today-is-a-good-day
15.8 C
Athens

Πνίγομαι μέσα στις σκέψεις μου…

*Του Γιάννη Κεΐσογλου

Ξεκινάω να γράψω και μετά από δυο αράδες σταματώ… Έχω τόσα που θέλω να πω, να μοιραστώ, μα η μια σκέψη καβαλά την αλλη, μπερδεύονται όλα στο μυαλο μου, οι εικόνες των τελευταίων τραγικών ημερών δεν με αφηνουν να ησυχάσω, πνίγομαι, χάνομαι μέσα σε αυτές. Τόσος πόνος, αμέτρητα γιατί, τόση αδικία, συναισθήματα που δεν σβήνουν και ας μην ήξερα κανένα από τα θύματα, τους τραυματίες, τους αγνοούμενους, τόσο εγώ όσο και εκατομμύρια ακόμη ανθρωποι.

Και η υπερηφάνεια που ένοιωσα για τον ηρωικό αγώνα που έδωσαν πυροσβέστες αστυνομικοί, λιμενικοί και μετά τόσοι εθελοντές μπερδεύονται με τη θλίψη για τα μικρά παιδιά που έσβησαν μέσα στις φλόγες.

Ο θάνατος τους βρήκε αγκαλιασμένους, πρώτη φορά που μια αγκαλια προξενεί τοση πίκρα. Οργίζομαι για εκείνους που ξέρουν τις ευθύνες τους αλλά δεν τις αναλαμβάνουν, τρελλαίνομαι στη σκέψη οτι κάποιοι φταίνε με εξοργίζει οτι ποτέ δεν θα πληρώσουν για τα εγκλήματά τους και ελπίζω μόνο στη θεία δίκη όπως πολλοί ακόμη.

Σε ποια χώρα ζούμε; Πόση αναρχία στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, πόση ανευθυνότητα πόση προχειρότητα πόσος θάνατος πόση απελπισία πόσο μίσος σταζουν ορισμένοι και αδιαφορία σε μια χώρα με γειτονιές. Στα αποκαιδια ψάχνουμε την αλήθεια μαυρισμένα όλα, όλεθρος, ανείπωτος πόνος και καταστροφή. Φέρετρα πολλα φέρετρα, πολυς θανατος.

Ο νυχτερινος εφιάλτης μου εμφανίζεται στο ξύπνιο και τον βλέπω στην τηλεόραση ολοζώντανο και οι ” πουλημένοι αλητες δημοσιογράφοι ” ευτυχώς ήταν εκει, στα μέτωπα, γιατί ίσως σήμερα να μην γνωριζα τίποτε. Και αν οι ώρες και οι ημέρες περνούν και αρχίζει να υπάρχει μια απόσταση από τα τραγικά γεγονότα της πυρκαγιάς στο Μάτι και το θάνατο δεκάδων συνανθρώπων μας, η ψυχή μας ακόμη πονά, τα δάκρυα δεν στέρεψαν για τόσες ψυχές που χάθηκαν άδικα με τόσο φριχτό τρόπο.

Οι απαντήσεις που ζητούνται για τα αίτια γίνονται όλο και πιο πιεστικές, επιτακτικές και μαζί το ερώτημα αν ξανασυμβεί στο μέλλον ; Κανείς δεν ανέλαβε μέχρι σήμερα την ευθύνη και η οργή ξεχειλίζει ήρωες οι νεκροί ήρωες και οι ζωντανοί οι πυροσβέστες που έκαναν ότι μπορούσαν οι διασώστες το ίδιο.

Οι μαύροι καπνοί της πυρκαγιάς στο Μάτι Αττικής και η μυρωδιά της καμμένης σάρκας έφτασαν μέχρι την απομακρυσμένη Ήπειρο, τη Θράκη, την Κρήτη, παντού. Λες και χάσαμε το δικό μας παιδί, το δικό μας άνθρωπο.

Απλώθηκε ο θρήνος σε όλη τη χώρα και πέρασε τα σύνορα και εγινε σχεδόν παγκοσμιος Μα φοβάμαι πως αργά ή γρήγορα θα ξεχαστεί όπως τόσες άλλες συμφορές στο παρελθόν

Ο χρόνος δεν είναι μόνο ο καλύτερος γιατρός στον πονο ειναι και αυτος που φέρνει τη λησμονιά

Η φωτιά στην Ηλεία το 2007 με δεκάδες νεκρούς φαίνεται πως δεν μας έγινε μάθημα

 *Ο Γιάννης Κεΐσογλου είναι δημοσιογράφος

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ