Ο Φιλέλληνας Ελβετός François Frédéric Boissonnas ή απλά Fred Boissonnas είναι ο πρώτος ξένος φωτογράφος που περιηγήθηκε τόσο πολύ στον ελληνικό χώρο, από το 1903 και για περίπου τρεις δεκαετίες αργότερα. Ταξίδεψε από την Πελοπόννησο ως την Κρήτη και τον Όλυμπο και από την Ιθάκη ως το Άγιο Όρος. Περιηγήθηκε, φωτογράφισε, έγραψε. Το έργο του στάθηκε πρωτοποριακό αλλά και καθοριστικό για την εξέλιξη της ελληνικής φωτογραφίας κατά τον 20ό αιώνα.
Του Στέφανου Καβαλλιεράκη*
Μέσα από τις φωτογραφίες και τα λευκώματά του παρουσιάζει ένα πανόραμα της Ελλάδας του μεσοπολέμου, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης για την Ελλάδα την ίδια περίοδο.
Ο Daniel Baud-Bovy ήταν ο πρύτανης της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης, ο οποίος συνταξίδεψε με τον Boissonnas σε πολλά ταξίδια στην Ελλάδα.
Ο 30χρονος κυνηγός αγριοκάτσικων Χρήστος Κάκαλος από το Λιτόχωρο Πιερίας δεν φανταζόταν ότι έδινε ραντεβού με την Ιστορία, όταν τον προσέγγιζαν δύο Ελβετοί περιηγητές στην πρόσφατα απελευθερωμένη Μακεδονία το καλοκαίρι του 1913.
Οι δύο Ελβετοί, με τη συνοδεία του Χρήστου Κάκαλου «πάτησαν» για πρώτη φορά την κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα, σαν σήμερα στις 2 Αυγούστου του 1913. H πρώτη προσπάθειά τους έγινε στις 30 Ιουλίου. Αφού διανυκτέρευσαν στο Μοναστήρι του Αγ. Διονυσίου. Περνούν τη νύχτα μέσα σε θύελλα και την 1η Αυγούστου φτάνουν σε μια καλύβα στον Μαυρόλογγο, όπου διανυκτερεύουν. Τα χαράματα της 2ας Αυγούστου ξεκινούν την τελική τους προσπάθεια και μέσα σε ομίχλη φτάνουν στις 9 το πρωί σε μία κορυφή, την οποία θεωρούν την πιο ψηλή. Τη βαπτίζουν «Κορυφή της Νίκης», προς τιμή της Μάχης του Σαρανταπόρου και σε μια πρόχειρη κατασκευή τοποθετούν τις κάρτες τους και την ελβετική σημαία.
Έξαφνα, η ομίχλη διαλύεται και ανακαλύπτουν ότι η πραγματική κορυφή βρίσκεται ακόμη πιο ψηλά. Η επιμονή του Χρήστου Κάκαλου, ο οποίος αναρριχάται ξυπόλητος, οδηγεί τους ορειβάτες στις 10:25 το πρωί στην ψηλότερη κορυφή, τον Μύτικα.
ΥΓ ” Το Σεπτέμβριο του 1972 λέω του παππού «είσαι έτοιμος μπαρμπα- Χρήστο»; «Έτοιμος… να πάμε Κώστα», μου απαντά. Έτσι στις 14 Σεπτεμβρίου ξεκινήσαμε σιγά-σιγά, εγώ, η σύζυγός μου , οι τρεις μας κόρες, η Χριστίνα τριών ετών, η Μαρία πέντε και η Παρασκευή δέκα ένα φιλικό μας ζευγάρι Γερμανών, ο Γιώργος Λάμπρου, μέλος του ΕΟΣ Λιτοχώρου και ο Λευτέρης Τυρόπουλος . Σε κάποια στιγμή και ενώ η αναρρίχηση είχε ξεκινήσει ο μπαρμπα- Χρήστος άρχισε να παραπονιέται ότι τον ενοχλούσαν τα παπούτσια του. Σταματάει και βγάζει ένα σουγιά να τα κόψει. Κάποια στιγμή γυρίζει και μου λέει: «Δε φταίνε τα παπούτσια Κώστα, φταίνε τα πολλά τα χρόνια». Ήταν όμως ωραία. Ήταν μία ανάβαση ιστορική”.
Ο Χρήστος Κάκαλος θα ανεβει για μια τελευταία φορά στον Ολυμπο σε ηλικία 93 χρόνων με την συνδρομή του μαθητή του Κώστα Ζολώτα. 
*Ο Στέφανος Καβαλλιεράκης είναι ιστορικός, Δρ. Μεσογειακών και Ανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου.
