Του Στέλιου Ορφανάκη*
Το κοινό μας μυστικό ως πολίτες αυτής της χώρας είναι ότι: Έχουμε ένα κράτος παντού και πάντα απροετοίμαστο κι αυτή είναι η αιτία για όλα τα δεινά μας. Το ελληνικό κράτος αποτυγχάνει όχι σε τίποτα ακραία φαινόμενα, που βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας να κτυπούν άλλες χώρες, όπως π.χ. τυφώνες βαθμίδας 4 ή σε πλημμύρες τύπου Νέας Ορλεάνης ή σε σεισμούς που συναντώνται στην Ιαπωνία ή και σε φωτιές κατηγορίας mega fires όπως αυτές που πλήττουν συχνά την Καλιφόρνια ή την πολιτεία του Κολοράντο στις Η.Π.Α. Ευτυχώς ο Θεός, η Παναγία και οι Άγιοι έχουν προστατέψει την Ελλάδα από ακραία φυσικά φαινόμενα μέχρι στιγμής.
Από την άλλη μεριά, εμείς οι πολίτες, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τη Θεία εύνοια που έχουμε, φροντίζουμε να διατηρούμε στην εξουσία ένα πολιτικό σύστημα που ισχυρίζεται ψευδώς ότι το κράτος λειτουργεί υπέρ του πολίτη και της ασφάλειάς του, ενώ στην πραγματικότητα έχουμε ένα κράτος προγραμματισμένο μόνο για να τον ξεζουμίζει, όταν δεν τον πνίγει (σε στεριά ή θάλασσα) ή δεν τον καίει ή δεν τον σκοτώνει.
Η δήλωση του Προέδρου της ΝΔ κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στις 24 Ιουλίου του 2018 ότι: “Το ελληνικό κράτος αδυνατεί διαχρονικά να προστατεύσει αποτελεσματικά τις ζωές και τις περιουσίες των πολιτών του.” είναι η σωστή αποτύπωση της πραγματικότητας και μια έμμεση συγνώμη. Φθάνει; Όχι, φυσικά! Ποτέ η διαπίστωση δεν έλυσε ένα πρόβλημα ποσό μάλλον όταν στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα μας έχει αποδείξει επί μακρώ ότι αρέσκεται ή και βολεύεται να μένει στις διαπιστώσεις.
Η ανεπάρκεια του ελληνικού κράτους δεν είναι φαινόμενο της οικονομικής κρίσης, συνέβαινε και στις καλές εποχές, τότε που είχαμε χρήμα, έστω και με δανεικά. Δεν είναι μόνο θέμα υποδομών, που ακόμα και όταν υπάρχουν μπορεί να μη λειτουργούν, διότι δεν συντηρούνται. Είναι θέμα ανικανότητας και ωχαδερφισμού αυτών που διοίκησαν και διοικούν τη χώρα. Το πολιτικό σύστημα από επιλογή δεν ασχολείται με τα πραγματικά προβλήματα, έτσι δείχνουν εδώ και δεκαετίες τα γεγονότα.
Οι περισσότεροι πολιτικοί ασχολούνται με την καρέκλα τους και πως θα βγάλουν κέρδη, για δικό τους όφελος όμως. Παράλληλα το πολιτικό σύστημα, που εκτός από τον εαυτό του, έχει χρεωκοπήσει και τη χώρα, συνεχίζει να είναι αδιόρθωτο, ανεπίδεκτο ενώ για έναν παράδοξο λόγο συνεχίζει να έχει τις τύχες της χώρας στα χέρια του. Φυσικά από δίπλα του είναι και όσοι χιλιάδες χιλιάδων σιττίζονται από αυτό και όσοι και όσες ανταλλάσουν τη ψήφο τους για μια εξυπηρέτηση, για μια χειραψία ή για ένα χαμόγελο.
Το κράτος και κατ’ επέκταση η χώρα η ίδια δεν λειτουργεί υπέρ του πολίτη παρά μόνο υπέρ του πολιτικού συστήματος. Πολιτικοί και σιττιζόμενοι από το πολιτικό σύστημα δεν θέλουν να το πάρουν χαμπάρι ή δεν τους νοιάζει. Κανένας δεν ενδιαφέρεται να διορθώσει τίποτα κι όταν βρεθεί κάποιος να δοκιμάσει να διορθώσει κάτι, πέφτουν όλοι να τον φάνε.
Θα μου πείτε υπάρχουμε κι εμείς όλοι οι υπόλοιποι, που σιχαινόμαστε αυτή τη νοοτροπία του πολιτικού συστήματος, που δεν πουλάμε τη ψήφο μας και δεν χρωστάμε σε κανένα κόμμα. Ναι, υπάρχουμε, αλλά από ότι φαίνεται δεν είμαστε οργανωμένοι, είμαστε απομονωμένοι και δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα.
Κάποιοι από εμάς προσπάθησαν αλλά τα παράτησαν ή μετανάστευσαν, άλλοι ετοιμάζονται να φύγουν, κάποιοι συνεχίζουμε την προσπάθεια μέχρι να βρούμε το δικό μας τοίχο. Μόλις βρούμε τοίχο, ως νοήμονες απλά θα κάνουμε στροφή 180 μοιρών και θα αποδεχθούμε αυτό που αποδέχθηκαν τόσοι πριν από εμάς. Αυτή η χώρα δεν είναι χώρα και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει τουλάχιστον όχι τώρα, όχι από εμάς.
Είμαστε η χώρα που σχεδόν κανείς δεν αναγνωρίζει την ανάγκη να ζήσουμε όλοι μαζί με κάποιους βασικούς κανόνες, που θα εφαρμόζονται ίδιοι για όλους. Είμαστε η χώρα που δεν μας ενώνουν ούτε οι κοινοί κίνδυνοι, που αποδεδειγμένα είμαστε ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε, ίσως γιατί τελικά δεν αναγνωρίζουμε ούτε στο γείτονα ούτε στον περαστικό τίποτα το κοινό. Είμαστε η χώρα που νομίζουμε ότι ο καθένας μας μπορεί να σωθεί, αν και κανείς μας δεν έχει εκπαιδευθεί για αυτό ποτέ, αλλά ούτε οι ίδιοι έχουμε ψάξει να αποκτήσουμε την πληροφορία που απαιτείται για να σωθούμε γιατί είμαστε το δόγματος: “δε βαριέσαι”
Είμαστε η χώρα του: Βοήθα Παναγιά μου γιατί εγώ δεν θέλω ή λέω ότι δεν μπορώ να βοηθήσω.
Καλή Παναγιά να έχουμε όλοι. Βοήθεια μας.
* Ο κ. Στέλιος Ορφανάκης είναι Καθηγητής (M.Sc) Φυσικών και Θετικών Επιστημών στη Δημόσια Εκπαίδευση, έχει εξειδικευθεί στην Τραπεζική Διοίκηση και σε Παράγωγα Προϊόντα, έχει εργαστεί ως Επενδυτικός Σύμβουλος στην Ιδιωτική Τραπεζική (Alpha Private Bank – Όμιλος ALPHA BANK). Είναι πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών ενώ μετέχει στις επιτροπές: I) Οικονομίας & Ανάπτυξης και II) Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων του κόμματος.
