομές και θεσμούς, που να διασφαλίζουν το μέλλον της. Αυτό ισχύει κυρίως για τον τομέα της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και της Εκπαιδευσης. Επείγουν επίσης μεταρρυθμίσεις στην Δικαιοσύνη, στην Διοίκηση και στην φορολογία, οι οποίες θα καταστήσουν την Ελλάδα περισσότερο ελκυστική για τους επενδυτές. Η ΕΕ μπορεί να βοηθήσει εδώ. Ωστόσο, προϋπόθεση είναι, η Ελλάδα να δεχθεί να βοηθηθεί. Μέχρι τώρα, τo ζήτημα αυτό συχνά έπασχε».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ